Dagboek

Komende week al hoort Wim Dankbaar van de rechter of hij delen van het dagboek van Maaike Terpstra mag publiceren. Maar Wim weet nu al hoe het afloopt. '(Advocaat) Moszkowicz hield een prachtig pleidooi, weliswaar een aaneenrijging van leugens, maar hij bracht het geloofwaardig.'

En wat had Wim? Wim had helemaal niks. Want in tegenstelling tot wat Dankbaar steeds heeft beweerd, had hij helemaal geen rechtstreekse toestemming voor publicatie. Het dagboek was hem ooit, ruim voordat Jasper S. aan de horizon verscheen, ter hand gesteld door een vriendin van Maaike met de mededeling dat hij kon publiceren met weglating van de persoonlijke details. En ook dat zijn weer louter Wim's eigen woorden.

Barracuda hoorde Dankbaar weer een hoop rare dingen zeggen. Bijvoorbeeld dat zijn omgang met Maaike is gebaseerd op 'wederzijds respect en bewondering'. Zoveel respect zelf dat beiden elkaar al geruime tijd meer hebben gesproken, op een telefoontje na, waarover Dankbaar opvallend weinig loslaat. Was dat niet het telefoontje waarin Maaike hem heeft verzocht om het dagboek niet te publiceren omdat het anders haar dood zou betekenen? En was Wim trouwens alweer vergeten dat Maaike persoonlijk Frides Laméris belde toen die als eerste de dagboeken online zette?

Maar nee, Dankbaar schijnt over telepathische kwaliteiten te beschikken. Hij weet absoluut zeker weet dat Maaike onder curatele van haar kinderen staat. En dat de kinderen niet willen dat Dankbaar maar blijft mailen, daar kan Dankbaar zich blijkbaar niets bij voorstellen. Sterker nog: enige empathie voor het leed van de familie is bij Dankbaar ver te zoeken.

Maar, lezen we bij Martin Vrijland, het nieuw te publiceren boek zal ook zonder dit dagboek een schok voor de maatschappij veroorzaken. Wim beweert namelijk 'onomstotelijk bewijs' te hebben dat een ander dan Jasper Marianne heeft omgebracht. Barracuda kent de onomstotelijke bewijzen van Dankbaar inmiddels: veelal slordige breiwerkjes van net iets te creatieve interpretaties.  

Dankbaar is inmiddels alvast begonnen met de voorverkoop van het boek. Ook dat is een beetje vreemd, want uit het door Dankbaar en rechterhand Hans Mauritz zelf geschreven pleidooi - de heren hadden weer eens geen zin een advocaat te betalen, dus hebben ze zelf maar iets in elkaar geflanst, vol pompeus taalgebruik - staat te lezen dat er nog geen uitgever is en ook nog onderling moet worden afgestemd wie wat gaat schrijven.