Prepper Paradise

Ere wie ere toekomt: Grenswetenschap heeft een neus voor curiositeiten. Zo was er afgelopen week de ontdekking van een (gefotoshopte?) Hema-worst met tandjes en is het blog een groep Amerikaanse doemdenkers op het spoor gekomen, de zogenaamde survivalists, zeg maar anarchieltjes in het kwadraat, die in een afgelegen streek in de staat Idaho een versterkte burcht willen bouwen. Niet zozeer om beschutting te zoeken voor verdwaalde meteorieten, die vallen op een of andere manier altijd op plekken waar je nog niet dood gevonden wilt worden, maar om te ontsnappen aan moreel verval.

Zo'n 3500 tot 7000 mensen kunnen in The Citadel leven in overeenstemming met het gedachtegoed van Thomas Jefferson. Het moet een veilige thuishaven worden waar marxisten niet welkom zijn en kinderen niet geïndoctrineerd worden. En uiteraard komt er eigen bank met een eigen munt. Binnen de burchtmuren vinden we verder een wapenfabriek en wapenmuseum. Bewoners maken automatisch deel uit van een verdedigingsleger. 'We are that percentage of Americans who have the tools and mettle of the Militiaman who stand and have drawn a hard line for the Hard Right of the political spectrum.”

Oftewel: Only in America. Barracuda heeft in zijn leven al heel wat megalomane Libertarische utopieën voorbij zien trekken, dus deze kan er ook nog wel bij.

De bedenkers? Twee excentrieke Amerikanen die natuurlijk weer niet helemaal sporen: Christian Kerodin is in 2004 veroordeeld voor wapenbezit en afpersing. Hij gaf zich uit voor terreurexpert en zette eigenaars van winkels onder druk om hem in te huren als veiligheidsagent. Wapengek James L. Miller profileert zich als doomsday prepper en zou betrokken zijn geweest bij phishing scams.

Het beste aan dit soort plannen blijft de luchtfietserij zelf. Van de executie komt natuurlijk niks terecht. Barracuda moet meteen denken aan de enthousiaste Nederlandse student die in 2023 avonturiers met een enkeltje naar Mars wil sturen, maar zelf niet gaat omdat hij een vriendin heeft. Aangezien het zoete lieve Gerritje dat de benodigde 5 miljard euro moet ophoesten ook nog niet is gevonden, stelt Barracuda een Citadel tussen de Mariaanse kraters voor. Kan de plaatselijke Koninklijke Munt heuse Mars-penningen uitgeven.

Huishoudelijk: Barracuda gaat zich een weekje lekker bezinnen. Terug uiterlijk 4 maart.

The Illuminati: The Russian Meteor Conspiracy

How to Psysch Out Your Troll

We hebben hem ook in opklikbare vorm.

Psycho war

In de moeder aller veldslagen, de rechtszaak aller rechtszaken, daar waar hij maanden zo niet jaren naar toe had geleefd, en waarvoor hij gans Nederland had opgeroepen om te verschijnen, schitterde Micha Kat woensdag door afwezigheid. Volkomen gebroken lag hij thuis, met de koortsthermometer tot aan het plafond en de ventilator op acht, althans zo werd het gebracht. En dus las zijn advocaat een verklaring van vele kantjes voor, waarbij Barracuda helemaal volschoot. Grote krokodillentranen heeft hij gehuild, Kleenex en Kruidvat zakdoeken vol en toen die drijfnat aan de drooglijn hingen, vervolgens nog eens eens vele emmers en teiltjes.

Want: Verdachte is zijn werk kwijt, zijn bankrekeningen, heeft vier maanden in de cel gezeten, leeft in voortdurende angst voor terreur en arrestaties, heeft geen enkele toegang tot de bescherming van politie of justitie en leeft thans als een zwerver. Hij lijdt aan PTTS: post traumatisch toga syndroom, durft vaak niet meer naar buiten noch ook de deur te openen als de bel gaat. De aandoening wordt - zo determineert Kat met de stethoscoop op de eigen borst gedrukt - sterk verergerd door aanhoudende doodsbedreigingen, zowel op internet als via email waarin tot in detail wordt beschreven hoe men hem van het leven gaat beroven.

Een welbewuste psycho-war is het, een centraal-aangestuurd complot tegen de arme arme, arme, arme en toch vooral heel erg arme Micha, waarin diverse parketten, politiekorpsen, advocaten, media, rechters en aangevers samenspannen.

Naast deze aanvallen van zorgvuldig gecultiveerde aanstelleritis (die ook altijd weer heel snel voorbij gaan), ging het in de verklaring echter niet om waar het om zou moeten gaan, namelijk de bedreigingen en bommeldingen die ten doel hadden om - zo had Kat nota bene zelf aan de politie verklaard - 'frustraties af te reageren en na gebruik alcohol'. Dezelfde alcohol die ervoor gezorgd heeft dat Kat sinds enkele dagen, als gevolg van een ruzie in een café, met blauwgeslagen oogkassen rondloopt. Kat die leeft als een zwerver, maar zijn huis niet uit durft, of hoe zit dat nou eigenlijk? Welkom in de wereld van Kletsmeier Unlimited.

Het OM vordert 285 dagen celstraf, 180 dagen voorwaardelijk en 120 uur werkstraf, evenals het van de website en uit de zoekmachines verwijderen van namen en artikelen op KLOL die als smadelijk en lasterlijk te kenschetsen zijn. Plus een verbod van twee jaar om over de klagers wegens smaad en laster te publiceren. De uitspraak van de drievoudige strafkamer is op 5 maart. 

