Jawel, het onvermijdelijke jaaroverzicht!

Gekker dan gek kon bijna niet in 2012. Een vol jaar werden wij aardlingen door verlichte geesten voorbereid op het einde der tijden of - naarmate het moment suprême dichterbij kwam - de ascentie, en uiteindelijk ging de wereld ten onder in een verpletterende anticlimax. Zonder aardbeving, chemtrail, poolkanteling of UFO's uit de berg van Bugarach. Of die enorme zonnevlek die 2012-goeroe Patrick Geryl ons had beloofd. Dezelfde figuren die zich enkele jaren geleden nog enorm opwonden over de bangmakerij rond de Mexicaanse varkensgriep begingen exact dezelfde fout, maar vanuit hun eigen zweverige perspectief.

En dat gebeurde niet alleen maar met de Maya-profetieën. Deze zomer voorspelde de gekkiesite voor dagschuwe reptozombies Olympic Zion - nota bene betaald door Micha Kat - een valse vlag alien-invasie of compete alienoorlogen tijdens de Londense Olympiade. Na de vlekkeloos verlopen slotceremonie wist de site doodleuk te melden dat men met de publicaties deze aanvallen toch maar mooi had voorkomen.

En het ging toch al niet best met de zweefsites dit jaar. 2012 was nog niet half onderweg of de spirituele constellatie rond Niburu en getrouwen spatte uiteen. Eerst was er de splitsing van Niburu. De dissidenten verklaarden de site van Anton Teuben cs illegaal, waardoor er als een tweekoppig monster twee op elkaar gelijkende Niburu sites verschenen. Daarna werd Anton ook nog uit zijn eigen politieke partij Soevereine Onafhankelijke Pioniers Nederland (SOPN) gezet, om vervolgens op wonderlijke wijze terug te keren. Met een nieuw boegbeeld ook nog: drs. Johan Oldenkamp. De partij voor de zwevende kiezer kon rekenen op 76 zetels. Minstens.

En het was toch al een bijzonder jaar voor Johan, die van de openbare verkoop van de boedel van zijn woning een heel spektakel wist te maken, en gans alternatief Nederland in zijn tuin verzamelde om uit te leggen dat het weigeren van ziekteverzekering toch vooral een principiële zaak was. Oldenkamp presteerde het zelfs om zijn belagers te melden dat hij niet langer 'eigendom' was van de Staat der Nederlanden en 'mijn rechtspersoon juridische soevereiniteit geniet'. Daar konden de heren het mee doen.

Beter verging het Johan tijdens de zomerse SPON-verkiezingscampagne. In fris zomers tenue genoot Johan wekenlang van alle mediaaandacht. Johan stond de dagbladpers te woord, droomde zich reeds premier, photoshopte zich bij Pauw & Witteman en belegde een heuse persconferentie in Nieuwspoort, nadat zijn discipelen eerst onder begeleiding van de hypernerveuze Hermandad met emmers en bezems Den Haag waren binnengetrokken. Behalve Powned was geen echter persvertegenwoordiger komen opdagen.

Uiteindelijk werd SOPN dan toch nog geslachtofferd in de nivellerende verkiezingsstrijd tussen VVD en PvdA. Slechts 13.000 kiesgerechtigde Nederlanders gaven de partij hun steun en Oldenkamp ontwaakte met een stevige kater. Een oproep om Piratenpartij, de Partij voor Mens en Spirit (MenS) en de SOPN samen te voegen tot Voluntas Populi bleef onbeantwoord, waarna de onttakeling van SOPN definitief een aanvang nam.

De politieke aardverschuivingen van 2012 hadden sowieso vergaande consequenties voor de alternatieve bloggen. Na de Catshuisbreuk nam het virtuele gemopper op Geurt zienderogen toe. Maar al eerder zorgde het levensgrote ego van Martien Pennings voor een splijtzwam binnen de gelederen.

