Een dezer dagen stond Wim voor de zesde keer voor de wrakingskamer, gefrustreerd als hij is over het feit dat zijn verzoek om getuigen te horen keer op keer door de rechtbank wordt afgewezen.
En uiteraard werd het verzoek weer eens niet-ontvankelijk verklaard. Omdat Wim het verzoek in eerste instantie niet via zijn advocaat had ingediend. En hij daarmee sowieso te laat was. Maar zelfs als alle procedures waren gevolgd, ziet de wrakingskamer geen reden om het verzoek tot wraking te honoreren: 'Het enkele feit dat door de raadsheren niet onmiddellijk mondeling op het verzoek tot het horen van getuigen inhoudelijk is beslist, wat in een civiele procedure overigens ook ongebruikelijk zou zijn geweest - pas sinds kort biedt de wet de mogelijkheid tot het wijzen van een mondeling tussenarrest en van die mogelijkheid wordt (nog) niet vaak gebruik gemaakt -, geeft in het geheel niet blijk van enige partijdigheid.'
Dankbaar was trouwens van plan om ook maar meteen een voorlopig getuigenverzoek in te dienen bij de rechtbank Den Haag, met als verweerder Staat der Nederlanden. Wim stelt dat hij nooit in zijn benarde situatie terecht was gekomen als Justitie 'meteen de waarheid over de moord op Marianne Vaatstra had verteld'. Dan waren de rechtszaken waar hij slachtoffer van werd, niet tegen hem aangespannen.
Een tweede reden voor het getuigenverzoek was dat hij 'de kwaliteit van de rechtspleging in het onderzoek naar de moord op Marianne Vaatstra aan de kaak stelt. Met kans op herhaling van zulk een kwaliteit, of beter gezegd gebrek daaraan. Dat is een belang dat niet Dankbaar individueel treft, maar elke Nederlander, ofwel de maatschappij, die wordt vertegenwoordigd door de Staat der Nederlanden. Als kanker niet tijdig wordt ontdekt, zaait het uit.'
Kortom: allemaal de schuld van de Staat. En dus moeten officier van justitie Brouwer, Joris 'daar is-ie weer' Demmink, voormalig zakenpartner Hans Mauritz, Jasper Steringa himself en natuurlijk Maaike Vaatstra, uit wiens naam veel van de rechtszaken tegen Dankbaar zijn gevoerd, zich nader verklaren. Zeg maar gerust een ieder die een ooit een rol heeft gespeeld in de complotten van Wim.
Zo moet Steringa worden gehoord omdat alleen die zou kunnen ontkrachten dan wel bevestigen of de moord (op Marianna Vaatstra) in een caravan heeft plaatsgevonden, zoals Wim maar blijft denken.
En dat terwijl Wim met een simpele schriftelijke verklaring van Steringa eindelijk een stevige leest had kunnen schuiven in zijn slappe slof van vermoedens, maar die is er natuurlijk nooit gekomen.
Want Wim beweert wel van alles met grote stelligheid, uit de toelichting op het getuigenverzoek blijkt maar al te zeer dat hij het ook niet weet: Zo zou de door Dankbaar vaak aangehaalde Faek al een dag na de moord een belastende verklaring hebben afgelegd, maar moet het getuigenverhoor juist opheldering geven over de vraag of hij inderdaad is verhoord en wat hij heeft verklaard. Kortom: Rechters mogen oplossen wat Dankbaar al die jaren zelf heeft nagelaten: gedegen onderzoek doen.
Update: Wim wraakt de wrakingskamer.
Update: Weer afgewezen.Wrakingskamer: 'Het herhaaldelijk indienen van dergelijke wrakingsverzoeken betreft een zodanig miskenning van de aard en functie van het wrakingsinstrumentt dat een volgend wrakingsverzoek niet in behandeling zal worden genomen.'
Ook in 2019 is Barracuda op de waakvlam.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten