Illegalen

Joost Niemöller heeft alweer een nieuwe vijand: de vluchteling. Of zoals Joost het formuleert 'vluchteling', tussen aanhalingstekens. Eerst waren het enge baardmannen, nu hebben we 'illegalen'.

'Wat weten we van deze mensen? Strikt gesproken weten we alleen dat ze op onwettige wijze een grens zijn overgestoken. Ze tonen hun paspoort niet, of zijn hun paspoort ‘verloren’. Ze eisen asiel, komen daarmee in een procedure, en heten dan ‘asielzoekers.’ Maar zijn het ook ‘vluchtelingen’?'

Natuurlijk weet Joost ook wel dat het om mensen gaat die op de vlucht slaan voor bijvoorbeeld de burgeroorlog in Syrië. Hij wil ze alleen niet in zijn achtertuin. Of op de stoep. Of bij de bovenburen.

Ze maken er een bende van, net als de Surinamers die laatst in de trein iets met kip aten. De resten smeten ze op de grond. 'Wat ze ook doen: Poepen en pissen in de liften. Junks, zegt men dan. Maar met eigen ogen zag ik dat pisgedrag door donker en lichter getinte medelanders ook, en dat waren bepaald geen junks, maar vlot geklede jongemannen die zo te zien elke dag naar de kapper gingen. Schoon op zichzelf, maar de omgeving zal ze een rotzorg zijn.'

Joost kent de 'vluchtelingen' niet, maar weet blijkbaar wel dat het viezeriken zijn die door Gutmenschen naar Nederland worden gehaald. 'Primitieve woestelingen, die niet onder doen voor de gemiddelde ISIS-strijder qua mentaliteit en grofheid', zo verwoordt een van zijn reaguurders het.

Uit al die bijdragen over illegalen valt een ding op: een bijna claustrofobische rassenhaat. Een enorme onverschilligheid ten aanzien van alles dat zich buiten de landsgrenzen afspeelt. Nu wil Barracuda nog wel geloven dat de belevingswereld van Joost niet veel groter is dan de honderden meters tussen Atheneum Boekhandel en De Balie, maar van een intellectueel mag je toch op zijn minst verwachten dat hij het vluchtelingprobleem kan duiden.

Temeer daar Joost zelf - getuige zijn achternaam - een afstammeling moet zijn van Duitse immigranten, ooit de belangrijkste groep vreemdelingen in Nederland. In de jaren twintig zochten bijvoorbeeld Duitse dienstmeisjes massaal in Nederland werk in een poging om aan problemen in hun vaderland te ontsnappen die een gevolg waren van de enorme inflatie. In totaal kwamen er in het Interbellum 175.000 Duitse vrouwen naar Nederland om als dienstbode te werken. Daar zou zomaar eens de overgrootmoeder van Joost tussen hebben gezeten.