Torpedo

Vliegende kiep Martin Vrijland spoedde zich zondag naar het plaats delict in Wassenaar, het wandelbosje waar de Marokkaanse tiener Anass dood werd gevonden, om met eigen ogen te zien of hij fout zat. Want Anass was nog niet in het struikgewas aangetroffen, of helderziende Martin had alweer bedacht dat Anass het slachtoffer moest zijn van een rituele pedomoord. Dat komt er van als je de dag begint met een eetlepel David Icke in plaats van een stevig bord Brinta.

Het kostte Martin dan ook geen enkele moeite om 'bewijzen' te vinden: Anass zou zijn neergelegd tegenover (het reeds lang gesloten, ook dat nog) restaurant Lucifer aan de Van Zuylen van Neyeveltstraat en Marie-Hélène van Zuylen van Nyevelt was een Rothschild. Is dat toeval of is dat toeval?

Totdat Martin onder een van de complotbloggen het verwijt kreeg 'desinfo' te verspreiden omdat de vindplaats fout zou zijn. Toen wist Vrijland niet hoe snel hij naar Wassenaar moest afreizen. Daar aangekomen moest Martin constateren dat hij er vijftig meter naast zat. Niet echt 'pal tegenover Lucifer', en zelfs niet meer tegenover de Van Zuylen van Neyeveltstraat, maar eerder de Storm van 's Gravelandsweg. Vrijland bleef monter, maar de theorie leek inmiddels als een lillende pudding in elkaar gezakt.

Het neemt niet weg dat Martin blijft prakkiseren. Over ambulances naar de Kasstraat bijvoorbeeld. 'Nu gaan de radartjes in alle hoofden werken!'. Hoeveel hoofden heeft die Martin wel niet?

Maar het kan altijd nog erger. De belendende percelen deden er nog maar eens een schepje bovenop: de familie - niet overtuigd van de zelfmoordtheorie van de politie - zou de hulp van advocaat Gerard Spong hebben ingeroepen, die uitgerekend zijn zoon Xander bij zijn moeder zou hebben weggehaald en 'geïntroduceerd in de netwerken'. Als Spong snel is kan hij zich vandaag nog bij de zaak tegen Micha Kat voegen.

Het zou Barracuda trouwens niet verbazen als Martin ook dit onderwerp weer net zo snel laat vallen als al die andere zaken waar hij de afgelopen weken op uitgekeken raakte: de vermeende AIVD-agente Joanna, het pedo-erfgoed van wijlen senator Edward Brongersma, een op te richten anti-pedo vereniging, de FEMA bunkers onder Amsterdam. Als een torpedo (pun intended) vliegt hij zijn doelen voorbij. Kijk niet raar op als Martin over enkele maanden zijn blogje sluit met de mededeling dat alles gezegd en geschreven is.

Bezinning

Arend Zeevat van Arendsoog Argusoog had de bom vrijdag al laten vallen in zijn wekelijkse radioprogramma. Argusoog zou even pas op de plaats maken om een 'omslag in onze belevingswereld tot stand te brengen ten aanzien van waar wij onze focus op willen richten'. Het afgelopen jaar had hij zijn eigen onvolmaaktheid meerdere malen teruggespiegeld gekregen, vertelde Zeevat, alias Willemuyn.Tijd voor introspectie, klankhealing en lotushouding.

De uitzending, gekenmerkt door aanhoudende nies- en hoestbuien van Micha Kat, had als thema Waarheen, waarvoor, en daar hadden de usual suspects eigenlijk ook geen antwoord op. We hoorden de sonore stem van nulpuntenergiegoeroe Rob van der Zon zeggen dat het weinig zin had om de externe machten nog langer te bestrijden ('koplampstaren'), alsof hij die wijsheid al jaren in pacht had. Hoe dan ook, Zeevat kondigde een bezinningsperiode aan, waarin vooral de geschreven activiteiten voor onbepaalde tijd op een laag pitje worden gezet.

De aanhang begreep er niks van. Was de site soms gehacked?  'Laag pitje? De pit moet HOGER. Nederland slaapt nog steeds. Langzaam worden de geesten rijp gemaakt beter zeg maar: platgespoten door de tv, in slaap gesust door de kranten, verslapt door het consumentisme, een rad voor ogen gedraaid door onze politici.'

Iemand die meteen geschrokken reageerde was zelfverklaard pedojager Ben van de B., die het Argusoog-platform maanden geleden al heeft gekaapt voor een persoonlijke vete tegen de voogden van zijn kinderen. En er bovenal de oorzaak van is dat Arend tegenwoordig als kale kip door het leven gaat, dank zij een 'onmogelijk te betalen dwangsombevel van 164.000 euro'. Arend bedoelde ongetwijfeld zichzelf toen hij in de radio-uitzending opmerkte: 'Willen we onze focus blijven richten op de onvolmaaktheid in de buitenwereld die wij persoonlijk niet kunnen veranderen en als groep blijkbaar ook niet zoals tot nu toe gebleken is, maar wat kunnen we daar op een innerlijk, persoonlijk niveau mee?'

