Getuigen

Dit is de week van de getuigenverhoren. Maandag was de aftrap met het Bart Mos-tribunaal. 'Op weg naar @HofAmsterdam om als getuige gehoord te worden nav mijn aangifte tegen m'n stalker Micha Kat: "Jij krijgt een kogel door je kop", twitterde de Telegraaf journalist vrolijk. Kort daarna gevolgd door een nieuwe tweet: 'Resultaat dagje getuigenverhoor bij @HofAmsterdam op verzoek van Micha Kat: bedreigde collega's, gewraakte raadsheren, chaotische zitting.'

Want hoewel Kat zijn vragen aan Mos al online had gezet, ging het hele tribunaal niet door. Binnen de kortste keren waren de rechters alweer gewraakt omdat zij geen camera's wilden toelaten. Waarmee wederom moet worden geconcludeerd dat egotripperij blijkbaar nog altijd belangrijker is dan de inhoudelijke behandeling van de zaak.

Dat 'bedreigde collega's' was overigens wat overdreven. Telkens als de aanwezige Telegraaf-delegatie met onder meer Sjuul Paradijs en Joost de Haas werd aangesproken door de fanclub van Kat, snelde men naar de parketpolitie. Al kan Barracuda zich daar wel iets bij voorstellen, zeker als je wordt aangesproken wordt door Steve Brown, die uit zijn ogen kijkt alsof hij vijf lijnen coke heeft opgesnoven. Nadien deed team Kat alsof ze al een heroïsche overwinning had behaald op de Wakkerste Krant van Nederland, die natuurlijk even aan het Nazi-verleden moest worden herinnerd.

De tweede getuige verscheen gisteren in de civiele zaak van de Stichting Roestige Spijker tegen 'de van kinderverkrachting verdachte' Joris Demmink. De stichting wil zogenaamd de onderste steen boven, en dus werd ene Bart van W. gehoord, die ooit als jongensprostituee werd uitgevent aan onder meer ene Joris. Dank zij Telegraaf rechtbank verslaggeefster Saksia Belleman die een dag lang onverstoord objectief bleef twitteren (kudo's) weten we bijna woordelijk wat daar allemaal gezegd werd.

Het begon er al mee dat deze Bart nogal labiel bleek te zijn, zoals hij ook uitvoerig toelichtte. De in Sittard geboren veertiger kende (psychische) hulpverlening vanaf zijn zesde, lijdt aan bipolaire stoornis en ernstige post-traumatische stress. Waarop iemand via Twitter waarschuwde: 'PTSS kan behoorlijke invloed hebben op betrouwbaarheid van herinneringen, zo blijkt uit onderzoek onder o.a. veteranen.'

En dat bleek precies het probleem. De man had een hele ochtend nodig om het pedo-wereldje van het Amsterdam van de jaren tachtig te schetsen, en uiteindelijk beschreef hij twee ontmoetingen met een man die zich Joris noemde in een auto met chauffeur. Pas met de publiciteit rond Demmink in 2003 - vele jaren later - realiseerde hij zich dat het die Joris moet zijn geweest.

Dat 'zich realiseren' wat anders is dan 'zich herinneren' bleek toen de rechter-commissaris eens doorvroeg. De getuige bleek moeite te hebben om het verband uit te leggen tussen het Panorama-artikel uit 2003 en zijn besef dat hij met Demmink te maken had gehad. Hij heeft geen duidelijke (visuele) herinneringen aan zijn Joris, behalve dat deze zwart haar had en in de vijftig was. Met later verworven kennis herinneringen invullen is doorgaans niet bevorderlijk voor de waarheidsvinding.

En dus hoefde zijn Joris niet eens echt Joris te heten (waarom zou iemand in deze omstandigheden zijn eigen naam gebruiken?) en we hebben ook nog een 'tweede Joris', eveneens hooggeplaatst ambtenaar. 'Advocaat Knijff van #Demmink zegt dat ene Joris, niet zijnde Demmink, is veroordeeld wegens betrokkenheid bij kinderprostitutie. De getuige is daarvan niet op de hoogte.'