Teiltje

Foto: Chantal Bekker

Het was te verwachten dat ze bij Climategate even een teiltje gingen halen bij het toch wel opmerkelijke nieuws dat Urgenda - van slechts 900 verontwaardigde burgers - het via de rechter gedaan heeft gekregen dat Nederland de CO2-uitstoot met minstens 25 procent moet verminderen. Daar moest iets achter zitten: ene Jan Willem Baud bijvoorbeeld, 'commissaris van e-Traction, dat elektrische aandrijvingen maakt voor elektrische auto's'. Vast wel.

In het eerste qua toongeving nog redelijke Climategate-commentaar spreekt de auteur over het gebrek aan consensus aangaande de CO2 reductie, maar het duurde niet lang voordat usual suspect Hans H.J. Labohm Jeroen Hetzler van de Groene Rekenkamer naar voren schoof. Die zich afvraagt of deze maatschappij niet zo langzamerhand in een open inrichting is veranderd. 

'Het is namelijk onweerlegbaar duidelijk dat wetenschap volledig achter de kim is verdwenen en dat de obscure Middeleeuwse praktijken van chirurgijnen, tovenaars, Voodoo–aanbidders en beschilderde Donker Afrikaanse medicijnmannen het klimaatbeleid thans bepalen. Ze zijn vermomd als moreel verheven milieuactivisten, beschilderen zich niet, lopen wel met beschilderde spandoeken rond, maar maken net als toen argeloze burgers doodsbang met hun demagogische bezweringsrituelen. In dit geval het onzichtbare maar o zo enge CO2, het dreigend gevaar met onomkeerbare gevolgen.'

Maar om nu te stellen dat de wetenschap met betrekking tot het klimaat achter de kim is vertrokken, dat ging zelfs de klimaatalarmisten uitkotsende reaguurders onder het stukje een brug of wat te ver. Want de wetenschap heeft het verband tussen CO2 en klimaat wel degelijk aangetoond. Het gebrek aan consensus zit hem in de vraag in hoeverre de CO2 toename is toe te schrijven aan menselijk handelen.

Elseviers Simon Rozendaal vond het ook een bizarre uitspraak. De rechter gaat op de stoel van de politicus, de wetenschapper en econoom zitten, meent hij. 'Nederlandse rechters hebben in het recente verleden heel vaak de kant van actiegroepen gekozen, bijvoorbeeld wanneer een bedreigd kikkertje op een bouwplaats werd gevonden, maar deze uitspraak spant de kroon in het juridisch activisme.'

Barracuda leest dat er toch niet meteen in. Met het oog op de klimaatverandering zijn in internationaal en Europees verband afspraken gemaakt om de problemen van klimaatverandering op te vangen. Die weer hun weerslag hebben op het nationale juridische en beleidskader. Kort gezegd komt de zaak hierop neer: de staat heeft iets beloofd, maar komt zijn verplichtingen niet na.

Natuurlijk blijft het een opmerkelijke uitspraak, maar toch vooral vanwege de eisers: Urgenda? Zonnepanelenverkoper. Maar ook: eindelijk hippies die het snappen! De vraag is natuurlijk of het hoger beroep stand houdt.