Met andere woorden: Arend is een beetje moe geworden van het bestrijden van illusionatie, pedocratieën, Demmink-doofpotten en andere grotendeels ingebeelde schimmen op het behang, die hem zowel materieel als geestelijk eerder armer dan rijker hebben gemaakt. Barracuda vermoedt dan ook dat Arend, zodra hij uit de Gordiaanse knoop is gekropen, de veilige kant kiest en Arendsoog het platform wordt voor spiritueel kantklossen en yogisch vliegen. In elk geval alles dat niet pijn aan de portemonnee doet.

Bamboozle

Een zo langzamerhand vertrouwd Amerikaans tafereel: vader schiet zijn twee tienerkinderen en de hond overhoop en slaat de hand aan zichzelf. Het zou niet zoveel aandacht hebben gekregen als Phillip Marshall (54) niet een boek over  9/11 complotten had geschreven: The Big Bamboozle: 9/11 and the War of Terror. Marshall, voormalig piloot, was behoorlijk paranoia toen hij het schreef. 'The true reason the attack was successful is because of an inside military stand-down and a coordinated training operation that prepared the hijackers to fly heavy commercial airliners. We have dozens of FBI documents to prove that this flight training was conducted in California, Florida and Arizona in the 18 months leading up to the attack.'

De troofers denken er weer het fijne van, maar een aanslag om de publicatie van het boek te voorkomen, kan het moeilijk geweest zijn, want het is al een jaar uit. Sterker nog: het boek heeft geen enkele rimpeling veroorzaakt.

En wel hierom: Marshall was nou niet bepaald een run-of-the-mill complotter. Geen verhalen over in het WTC verstopte bommen en granaten, nucleaire aanvallen en hologrammen. Er waren naar zijn overtuiging echte Saoedische kapers, maar die kwamen dus terecht in een uit de hand gelopen undercoveroperatie van Amerikaanse geheime diensten. Na deze canard moest Bin Laden als afleidingsmanoeuvre dienen. Hetgeen volgens Marshall verklaart waarom de Bush-regering stelselmatig waarschuwingen (van diezelfde geheime diensten, dat weer wel) zou hebben genegeerd.

Enfin, het verhaal leek iets te veel ingegeven door Marshalls ervaringen als Learjet piloot voor de Drug Enforcement Administration (DEA) om serieus geworden te worden, en voor de harde kern van de 9/11 beweging blijkbaar toch niet spannend genoeg. Niet dat dat de oorzaak van zijn gruwelijke daad kan zijn geweest.

The Illuminati: The Papal Resignation Conspiracy

Bunkers

Arme Maud Oortwijn. Die keerde vorige week vrijdag heel even terug bij Argusoog Radio om misverstanden rond haar bizarre Thaise avonturen (backgrounds) uit de doeken te doen na schampere opmerkingen over haar in de complothollen. Die geloofden haar niet helemaal.

Heeft niks geholpen: ze werd nog erger uitgespuugd dan voorheen. Ongeveer iedere complotter wist haar wel op een of ander leugentje te betrappen. Het was voor het eerst dat Barracuda complotters iets zag doen wat ze normaal achterwege laten: debunken.

Alhoewel, Barracuda moet de eerste complotter die zijn eigen verhalen kapot checkt nog tegenkomen. Dan gelden er kennelijk heel andere criteria. Elk verhaal op complotsites bevat dan ook ongeveer dezelfde ingrediënten: een verzameling links en rechts bij elkaar gegoogelde feiten, niet zelden uit hun verband gerukt, aangelengd met luie aannames. 

De complotter die Maud Oortwijn tot aan de grond toe afbrandde, Martin Vrijland, presteerde het om een heel verhaal over FEMA kampen bij elkaar te verzinnen: zogenaamd geheime strafinrichtingen (niet zelden te herkennen aan Heras-hekwerken of vermomd als bouwputten) die Amerikanen voor opstandige complottertjes zouden hebben gereserveerd. De gevangenissen puilen uit, beweert Martin, want onder het mom van war on terror zouden al te kritische Amerikanen reeds veilig achter slot en grendel zijn gezet.

Leuk gevonden, maar de groei van het aantal Amerikaanse gevangenen van de laatste dertig jaar heeft hoofdzakelijk te maken met de opgevoerde strijd tegen drugs. Daarbij neemt de groei de laatste tien jaar minder hard toe dan voorheen. Allemaal statistieken die je in minder dan een minuut hebt gegoogled.

In Nederland staan verschillende gevangenissen zelfs gedeeltelijk leeg en justitie wil eenderde sluiten. Maar Martin gaat desondanks doodleuk op zoek naar potentiële Nederlandse FEMA kampen die hij na een kwartiertje googelen al snel heeft gevonden: schuilkelders onder de Amsterdamse metro bijvoorbeeld, atoomschuilkelders in andere delen van Amsterdam en een bunker onder het Media Park in Hilversum.

Met die bunker wordt kennelijk de noodstudio van de NOS bedoeld, amper groot genoeg voor uitzendingen via de middengolf. Enthousiast citeert Vrijland een boekje van journalist Marc Mijer over kelders onder de Amsterdamse metro, waar 10.000 Amsterdammers tijdens een nucleaire aanval konden worden ondergebracht. Mijer schrijft hier zelf echter over: 'Vanaf 2008 werden de installaties voor het in leven houden van duizenden personen ontmanteld en in verband met de huidige grootscheepse renovatie van de (metro) lijn zijn de ruimtes gebruikt voor nieuwe moderne luchtinstallaties voor de metro. Ook is een deel van de kelders in gebruik genomen als server ruimte voor de Amsterdam Internet Exchange.'

