Intervjoew

Nou, Barracuda zat er klaar voor: het interview dat Myra de Weerdt alias Van Puffelen (what's in a name) had met de Vlaamse pedojager Marcel Vervloesem (Werkgroep Morkhoven). Die is door de correctionele rechtbank in Turnhout voor seksueel misbruik van zijn minderjarige neef weer eens veroordeeld tot 18 maanden cel. Mede op basis van een telefoongesprek, waarin Vervloesem zegt dat zijn neef zijn 'onderbroek weer mag aandoen na de massage'. Zijn medestanders schreeuwden moord en brand, dus eindelijk zouden we te horen krijgen hoe de vork echt in de steel zit.

Voorafgaand aan dit gesprek deed Myra ook nog een interviewtje met Jos Aalders, voorzitter van Partij Rechten Kind, die Vervloesem een dezer dagen als een baksteen heeft laten vallen. Dat gesprekje duurde nog geen acht minuten, want het was niet wat Myra wilde horen. Aalders vertelde dat hij altijd al zo zijn twijfels had over Vervloesem, en de recente veroordeling de spreekwoordelijke druppel was. Maar Aalders wist toch ook wel dat justitie pedo's beschermde? Helaas, de Brabander was niet zo van de complotten.

De zaak Vervloesem heeft Barracuda in het verleden meerdere malen bonkende hoofdpijn bezorgd. Of de man wel of niet deugt, viel onafhankelijk moeilijk vast te stellen. Of Vervloesem is het slachtoffer van pedo's die hem al tientallen jaren zwart proberen te maken, of de Belg heeft de perfecte dekmantel gevonden voor perverse activiteiten. Er is alleen veel dat tegen hem pleit. Begin jaren negentig, ver voordat Vervloesem furore maakte met de Zandvoort zaak, werd hij bijvoorbeeld al van afpersing beschuldigd.

Maar wie nou dacht dat Vervloesem in zijn gesprek met Myra alle twijfels weg zou nemen, kwam bedrogen uit. Het interview duurde godbeterhet bijna anderhalf uur, maar slechts enkele minuten beantwoordde Vervloesem vragen over zijn veroordeling. Hoewel, beantwoorden? Vervloesem laveerde - voortdurend in de wij-vorm pratend, terwijl de veroordeling toch alleen hemzelf betreft - handig langs haar vragen heen en in zo'n tempo dat De Weerdt vaak niet goed begreep waar hij het over had.

Toen eindelijk de hamvraag werd gesteld - namelijk of de bewuste opname wellicht was gemanipuleerd - kwam er een wel erg vreemd antwoord: het waren aan elkaar geplakte cassette-opnamen van zomaar een gesprek in de huiskamer over 'hoe het er in de oorlog aan toe ging'. Dat lijkt Barracuda nou niet echt de context voor onderbroeken en massages.

Ook opvallend: Vervloesem kan in hoger beroep, maar wil het niet. De uitleg daarover was al even onduidelijk. Volgens Jos Aalders is daar maar een verklaring voor: Vervloesem loopt dan het risico dat de straf nog hoger uitvalt.

Maar helaas: doorvragen is niet echt besteed aan Myra, die vervolgens maar begon te vissen naar informatie over Nederlandse zaken, zoals Demmink en Vaatstra. Vervloesem blufte dat hij daar alles van wist, maar toen De Weerdt hem de naam Baybasin voorhield merkte hij op dat 'wij niet elk dossier kunnen behandelen'. Oftewel: De Belg kent het Demmink dossier helemaal niet.

En zo denderde de stoomtrein van Vervloesem anderhalf uur door, zonder een enkel rustpunt, en met flinke uithalen naar lastposten als mijnheer Aalders. Die, vreest Barracuda, best wel eens gelijk zou kunnen hebben.