Doek

Aan alles komt een einde en dus ook - velen willen het maar niet geloven, laat staan accepteren - de Zaak Demmink. Vrijdag zal het Openbaar Ministerie achter gesloten deuren toelichten waarom het eerder door het Hof afgedwongen onderzoek naar vermeend jongensmisbruik (in Turkije) moet worden geseponeerd.

Na een strafrechtelijk onderzoek van 2,5 jaar is het OM tot de conclusie gekomen dat er geen enkel belastend materiaal is om een strafzaak tegen Demmink te beginnen. Vooral omdat Turkije niet bereid was toestemming te geven tot verder onderzoek in het land. De zaak, al je het al zo mag noemen, was daar verjaard.

Links en rechts werd er bij de alternatieve media deze week nog wat voorgesputterd, maar dat mocht allemaal geen naam hebben, en ook de mentale inzinking van Bart van Well (zogenaamd slachtoffer) duurde hooguit een dag. 

Ook mocht advocate Adèle van der Plas een dezer dagen weer uithuilen bij We Are Change Rotterdam, die daarbij een gezicht trokken alsof ze de oud-ambtenaar gisteren nog achter het behang hadden willen plakken.

Van der Plas is al jaren vergeefs met Demmink bezig in opdracht van de tot levenslang veroordeelde drugscrimineel Baybasin. Die trouwens zelf met belastende informatie over Demmink kwam aanzetten na zijn definitieve veroordeling in 2002. Het lijkt er sterk op dat die tactiek niet erg verstandig is geweest. Of in elk geval vruchteloos, want voor Van der Plas no cure, no pay ook nog.

Van der Plas vindt uiteraard nog steeds dat onvoldoende is gezocht naar inreisdata, maar het OM zegt te hebben aangetoond (aan de hand van notities uit Demminks oude privé-agenda en creditkaart-afrekeningen) dat Demmink nooit lang genoeg in Turkije kan zijn verbleven - waar trouwens ook geen bewijs van is, de onderliggende stukken zijn nooit boven water gekomen - voor een omstreden sleep-over.

Vele jaren hebben Demmink-jagers de tijd gehad om voldoende bewijs tegen hun Capo di tutti capi te vergaren. Dat leverde een enkele gelogen getuigenis en een paar dubieuze aangiftes op van behoorlijk labiele figuren, om maar te zwijgen van een handvol lachwekkende complotten verzonnen door internetgekkies als Wim Dankbaar en Micha Kat. Een groot verschil met de pakweg tweehonderd deels geverifieerde serieuze meldingen over misbruik door wijlen BBC-deejay Jimmy Saville.

Nu verwacht Barracuda niet dat het straks stil zal worden rond Demmink, anders hebben de plotterblogjes helemaal niks meer te schrijven. Het besluit van het Hof wordt overigens openbaar gemaakt.

PS. Advocaat-generaal bij de Hoge Raad Diederik Aben zal aanstaande dinsdag bekendmaken of hij vindt dat er een nieuw strafproces moet komen tegen Baybasin. 

Barracuda blijft ook het komende jaar op de waakvlam  

Demmink Goelag

De moord op twee tieners wier lichamen slechts 20 kilometer van elkaar gevonden is al gruwelijk genoeg, maar wordt nog veel erger als twee internetkneuzen - de usual suspects Micha Kat en Martin Vrijland - zich verlekkerd op deze moord storten. Dat allemaal vanuit de overtuiging dat het weer eens een hoax moet zijn.

Ten tijde van 9/11 trokken plotters ten minste nog (foutieve) conclusies nadat ze beeldmateriaal hadden gezien, tegenwoordig is de modus operandi dat je op voorhand 'vragen stelt', de veelal magere bewijsvoering komt dan vanzelf wel. Of niet.

Kat is godbetert inmiddels toe aan alweer deel 12 van de serie over Romy en Savannah, waarbij de verdachte - een 14-jarige jongen - natuurlijk niets anders kan zijn dan een patsy die 'maanden gemarteld wordt door de pedo-psycho's van de Demmink Goelag'. Dat allemaal in de overtuiging dat tienerkillers niet zouden bestaan. Wel dus, De Groene schreef er in de jaren negentig al over.

Vrijland laat Demmink er buiten, maar was er als de kippen bij om de dubbele moord tot een mogelijk complot te verklaren, zij het op voorspraak van een anonieme Facebooker die het scenario van verzonnen tieners als eerste zou hebben bedacht.

En dus ging onze hoogbegaafde speurder hoogstpersoonlijk kijken op de plek waar Romy moet zijn aangetroffen. Helaas trof hij er jongens die haar nog hebben gekend. Toen de moeder hem ook nog benaderde, kennelijk met het verzoek om die flauwekul van het web te halen, kon Vrijland weinig anders meer dan toegeven dat Romy toch echt had bestaan. En Savannah dan ook maar.

Broedend op weer een andere draai - je kunt je volgers toch moeilijk teleurstellen - beweerde Vrijland nog geen drie dagen later dat de meisjes gewoon nog leven. Tijdens de 'begrafenis' zag Martin immers geblindeerde limousines. 'Ook hier hebben we geen ouders in beeld gezien.'

Martin is kennelijk pas overtuigd als de dampende lijken open en bloot langs de camera's schuiven. In close up wel te verstaan.

Ergo: 'Goed voorbereide hoax, zak geld voor de deelnemers en fake vrienden, zak geld voor de 'ouders', een jaar voorbereiding zodat de meisjes een bekend gezicht werden in de omgeving (veel social media activiteit).'

Motief: 'Sociale onrust in Nederland, grote zoekactie optuigen en jonge daders. Grip op social media; staat mag mee kijken in alles en zonder pardon kinderen in een jeugdzorg instituut onder toezicht plaatsen en heropvoeden.'

En: 'Het wordt tijd dat we als volk kritischer worden en ons niet laten afschrikken door Facebook-trollen of aanvallen tegen andersdenkenden.'

Het wordt tijd dat mislukte speurders als Vrijland (en andere malloten) eens een andere hobby gaan zoeken en familiedrama's niet langer uitbuiten voor hun persoonlijk gewin.

Barracuda blijft ook het komende jaar op de waakvlam  

Orbs

De derde WantToKnow-Meet & Greet, de landdag van het blog van Guido Jonkers, zit erop. Dit keer met een oude bekende: Arend Zeevat. Nadat die zich enkele jaren terug letterlijk naar de ondergang had geschreven (backgrounds), volgde een lange periode van introspectie, maar tegenwoordig is Arend een van de prominente hangouderen op WantToKnow. Daar voelt het Argusoog boegbeeld zich als een vis in het water.

De foto's van het zonovergoten Quinta Essentia in Zwaanshoek bevestigen de indruk die Barracuda al langer heeft van de lezers van WantToKnow: het gros van de bezoekers (niet meer dan twintig) is van de pensioengerechtigde leeftijd, of zit daar niet ver van af. Mogelijk allemaal flowerpowerkinderen die de psychedelica nooit helemaal zijn ontgroeid, en een doorstart hebben gemaakt als reïncarnatie-therapeut.

Een van de aanwezigen was Ufospeurderd en antivaccer Jaap Rameijer die een van zijn grote passies, de wereld(en) van de Orbs, toelichtte. Orbs? Typische cirkelvormige witte, of doorzichtige vlekjes die op foto’s te zien zijn. Ze lijken uiteraard vooral te verschijnen bij 'fijngevoelige mensen en spirituele, kunstzinnige gebeurtenissen met een hoogfrequente energie, waar de sluiers dun zijn.'

En verdomd, op een van de foto's gemaakt tijdens de Meet & Greet verscheen een Orb aan het houten plafond. Nu kan het natuurlijk zijn dat Guido stiekem met Photoshop een orb in een foto heeft geplakt, maar met Witte Wieven en andere lichtmanifestaties moet je niet spotten, en aangezien Guido gelooft in een Holle Aarde en een kunstmatige Maan, zou ook deze Orb zomaar eens echt kunnen zijn.

Barracuda blijft ook het komende jaar op de waakvlam  

Sietze

Over de doden natuurlijk niets dan goeds, maar je kunt ook overdrijven. Sietze Planting (49), een dezer dagen tijdens het zwemmen in de Dreiländersee bij Gronau plotsklaps overleden, wordt door het plottervolk opgehemeld als een held annex klokkenluider. En om het nog erger te maken: eentje die ongetwijfeld moet zijn vermoord (Mafkat) omdat hij te veel wist. Dat een vriendin zijn dood gewoon heeft gadeslagen doet er dan allemaal niet toe.

En terwijl plotters ruzie maken over de vraag wie nu precies Sietze's beste vriend was, zal Barracuda zoals gebruikelijk maar weer wat nuchter tegengas geven, rijkelijk citerend uit eigen werk.

De volumineuze Bornenaar studeerde ooit aan de universiteit muziekwetenschappen. Van 1995 tot 2003 zat hij bij de Luchtmobiele Brigade. Eind 1999 werd hij uitgezonden naar Bosnië en twee jaar later moest hij naar Afghanistan. In 2003 zwaaide hij af.

De oud-veteraan dreef vervolgens in Arnhem een tabakszaak. Planting kwam er op een gegeven moment achter dat zijn compagnon zich jaren had beziggehouden met het dealen van drugs en heling binnen de maatschappelijke opvang te Arnhem, maar ook vanuit de tabakszaak die ooit van de 'Turkse maffia' zou zijn geweest. Dat van die drugs is nooit aangetoond.

Dus kreeg Planting niks gedaan. Volgens de veteraan omdat de compagnon weer een vriendje was van de echtgenoot van burgemeester Krikke van Arnhem. Vervolgens begon Planting een heel complot te vermoeden van het toedekken van een professioneel drugsnetwerk door burgemeester Krikke. Was geboren: Krikkegate.

Planting begon er gaandeweg steeds meer bij te slepen: mensenhandel, Turkse maffia, heroïne, jongensbordelen. You name it. Bij al die verhalen kreeg je de steeds vaker de indruk dat Sietze meer dwarsverbanden vermoedde dan hij kon waarmaken.

Uiteindelijk werd hij opgepakt voor bedreiging van premier Rutte en de Almelose rechter Van Eerden. Het leverde hem zelfs een gevangenisstraf op. Eenmaal vrij liet Planting nauwelijks nog van zich horen.

Planting week uit naar Duitsland. Wat hij daar deed, weet opmerkelijk genoeg geen van de zogenaamd bevriende plotters, maar uit een mailtje aan zijn kersverse biograaf Ton Hofstede blijkt in elk geval dat Planting niets meer met de 'fascistische pedobende' in Nederland te maken wilde hebben en 'er ook niets zinnigs aan weet toe te voegen'. Logisch weer dat zo'n man vermoord moest worden.

Barracuda blijft ook het komende jaar op de waakvlam