De vijftig oude grotendeels verdwenen schuilkelders van Amsterdam staan trouwens gewoon gedocumenteerd in het fotoboek Amsterdam Noir, uitgegeven door de Dienst Ruimtelijke Ordening van de gemeente. Foto's van kale ruimten, afgebladderde muren, naargeestige wasbakken, een eenzame stoel onder een kale kapstok, die sowieso niet meer geschikt waren voor menselijke bewoning. Niet dat Martin zich daar iets van aantrekt, want als complotters worden geconfronteerd met feiten die ze even niet kunnen gebruiken is de oplossing simpel: gewoon ontkennen. Die schuilkelders moeten gewoon bestaan.

Bij het drama rond Anass Aouragh weet Vrijland het ook weer absoluut zeker: een geënsceneerde zelfmoord om een pedofiele gruweldaad toe te dekken. Ook nu weer werkte de kritische geest van Vrijland blijkbaar even niet. Zijn enige strohalm is een reactie op NuJIJ van een zogenaamde 'buurtgetuige' die allerlei gruwelijke details over de vermeende moord weet te vertellen, en vervolgens - dingdong, daar-ie weer - met Joris Demmink aan komt zetten. En geen moment vraagt Martin zich af of het niet gewoon malicieuze stemmingmakerij uit complotkringen zou kunnen zijn.

In tegendeel: Martin heeft ontdekt dat Anass is gevonden in het bosje tegenover het voormalig restaurant Lucifer (!) aan de Van Zuylen van Neyeveltstraat, en die Marie-Hélène van Zuylen van Nyevelt van de Haar Barones Marie-Hélène de Rothschild was natuurlijk weer een ingetrouwd lid van de vooraanstaande Franse tak van de bankiersfamilie De Rothschild. Door Martin zelf helemaal bij elkaar gewikipeaad.

The Illuminati: The Stargate Conspiracy

Doodslag

Bijna een jaar geleden ontfermde Arend Zeevat (Argusoog) zich weer eens over een klokkenluider uit Hoensbroek die door de Hermandad uit zijn huis zou zijn gesleept. En dat allemaal omdat hij de corruptie van de politie aan de kaak had willen stellen. Tegelzetter Eric L. had een pand kocht in een straat waar de activiteiten van een outletzaak annex drugspand al snel opvielen. Daar zouden louche praktijken hebben plaatsgevonden, waaraan ook politieofficieren en notabelen hadden deelgenomen, beweerde L.. Sindsdien zou de man naar eigen zeggen voortdurend zijn tegengewerkt.

De main stream media hadden een ander verhaal: De agenten waren naar zijn woning gegaan, omdat de man weigerde DNA af te geven voor een niet nader genoemd misdrijf. De man had met  een honkbalknuppel de agenten uit zijn huis willen verdrijven. 'Door hun optreden, waarbij ze gebruik moesten maken van een afweerschild, kon de verdachte onder controle worden gebracht.'

Bij Argusoog las je er verder niks meer over, ook al omdat Zeevat zijn hulpvaardigheid aan 'andersdenkenden' op een laag pitje had gezet, maar inmiddels heeft de rechtbank (Maastricht) gesproken: de man mag drie jaar brommen. De rechtbank achtte drie maal poging doodslag bewezen. 'Zowel verdachte als de aanwezige verbalisanten hebben verklaard dat verdachte door het dolle heen was toen de politie zijn voordeur open bonkte. De rechtbank acht het dan ook aannemelijk dat verdachte werd verrast en in een ogenblikkelijke gemoedsopwelling heeft gehandeld door naar boven te rennen, de honkbalknuppel ter hand te nemen en te slaan in de richting van de hem tegemoetkomende verbalisanten.'

En: 'Uit het dossier komt naar voren dat verdachte een grote antipathie heeft ontwikkeld jegens de politie. Verdachte onderbouwt dit door te stellen dat hij wetenschap heeft van corruptie binnen het politiekorps Hoensbroek en dat pogingen zijnerzijds om deze misstanden aan het licht te brengen tot gevolg hebben dat de politie hem daar waar mogelijk dwars zit. Concreet wangedrag van de politie jegens verdachte heeft hij echter geenszins aannemelijk weten te maken.'

Dat Erwin een beetje een heethoofd was, bleek ook nog uit een tweede incident, waarvoor hij zich eveneens moest verantwoorden. Op 2 mei 2011 reed Erwin met een grijze bestelauto over de groenstrook, gelegen direct naast het politiebureau aan de Sint Hubertuslaan te Maastricht. Toen ze hem daarop aanspraken, ontstond er een gevecht dat ook alweer uit de klauwen liep. 'Verbalisant heeft naderhand verklaard dat hij veertien dagen pijn heeft ondervonden vanwege een kneuzing van zijn ribbenkast. Hij kon slecht ademhalen en had verschillende blauwe plekken door de wederspannigheid van verdachte.'

Beuzelpraat

Erwin Lensink spreekt. Tegen de Volkskrant dit keer, die trots meldt dat de radicale republikein de verslaggever helemaal ontmoette in Duitsland, na SMS instructies op een benzinestation op de A12 van Arnhem naar Doetinchem. Lensink denkt, het zal weer eens niet zo zijn, dat hij wordt afgeluisterd.

Er is meer, veel meer aan de hand, zegt Lensink in het drie uur durende gesprek. Als hij dat probeert uit te leggen, vechten volgens de krant 'grote kwesties als de kredietcrisis, het koningshuis, het justitiesysteem en zijn eigen verleden om voorrang. Waar te beginnen? Alles is in zijn hoofd met elkaar verweven.'

Zodanig dat de Volkskrant er kennelijk ook geen chocolade van kan maken. Er is een verhaal over de Vader des Vaderlands, waarbij Lensink een relatie ziet met Willem-Alexander die tot enkele jaren geleden commissaris was bij DNB. 'Midden in de crisis is hij stilletjes vertrokken, maar in principe heeft het koningshuis een aandeel in de huidige crisis.'  Maar Lensink legt dan weer niet uit hoe, als hij het al weet.

Lensink roept voortdurend dat hij met zijn actie de aandacht wilde trekken. Maar iedere poging tot uitleg strandt keer op keer op onsamenhangende lariekoek. Het lijkt wel alsof Lensink de informatie op dezelfde wijze in zijn hoofd heeft gerangschikt als hij ze op internet vond: van de ene website surfend naar de andere.

Hij is er niet bij op 30 april, belooft hij. 'Misschien ga ik wel een baan zoeken in het toerisme of word ik politiek actief.' Dat eerste is te hopen voor hem. Die beuzelpraat gaat hem namelijk niet worden. Erwin volgt op Twitter ruim 2000 personen, maar is zelf niet in staat meer dan 300 volgers te vergaren (waarvan een belangrijk deel ook nog spam is).

Hell Sinki

Had die oude Joris zijn complotterende vrinden toch maar mooi tuk met zijn nieuwe rol in het Helsinki Comité, dezelfde organisatie - zo leek het even - die afgelopen najaar in Washington D.C. een hoorzitting hield waar zijn naam in een heel ander verband werd genoemd. 'Schiet mij maak lek', riepen de complotters, nadat ze zijn naam op een pagina van de Nederlandse organisatie hadden zien staan. Het was alsof Beelzebub het complete bestuur van Vereniging De Barmhartige Samaritaan had bezwangerd. 'Ze gaan niet winnen, al moet ik het met de dood bekopen…..' klonk het in de complothollen.

Meteen spoedde We Are Change Rotterdam zich naar het zilveren jubileum van het Netherlands Helsinki Committee, maar omdat de pinnige interviewster ook wel begreep dat je niet meteen met hagel kunt gaan schieten, werden er eerst wat ditjes en datjes uitgewisseld voordat de duizendollar-vraag kon worden gesteld.

Maar voorzitter Ian de Jong liet zich niet zo makkelijk van de wijs brengen. Joris Demmink was na zijn pensioen - de organisatie wil geen actieve overheidsdienaren - uitgenodigd om in de raad van toezicht, niet in het bestuur, te gaan zitten. Een onkreukbare man, voegde hij er nog aan toe. En ja, ook hij kende de verhalen en hij wist (iets) van een Amerikaanse hoorzitting, maar die was in zijn ogen toch vooral aangezwengeld door Nederlanders. Hij zei het netjes, maar De Jong leek te bedoelen: een poppenkast.

Maar de echte duizendollar-vraag werd natuurlijk weer eens niet gesteld: namelijk wat nu precies de relatie is tussen het Nederlands Helsinki Comité (NHC) en de Helsinki Commission gelieerd aan de Amerikaanse Senaat. Er zijn namelijk meer Helsinki organisaties die Fikkie heten. Het mag dan allemaal een oorsprong hebben de in Organization for Security and Co-operation in Europe (OSCE), de Amerikanen beperken zich toch echt met vraagstukken over mensenrechten tot Amerikaans grondgebied. Daarin was de zaak Demmink trouwens al een compleet Corpus alienum.

Barracuda heeft toch al nooit begrepen waarom het anti-Demmink kamp de hoop heeft gevestigd op Amerikanen. Die hebben, ook al zouden ze het willen, helemaal niks te zeggen over in Nederland woonachtige (ex) ambtenaren, en publicitair stelde dat tribunaal al helemaal niks voor. Afgezien van de Katholieke Demmink Bode leek geen krant het in binnen- en buitenland ook maar iets te interesseren.

Afgelopen week was er wel nader nieuws over de bodemprocedure tegen het AD, dat de voormalige topambtenaar kort geleden afschilderde als een vaste klant van een Haagse jongenspooier in de jaren tachtig. Die zaak staat nu in ieder geval op de rol.

Jelle

Jelle Brandt Corstius, zoon van Hugo, trok het afgelopen jaar door India en nam een camera mee. Bij de VPRO was onlangs het resultaat te zien: rijk aan sfeer, arm aan duiding. Jelle is er de man niet naar om eerst eens jaren in de boeken te duiken, maar trekt als Kuifje in Afrika van Moskou tot Moermansk en ziet wel wat er op zijn pad komt. Daar gaat Barracuda niks van zeggen, journalistiek kent velerlei verschijningsvormen. 

Nu is Jelle voor iets anders in het nieuws. Cees van Lotringen, oud-hoofdredactie van het FD, mopperde op Jelle vanwege diens heksenjacht op Sjoerd van Keulen, oud Maagdenhuis-bezetter, maar ook een hoge ome uit de SNS-top, die een paar bonussen opstreek nadat hij de zilvervloot had binnengehaald: de omstreden vastgoedporfolio waarvoor de arme belastingbetaler nu mag bloeden. Die bonussen moet hij teruggeven, vond Jelle, mobiliseerde zijn Twitter-achterban en mocht bij Pow & Withoofd zijn zegje doen.

Van Lotringen vindt dat eensmans burgerwachten als Jelle het publieke debat bevuilen met vooroordelen, rookgordijnen en nietszeggende oneliners. 'Hij bestrijdt het symptoom en niet de oorzaak; de oorzaak van de misère waar we nu in beland zijn is niet één man die mogelijk wanbeleid gevoerd heeft, maar een decennialang proces van deregulering, liberalisering en te goedkoop geld dat tot een dominante aandeelhouderscultuur heeft geleid die moreel failliet is.'

Gevolg: de opgestoken vinger van de Rode Khmer.

Maar Van Lotringen heeft natuurlijk gelijk. Als Jelle in 2006 een reportage over SNS had mogen maken, had dat er als volgt uitgezien: Jelle zou hebben meegehost met bankiersfeestjes, vriendelijk glimlachend de mannen van SNS de hand hebben geschud, hun schilderijenverzameling in Blaricum en Bloemendaal hebben bewonderd, in hun bolide hebben rondgereden, een balletje hebben geslagen op de golfbaan, met bijpassend geruite broek en sjaaltje, gezelli hebben gekeuveld en gekwabbeld met mevrouw Van Keulen en de kinderen, gevraagd of ze net als pappie ook bankier zouden willen worden, en deze sfeerbeelden hebben aangevuld met gemoedelijke commentaren. Dat het goed was in Raboland en dat hij met de duim omhoog en tranen in de ogen afscheid had moeten nemen. Rijk aan sfeer, arm aan duiding.

Kapot geplotterd

Ach, wat jammer nou, de complottertjes hadden haar gelijk weer door: Joanna van der Hoek, de Bea-klokkenluidster die in Utrecht werd gearresteerd, is AIVD infiltrant. Of blijkt in elk geval als ‘peace ambassador‘ deeply te zijn involved (klinkt blijkbaar interessanter dan nuchter Nederlands) in een club waarvan de NWO-propganda afdruipt.

De eerste die het helemaal in de smiezen had was onze superduper speurneus Martin Vrijland. Martin is, sinds hij werkeloos achter de begonia's zit, lekker bezig de laatste tijd. Met hevig schuddende camera ging hij onlangs recht op zijn doel af: het pedo-erfgoed van wijlen senator Edward Brongersma, wiens kinderpornoverzameling in handen zou zijn gevallen van de Stichting FWOS. En spannend dat het werd! Helaas kwam Martin niet verder dan de achterdeur en de vuilniscontainer van zomaar een woonwijk, dus viel de schuddende anticlimax des te meer tegen (zeven minuten lang ook nog, niet eens een samenvatting!).

Maar Martin maakte het direct weer goed met zijn buitengewoon intelligente analyse van Joanna bij Pauw & Witteman. 'Men neme een onschuldig ogende studente die al jaren lang voor deze rol ingewijd is. Dan op een goed gekozen moment begin deze studente een ludieke protestactie. Welke boodschap wil je uitstralen? “Zero tolerance”! Daarom laat je haar direct afvoeren door ‘de sterke arm’.'

Martin, onze David Icke-fan, kreeg het pas echt door toen haar werd gevraagd of er nog meer plannen waren. 'Absoluut. Het was de eerste actie in een Héle Grote Reeks…' 'Klaar, zegel er op! Dichtplakken envelop met bedankkaartje richting de AIVD! We hebben een nieuwe Mabel Wisse Smit! Halleluja! Wat zij zegt staat namelijk compleet HAAKS op de spontane actie waarvan ze in het begin getuigt'.'

Dit is weer onnavolgbare complottertjeslogica: waarom zou Joanna nadien niet op dat idee kunnen zijn gekomen? Barracuda heeft trouwens nog nooit een AIVD infiltrante, ook niet in disguise, in een soort propagandistische rol op televisie gezien. En waarvoor eigenlijk? Om te waarschuwen dat wie stout is de roe krijgt? En waarom is Erwin Lensink dan weer geen infiltrant?

Maar de Joanna-hoax gaat verder. Joanna is - en nu komt het, fasten your seatbelts - lid van het CISV International, en hoewel die een vreedzame wereld voor ogen heeft, blijkt CISV zomaar (!) relaties te hebben aangeknoopt met UNESCO en European Youth Forum en dus erg veel weg lijkt te hebben van een organisatie die aanstuurt op globalisering. O ja, en Joanna was ook betrokken bij het diep geïnfiltreerde Occupy.

De mooiste reactie op deze hogere argumenteerkunst stond bij Anarchiel: 'En zo wordt een goeie actie kapot gecomplotterd!!' Waarop een ander reaguurde dat 'de enige keer dat mijn modem crashte 5 minuten (was) nadat ik hier een lullige opmerking over de AIVD plaatste. Slechte soldaten zijn dat.'

Inmiddels heeft Joanna ook zelf gereageerd, nog tamelijk gedetailleerd ook, maar dan nog gelooft Martin haar niet. Valt ook niet mee om, nadat je je hele site hebt vol geplamuurd met onzin, gewoon je excuses aan te bieden.

Barracuda waarschuwt hierbij voor Martin Vrijland, die tot voor kort als sales manager (!) werkte voor een bedrijf ouder dan de illuminatie (!) en nu zeeën van tijd heeft (!) om de meest uiteenlopende complotten (!) ter verzinnen. Trek je conclusies (!). 