Pennings kreeg bij Amsterdam Post slaande ruzie met de vredig bezadigde beleefheids-kwezels en kluitje holier-than-thou-ers, die allemaal braaf pijpje rokend, in een leunstoel, met zo’n patriarchale blik van eindeloze bezadigdheid en als Opa Colijn met de duim achter het vest, commentaar op hem durfde te leveren. Daarna vertrokken de aangesproken deftige krabbelaars Filantroop en D.G. Neree alias Dégénéré naar hun eigen webstek vol 'elfjes, vlindertjes en bloemetjes', en werd ook Pennings aan de kant gezet. Vervolgens zakte de burcht van Prof. Drs. G.B.J. VanFrikschoten als een plumpudding in elkaar. Ook financieel trouwens. Eerst werden de Google Ads al weggejorist,daarna werd er weer volop gebedeld, vooral om het noodlijdende webbedrijfje van de professor op de been te kunnen houden.

Maar dat was allemaal niets vergeleken met de tachtigjarige complotbloggenoorlog, met als luidruchtige spil Francis Capelle. Hoewel zelf zo gek als een deur wist Capelle de vinger op heel wat zere vingers te leggen. Zo was er het verwijt dat Arend Zeevat (Argusoog) de zogenoemde Krikke affaire (regio Arnhem) niet serieus wil oppakken omdat zijn vrouw toevallig in de gemeente zit. Zeevat kondigde vervolgens aan dat hij niet langer als prooi voor energetische vampiers wilde fungeren. Die had al eerder bij Argusoogradio vrijman René Vissers zijn radioshow ontnomen, waarna Vissers Zeevat nog maandenlang op zijn eigen site het bloed onder zijn nagels vandaan treiterde.

Van één affaire kwam Arend niet meer af. Die rond zelfverklaard pedojager Ben van de B., die heel Argusoog volkalkte met onbewezen beschuldigingen richting de voogden van zijn kinderen. En dus ploften er steeds meer exploten op de deurmat van Arend. Met loonbeslag op de koop toe.

Bondgenoot Micha Kat bracht een groot deel van het jaar door in de petoet na een groeiend aantal aangiften van smaad, onder meer van Elsevier misdaadverslaggever Gerlof Leistra die tot zijn verbijstering op Klokkenluideronline las dat hij aanwezig zou zijn geweest bij een rituele lustmoord op Marianne Vaatstra. En dan waren er nog de bizarre fantasieën over de holofraud en de Diepfriso affaire.

Tijdens zijn detentie werd Klokkenluideronline gekaapt door verknipte aluhoedjes die geen zin zonder David Icke, NWO en illuminatie kunnen formuleren, met veroordeelde Aspergers en een toenemend aantal halvegaren als reaguurders. Kort voor kerst barstte weer tussen de diverse bloggen een heus pedo-oorlogje los.

In het jaar van zijn pensioen moest de Demmink-doofpot natuurlijk nog even goed vlammen. Begin 2012 werd bekend dat er geen nader onderzoek zou komen naar de hoogste man van justitie omdat de verklaringen van Turkse getuigen niet spoorden. In oktober trok de Joris Dee Demo door de straten van Den Haag, inclusief een schaterdelachende Pinkypaint, die zelf een veroordeelde pedoseksueel bleek te zijn. Ook was er nog wat gesputter vanuit de VS, vooral aangezet door advocate Adèle van der Plas, maar dat mocht eigenlijk geen naam hebben. Journalist Henk Rijkers schreef intussen het Katholieke Nieuwsblad vol over Demmink, maar bagatelliseerde wel weer het aangetoonde kindermisbruik in eigen katholieke kring.

De grote klapper van 2012 moest toen nog komen. De 100 procent DNA-match met de vermeende dader van de moord op Marianne Vaatstra die via zijn ronduit openhartige advocaat Jan Vugt een volledige bekentenis aflegde, was natuurlijk een regelrechte belediging voor de complottertjes, die hun achterban hadden wijsgemaakt dat Marianne om het leven was gebracht via een door Demmink toegedekte rituele moord. En dus werd de tegenaanval ingezet via flyers en radio-uitzendingen, met kokende Friezen als resultaat. Uiteindelijk bezweek Wim Dankbaar dan toch: voor vrouw en kinderen, en in ander verband voor zijn eigen moeder.

En dat terwijl het raadsel over het ijsmonster van Lagarfljót op IJsland onopgelost bleef.