Nieuwscheckers

Het enige wat Nieuws of Nonsens, de thema-uitzending over het fenomeen nepnieuws, gisteren duidelijk maakte was dat nepnieuws helemaal geen issue is in Nederland. De uitgenodigde experts onder wie mevrouw Ollongren konden maar nauwelijks serieuze voorbeelden verzinnen, waarmee de kijker toch vooral het gevoel kreeg van gebakken lucht dat anderhalf uur in de pan stond op te warmen.

Nog erger is het een aantal jaren geleden opgerichte EU-platform EU vs Disinfo, dat shockbloggers van GeenStijl en TPO, een Belgische onderzoeksjournalist en een redacteur van De Gelderlander schaarde onder de noemer Russische desinformatie. Inmiddels wordt voor de opheffing van dit curieuze politbureau gepleit.

Maar wie zich vooral druk maakten over deze uitzending waren uiteraard de grootste verspreiders van nepnieuws zelf. Nico van den Ham waarschuwde op voorhand dat de NOS beschuldigend zou wijzen naar de 'alternatieve, eerlijke media' in plaats van het 'schurkenregieme en haar tot op het bot verrotte kliek, (die) ongewenst nieuws verspreidt.'

Van den Ham dus, die bij iedere misstand die hij aankaart doelbewust essentiële informatie weglaat, waardoor je nooit eens een objectief oordeel kunt vellen over de gepresenteerde 'feiten'.

Of Micha Kat, die hele Demmink Squads uit zijn dikke duim zuigt en van jonge Oxfam hoeren pedo-orgiën maakt, en nog zo gehoopt had dat hij genoemd zou worden.

En natuurlijk Martin Vrijland die spreekt van de mediaslager die zijn eigen vlees keurt, maar zich gelukkig prijst dat er nog 'wakkere mensen' zijn.

Nou, dat valt dus nogal tegen. Even voor kerst, qua timing al niet bijster handig, lanceerde Vrijland zijn nieuwe Nepnieuws-checker.nl, die 'tegenwicht gaat bieden aan het staatsmonopolie op uw wereldbeeld'.

Nu heeft Barracuda altijd al gedacht dat het toch vooral de artikelen van Vrijland zelf zijn die hoog nodig een reality check behoeven, maar nee, Vrijland wilde met eigen onderzoek naar actuele en afgewikkelde (...) nieuwsitems de onderste steen boven halen 'in de vraag of de mainstream media zich wellicht schuldig maken aan datgene waarvan zij zelf sommige informatiebronnen beschuldigen. De vraag komt bijvoorbeeld aan de orde of nepnieuws bewust gecreëerd is door overheden om zo juist het monopolie op beeldvorming te verkrijgen.'

Het was weer een project van Vrijlandse proporties. De site moest een redactie krijgen, zoals grote kranten en televisiestations die hebben. De site moest journalisten in dienst nemen die op pad gaan om zaken serieus te onderzoeken. Toen bekend wel dat bij De Persgroep enkele arbeidsplaatsen moesten verdwijnen, wilde Vrijland ze middels een heus persbericht wel een baantje aanbieden op voorwaarde dat ze aan 'echte waarheidsvinding' zouden doen. Alsof die journalisten na een blik op die site van Vrijland dat ook maar een seconde zouden overwegen.

En om dit allemaal te kunnen financieren wilde Vrijland het moderne middel van de Initial Coin Offering (ICO) inzetten, waarbij de financiers zouden worden beloond met een virtuele munt waarvan de waarde moet stijgen.

Alleen: om de techniek achter deze digitale muntuitgave te realiseren was eerst wel budget nodig, zeker 50.000 euro. En daar liep het alweer hopeloos vast. Tot op heden is niet meer dan 384 euro gestort en er komt niks meer bij ook.

Over de ICO hoor je Vrijland niet meer, wel over het feit dat hij, nog maar net ontvlucht uit Nederland, en levend in caravan en tent, amper zijn rekeningen kan betalen. Dat er een handvol malloten onder je stukjes reageert, wil nog niet zeggen dat er een draagvlak is voor alternatief nieuws, laat staan een alternatief politbureau.

Barracuda blijft ook in 2018 op de waakvlam