The Illuminati: The Super Bowl Blackout Conspiracy

Instituties

Tegenwoordig kun je van complottheorieën je beroep maken. Neem Cultuursocioloog Stef Aupers vorige week in het overigens matig bekeken De Wereld Leert Door. Zijn fascinatie voor het onderwerp komt voort uit zijn overtuiging dat mensen zich niet langer thuis zouden voelen in onze moderne samenleving. Dat zou liggen aan het feit dat 'onze instituties, waar mensen steeds meer mee te maken hebben, de bureaucratie, de economie, het bankwezen, de wetenschap, dat het feitelijk steeds ondoorgrondelijker wordt'.

Dat leverde hem enkele schampere commentaren op van docent argumentatietheorie Jean Wagemans, die om weer heel andere redenen geïnteresseerd is in het fenomeen: Complotters redeneren volgens hem van gevolg naar de oorzaak. 'Het te verklaren verschijnsel - het instorten van de Twin Towers of de aanwezigheid van vreemde lichtpunten aan de hemel - wordt opgevat als het gevolg van een ander verschijnsel.'

Mwaa. Barracuda denkt het na zeven jaar complotters volgen beter te weten. Er zit wel degelijk een kern van waarheid in wat Aupers zegt. Complotters, vooral het meer paranoïde deel, vatten hun omgeving als zeer vijandig op. Dat is vooral goed zichtbaar bij de droeftoeters van Anarchiel, die zich voortdurend beklagen over hoe allerlei instanties of personen hen belagen en het leven zuur maken, althans in hun perceptie.

Uit lijfsbehoud probeert de complotter die omgeving te duiden, vooral met voorbeelden uit het verleden. Het is dus net andersom: de complotter redeneert niet zelden van oorzaak naar gevolg, waardoor hij zich steeds vaker ontpopt als voorspeller: van false flag-aanslagen die natuurlijk nooit plaatsvinden en van rampen die zich nooit voltrekken.

En het gaat ook al lang niet meer om theorieën. In een artikel over de teloorgang van de onafhankelijke pers neemt de onverbeterlijke alles-aan-elkaar-knoper Jim Beame bij Anarchiel wederom voetstoots aan dat tijdens 9/11 elementen binnen de Amerikaanse overheid meer dan drieduizend burgers hebben geslachtofferd om een War on Terror te kunnen ontketenen, of dat Lady Di is vermoord. En dat de pers dat niet durft te publiceren, komt omdat zij lid zouden zijn van geheime of semi-geheime genootschappen en verenigingen aan wie ze zwijgplicht hebben beloofd. Stuk voor stuk (overgepende) aannames die doodleuk als feit worden gepresenteerd.

Overigens ook een mooie eigenschap van complotdenkers: alleen zij doorzien het spel, terwijl de rest van de wereld in onwetendheid blijft ('‘s Werelds grootste uitgeverij bepaalt uw denkwereld').

Volgens Wagemans zoeken complotdenkers telkens nieuwe bewijzen voor hun zelfverzonnen verklaringen. Maar het is precies andersom: niet de verklaringen worden verzonnen, maar de feiten die tot de verklaring leiden. Daarbij zijn gegoogelde ditjes en datjes en niet vergeten vage JoeToebs weinig meer dan collateral.

Bovenkamer

Er daar is ze weer: Maud Oortwijn, de zakenvrouw die ruim een jaar geleden aangifte deed tegen 'Koningin Beatrix van Amsberg, de heer Maurits van Vollenhoven, de heer Benk Korthals, de heer Joris Demmink, en de heer Piet Hein Donner, wegens ondermeer (...) het in samenspanning aanzetten tot en (mede)plegen van (gang)stalking, smaad/laster/karaktermoord en mensenhandel.'

Najaar 2011 schreef Maud een boekje over haar wonderbaarlijke avonturen. Sinds zij ruim twaalf jaar geleden tijdens een vakantie in Thailand enkele volwassen blanke mannen in een koffietent met een jong kind zag dollen, waarbij haar Duitse vriend meende een Nederlandse minister te herkennen, lijdt Maud aan achtervolgingswanen. Ongeveer alles wat in haar leven overkomt, schrijft zij toe aan dat ene moment. Van mislukte relaties tot professoren in Kopenhagen en collega's die haar werk bekritiseerden, alles en iedereen zit in een complot dat zij de Truman Show noemt.

Barracuda kreeg destijds al het vermoeden dat Maud haar hele leven al behoorlijk paranoïde is. Maar weinig van de gebeurtenissen uit haar boek houden verband met het incident in Thailand. De onwaarschijnlijkheid van verhaal zit hem alleen al in de omvang van het gigantische netwerk van beschermelingen van de blanke volwassen mannen die haar voortdurend zouden intimideren en bedreigen en haar waar dan ook weten te vinden. Dat vond niet alleen Barracuda, ook in complotkringen werd Maud al snel een risee, of zoals ze het zelf formuleerde bij Argusoog Radio, 'Ik krijg meteen trollen achter me aan.'

Tja, vind je het gek? Het wordt er ook niet geloofwaardiger op. Plotseling duikt Joris Demmink op in haar verhaal, die er eerst niet was, en is de Duitse vriend vervangen door een Belgische vriendin met een Nederlandse moeder.

