Bovenkamer

Er daar is ze weer: Maud Oortwijn, de zakenvrouw die ruim een jaar geleden aangifte deed tegen 'Koningin Beatrix van Amsberg, de heer Maurits van Vollenhoven, de heer Benk Korthals, de heer Joris Demmink, en de heer Piet Hein Donner, wegens ondermeer (...) het in samenspanning aanzetten tot en (mede)plegen van (gang)stalking, smaad/laster/karaktermoord en mensenhandel.'

Najaar 2011 schreef Maud een boekje over haar wonderbaarlijke avonturen. Sinds zij ruim twaalf jaar geleden tijdens een vakantie in Thailand enkele volwassen blanke mannen in een koffietent met een jong kind zag dollen, waarbij haar Duitse vriend meende een Nederlandse minister te herkennen, lijdt Maud aan achtervolgingswanen. Ongeveer alles wat in haar leven overkomt, schrijft zij toe aan dat ene moment. Van mislukte relaties tot professoren in Kopenhagen en collega's die haar werk bekritiseerden, alles en iedereen zit in een complot dat zij de Truman Show noemt.

Barracuda kreeg destijds al het vermoeden dat Maud haar hele leven al behoorlijk paranoïde is. Maar weinig van de gebeurtenissen uit haar boek houden verband met het incident in Thailand. De onwaarschijnlijkheid van verhaal zit hem alleen al in de omvang van het gigantische netwerk van beschermelingen van de blanke volwassen mannen die haar voortdurend zouden intimideren en bedreigen en haar waar dan ook weten te vinden. Dat vond niet alleen Barracuda, ook in complotkringen werd Maud al snel een risee, of zoals ze het zelf formuleerde bij Argusoog Radio, 'Ik krijg meteen trollen achter me aan.'

Tja, vind je het gek? Het wordt er ook niet geloofwaardiger op. Plotseling duikt Joris Demmink op in haar verhaal, die er eerst niet was, en is de Duitse vriend vervangen door een Belgische vriendin met een Nederlandse moeder.

Maud zit blijkens haar LinkedIn profiel sinds kort werkeloos thuis, en dus is ze een blogje begonnen onder de toepasselijke naam Bovenkamer, waarin de hele rimram weer wordt eens opgerakeld, inclusief fragmenten uit haar boekje. En weer trekt Maud alle registers open, dit keer in het Nederlands en het Engels, zonder ook maar concreet te worden: 'Verder ben ik bedreigd; onterecht ontslagen (in opdracht van); meerdere keren fysiek lastig gevallen; gedrogeerd; achtervolgd door de politie; en vele andere zaken: allemaal om te zorgen dat ik mijn mond zou houden. De maatregelen die zijn ingevoerd door Justitie zogezegd om criminaliteit tegen te gaan, worden ingezet om een burger als ikzelf te stalken en het zwijgen toe te brengen. Ik spreek dit nu openlijk uit, in de hoop zo mijn fundamentele rechten te herstellen.'

Je kunt nu al voorspellen hoe dit gaat aflopen. Dit werkt natuurlijk als een rode lap op potentiële werkgevers die zich serieus zorgen zullen maken over haar geestelijke gezondheid. En iedere afwijzing zal door Maud meteen worden gezien als het bewijs van het bestaan van haar deels gefantaseerde Truman Show. Ad infinitum.

UPDATE: deze idiote analyse kan er ook nog wel bij.