Jackpot

Wim Dankbaar stond de afgelopen dagen op het punt om aangifte te doen tegen Haico Endstra, de broer van de in 2004 geliquideerde bankier van de onderwereld Willem Endstra, en diens vermeende contactpersoon, een zware jongen uit Spanje. Wat hem tegenhield: de jackpot van 1,2 miljoen euro.

Nog niet zo heel lang geleden kwam Wim in contact met enkele figuren uit het criminele milieu in Spanje die blijkbaar nog een appeltje hadden te schillen met de Endstra's.

Wim leek vooral gebrand op een vermeende bandopname die Haico in een behoorlijk slecht daglicht zou stellen. Op de bewuste tape, gestolen uit een woning in Spanje, zou te horen zijn hoe de Endstra's zich 'kapot lachten' over hoe de in 2003 geliquideerde Bertus Luske nog geluiden maakte als 'een zwijn in een slachthuis'.

Aanvankelijk was het de bedoeling, Dankbaar vond dat zelfs ethisch te verantwoorden, om die tapes aan Endstra te verkopen (netjes uitgedrukt) voor pakweg 2,2 miljoen euro, waarvan Dankbaar ook zijn deel zou krijgen. Daarmee zou Wim ineens weer het miljoen kunnen incasseren dat hij aan de Vaatstra zaak was kwijtgeraakt. De ene dag leef je van een uitkering, de volgende dag ben je ineens weer miljonair.

Maar bij Wim loopt altijd alles in de soep, zo ook nu weer. Aanvankelijk lukte het Dankbaar maar niet om die opnames los te peuteren van de vermeende eigenaar Nico Visser, boezemvriend van de eveneens geliquideerde crimineel Sam Klepper, maar uit een mailwisseling die binnenkort ongetwijfeld weer van de site wordt gehaald (alle berichten duiken trouwens even hard weer op via Castbox), valt op te maken dat Dankbaar in elk geval over een USB stick met belastende informatie beschikt.

Eind december was Wim in Spanje om een ltd (vennootschap) op te richten ter ontvangst van zijn 1,2 miljoen euri. Kennelijk vertrouwde Dankbaar het principe van gelijk oversteken niet, want er stond fikse ruzie. Wim wilde bijvoorbeeld ook een appartementje in Venta Lanuza, wat hem reeds was toegezegd. Eerst het appartementje, aldus Wim.

Tot voor kort vonden de 'onderhandelingen' steeds per mail plaats via ene Thomas, zogenaamd lid van de motorclub Satudarah. Dankbaar moest van deze Thomas als de wiedeweerga alle informatie met betrekking tot de Endstra's van zijn site verwijderen, anders zou hij 'een paar heupjes kapot trappen'. Van zijn bejaarde moeder bijvoorbeeld. Daar was Wim uiteraard niet van gediend.

Helaas kwam Wim niet van zijn lastpost af. Zodra Wim zich meldde bij Hans Koets, de advocaat van Endstra, om de kwestie rechtstreeks af te handelen, kreeg hij te horen dat het hele verhaal 'complete lariekoek' is. Op de vraag van Dankbaar waarom er dan geen aangifte is gedaan tegen alle smaad en laster op zijn site, liet de advocaat weten 'dat wij u geen podium willen geven.'

Het hele verhaal zit trouwens vol raadsels. Zo zou de kompaan met wie Dankbaar de snode plannen aanvankelijk smeedde in Spanje enkele maanden in de gevangenis hebben gezeten 'door toedoen van Endstra'. Die zou hem eerst 1,6 miljoen euro hebben toegestopt en vervolgens aangifte van afpersing hebben gedaan. Dat is wat vreemd als je de boel onder de pet wil houden.

Nadat Wim weer eens alle correspondentie met deze Thomas online had gezet, kwam de apotheose afgelopen maandag. De Spaanse motorbiker richtte zich tot Wim's advocaat Stapel: 'Mocht de heer Dankbaar mijn naam niet binnen 24 uur van zijn site hebben gehaald dan geef ik een verklaring af op advocaten kantoor Koets waarin ik de hele afpersing van deze Haico uit de doeken doe.' Daarmee suggererend dat het hele plan uit de koker van Dankbaar komt. Wim's conclusie: Mission impossible van Thomas…..