Heleen

Heleen Mees heet eigenlijk Heleen Nijkamp en wordt door sommigen beschouwd als een van de aanjagers van de derde feministische golf, zo lezen we bij Wikipedia. Ambitieuze powerfeministe, zo werd ze door NRC Handelsblad genoemd, maar dat past niet echt bij het fragiele figuurtje dat zo nu en dan op de buis verschijnt en moeite heeft om haar onzekerheid te verbergen. Heleen is geparachuteerd in de media omdat ze in New York werkt, en Nederlanders in den vreemde een onverklaarbare aantrekkingskracht hebben op Nederlanders. Waarna je blijkbaar automatisch van het ene tv programma in het andere tijdschrift belandt.

Heleen is toevallig ook verschenen op het netvlies van Stan van Houcke. Stan zou het liefst alle bankiers aan een de hoogste boom knopen vanwege hun schandelijke rol in de kredietcrisis en dan moet Heleen toch echt niet beginnen over de zegeningen van het kapitalisme, het neoliberale geloof of het in haar ogen veel te hoge minimumloon in Nederland.

Toegegeven: Heleen meet alles af aan The Big Apple, waar alle mensen gelijke kansen zouden hebben. Kennelijk komt Heleen in Manhattan nooit een dakloze tegen, want zonder sociaal vangnet is menige Amerikaan daar tot de goot of erger veroordeeld. "Je moet drie banen hebben, niet ziek worden en het geluk hebben dat je niet wordt ontslagen voor iemand die het voor 4 dollar wil doen. En s’ nachts levend thuiskomen in de gribus waar je woont en absoluut geen vakantie vragen," schrijft mr. H. Bleeker onder een van haar columns. Maar Stan is pas echt boos op Heleen: "Ik vrees dat jij teveel in kringen verkeert waar ze alleen onfatsoenlijke zaken als bonussen en premies, zwart geld, belastingontduiking, al dan niet legaal, enzovoorts kennen. Let op: noblesse oblige, dus in godsnaam, een toontje lager volgende keer."

Het probleem is: als Stan eenmaal begint, is hij niet meer te stoppen. Heleen moet worden gefileerd, onderuitgehaald, afgebrand of erger. Niet omdat Heleen zelf zo interessant is, zo schrijft Stan dan ook nog, maar omdat zij een prototype is van de "postmoderne mens, de onverzadigbare". En omdat Stan blijkbaar een godsgruwelijke hekel aan dit soort mensen heeft.

Inmiddels zijn we al toe aan - zucht - deel 8. Heleen is volgens Stan de perfecte kameleon, die zonder enige frictie "soepel kan meedraaien in de machine". Die zelfs haar naam veranderde omdat Nijkamp niet bekt in de VS. Van Houcke: "Maar omdat kameleons een geleende identiteit hebben zijn ze nooit zeker van zichzelf en zien ze zichzelf dus genoodzaakt om onophoudelijk erop te hameren dat ook anderen doen zoals zij doen." Van Houcke meent zelfs dat Heleen een "gekloonde stem (heeft), de stem van iemand anders, die van Neelie Kroes. Een vrouw tegen wie Mees opkijkt: ‘Vergeleken met powervrouwen als Neelie Kroes en Hillary Clinton loop ik maar een beetje te lummelen.’ Exact dezelfde stem, griezelig."

Tja. Dat Stan zijn eigen stukjes voortdurend kloont door hele lappen tekst van anderen te koppiepeesten en het ene citaat na het andere aan te halen - domweg omdat je te lui bent om zelf iets op te schrijven - is kennelijk geen "geleende identiteit". Alleen onverzadigde powervrouwen zijn daartoe in staat.