Hersengymnastiek

Het was huilebalkjesweek. Met complotters die zich beklaagden dat zij - andersdenkenden, 's lands nieuwste bedreigde diersoort - het slachtoffer waren van lieden die vooral werden gekenmerkt door een 'tomeloze aanbidding van de gevestigde macht', dan wel ziekelijke ‘groupies’ die zich graag manifesteren op diverse weblogs. Dat we in een land waren beland waar 'onderzoekers' die een andere mening verkondigen een 'demoniseringsproces' ondergaan, terwijl zij 'complotters' naar eer en geweten op zoek zijn naar de 'waarheid'.

Vooral dat laatste is natuurlijk gewoon complete onzin, zoals een gastcollege afgelopen week van ene Bert Blom bij Martin Vrijland over de vermoorde broertjes Ruben en Julian weer eens ondubbelzinnig aantoonde. Het debunken kunnen we dit keer eens overlaten aan de belendende percelen, het gaat Barracuda meer om de intentie waarmee dit soort analyses wordt geschreven. Dat heeft allemaal niks te maken met het napluizen van vermeende discrepanties of zelfs maar een serieuze belangstelling voor die zaak.

De schrijver doet eerst enorm zijn best om sympathie te kweken bij de lezer door zijn medeleven te betuigen met de nabestaanden. Daaraan toevoegend dat hij niet wil speculeren. Maar vervolgens doe hij niks anders. En waarom? Omdat Bert weer zo graag wil geloven dat er iets groters en lugubers achter zit. En dus doet hij wat alle complotters doen: het selectief bij elkaar harken van zogenaamde anomalieën die het eigenbeeld moeten versterken. Dat gaat zover dat volkomen onschuldige familiefoto's van Facebook onder het vergrootglas worden gelegd in de hoop 'vreemde verstoringen' te vinden.

Want uiteindelijk komt de aap weer uit de mouw: dan begint Bert over vermeende illuminatie-symbolen in deze zaak. Zo zou de moeder van de jongens op haar Facebook een plaatje hebben gebruikt 'dat erg veel weg heeft van een ‘oog in een driehoek’, een zeer bekend illuminati symbool.' Natuurlijk weer zonder uit te leggen wat dat betekent voor het grote plaatje, want op een of andere manier lukt het complotters ook nooit om de losse eindjes aan elkaar te knopen. Geen nood. In zijn 'voorlopige conclusie' (?) wijst Bert de lezer nog eens op 'wakkere mensen die zich inmiddels wel bewust zijn van de vele mediadecepties die nu wereldwijd worden uitgevoerd'. Wereldwijd ook nog.

Het woord lijkenpikkerij is zeer zeker van toepassing op dit soort stukken. Virtuele lijkenpikkerij. Net als zijn gastheer Vrijland draagt Bert niks anders bij dan het projecteren van een bizar geloof op een gezinsdrama, niet gehinderd door enige kennis van zaken, en met weglating van alles wat voor waarheidsvinding toch minimaal vereist is, zoals het (al dan niet telefonisch of schriftelijk) verifiëren en zorgvuldig wegen van feiten. En daarvoor moet alles wijken, tot en met de gevoelens van nabestaanden.

Het onderwerp doet er trouwens steeds minder toe. Daarom wordt op voorhand iedere moordzaak met kinderen tegenwoordig gelijk in de satanische hoek getrokken, lekker lui redenerend vanachter de pc. Hersengymnastiek voor aluhoedjes. En als er niet meteen antwoorden komen op vergezochte vragen, terwijl politie en justitie vaak nog druk doende zijn met onderzoek, wordt dat meteen uitgelegd als bevestiging van het zelfverzonnen complot.Want daar gaat het natuurlijk om.