Maud zit blijkens haar LinkedIn profiel sinds kort werkeloos thuis, en dus is ze een blogje begonnen onder de toepasselijke naam Bovenkamer, waarin de hele rimram weer wordt eens opgerakeld, inclusief fragmenten uit haar boekje. En weer trekt Maud alle registers open, dit keer in het Nederlands en het Engels, zonder ook maar concreet te worden: 'Verder ben ik bedreigd; onterecht ontslagen (in opdracht van); meerdere keren fysiek lastig gevallen; gedrogeerd; achtervolgd door de politie; en vele andere zaken: allemaal om te zorgen dat ik mijn mond zou houden. De maatregelen die zijn ingevoerd door Justitie zogezegd om criminaliteit tegen te gaan, worden ingezet om een burger als ikzelf te stalken en het zwijgen toe te brengen. Ik spreek dit nu openlijk uit, in de hoop zo mijn fundamentele rechten te herstellen.'

Je kunt nu al voorspellen hoe dit gaat aflopen. Dit werkt natuurlijk als een rode lap op potentiële werkgevers die zich serieus zorgen zullen maken over haar geestelijke gezondheid. En iedere afwijzing zal door Maud meteen worden gezien als het bewijs van het bestaan van haar deels gefantaseerde Truman Show. Ad infinitum.

UPDATE: deze idiote analyse kan er ook nog wel bij. 

Apathie

Slaat de apathie bij het dwarse deel van de samenleving nu echt toe? Je zou het bijna denken. De koningin had afgelopen week overwegend trouwe onderdanen (op een verdwaalde studente na), alleen rechtse provo's hebben tegenwoordig nog kritiek, concludeerde schrijver Carel Brendel bij de Volkskrant. Republikeinen waren ooit langharige linkse types, lid van de PSP of de CPN, provo's, krakers en ander werkschuw tuig, revolutionaire vijanden van God, Nederland en Oranje, van alles wat heilig was in ons land.

Maar na 33 jaar Beeeeea (Beatrix Banana Boatsong) is het beeld van Oranjeklanten en republikeinen 180 graden gekanteld. 'Nu Beatrix plaatsmaakt voor koning Willem-Alexander komen de virtuele rookbommen van de nieuwe provo's van GeenStijl en Pownews. De dwarse geluiden op links zijn schaars. Republikeins gemor komt vooral van rechts, uit de hoek van de Wilderianen.' 

Soms blijft het helemaal stil. Afgelopen vrijdag veroordeelde het gerechtshof in Den Haag Erwin Lensink, die in 2010 een waxinelichthouder naar de Gouden Koets gooide, tot vijf maanden celstraf met aftrek van voorarrest omdat hij geen spijt wilde betuigen. Je hoort er bijna geen blog meer over. Ook de nieuwe provo's niet.

Alleen de nationalisatie van SNS Reaal leidde tot kortstondig virtueel gemopper, of gespeelde verontwaardiging, maar de volksrevolutie tegen falende bankiers blijft natuurlijk uit. Barracuda denkt te weten waarom. Het verzet is zo langzamerhand gekaapt door weinig wol schreeuwende malloten of tendentieuze nodeloos kwetsende digitale vodden. Daar wil je als echte provo niet tussen staan.

Geert Wilders staat bijvoorbeeld meteen weer vooraan met zijn repertoire over AOW'ers die gepakt worden, iets dat hij bij iedere gelegenheid roept. Of neem columnist Jan Bennink die tegenwoordig bij de linkse MSM het onderbuikgevoel mag verwoorden. Ook die roept dat niet alleen de hardwerkende Nederlander, maar ook het omaatje van wie het pensioentje toch al werd gekort, de gehandicapten, de chronisch zieken van achteren genomen worden. 'Ook deze vette bleke rovende mislukkelingen in driedelig grijs kunnen in Ramatuelle bij Club 55, ongestoord aan hun roseetje blijven nippen. Gezellig naast Erik Staal, Dirk Scheringa en al die andere bloedzuigers wiens bestuurlijke wanpraktijken met uw zuurverdiende belastingcentjes moesten worden gerepareerd.'

Maar Nederland is niet het land van ondernemers die even een Japannertje doen: snikkend en schokschouderend, met het hoofd naar beneden. Ook een rondje pek en veren op het dorpsplein past niet meer bij onze volksaard.  De doodstraf is al meer dan honderd vijftig jaar geleden afgeschaft. De nuchtere Nederlander wil geen boetedoening, die wil oplossingen, liever vandaag dan morgen. En dan mogen zelfs Oranje-kanjers gewoon propjes blijven schieten.

Dipje

Alternatief Nederland zit in een dipje. Dat blijkt uit een enkele opmerkingen van de volgelingen van de Grote Verlosser Johan Oldenkamp. De deceptie van 21 december 2012 schijnt bij sommigen hard aangekomen te zijn. Ook Johan zelf geloofde ooit in het einde der wereld, maar gelukkig, hij heeft inmiddels alle vijf fasen van ontwaken doorlopen. En dat kun JIJ ook!

In de eerste fase, legt Johan geduldig uit, werkt ons verstand zo dat we domweg niet willen weten dat er misschien iets aan de hand is. Zalig zijn de onwetenden, want zij worden niet gehinderd door kennis van zaken, en kunnen dus als een spreekwoordelijke kip zonder kop gewoon doorgaan met het rennen in de tredmolen van het dagelijkse leven. Ook mensen die stiekem echt wel beter weten, maar vanwege eigen belang net doen alsof er niets aan de hand is, zitten ook nog steeds in deze eerste fase van alles krampachtig blijven ontkennen. Deze ontkenners beschouwen de mensen die al wel (enigszins) wakker zijn als ‘niet goed snik’ of als ‘complotdenkers’. Barracuda zit ongetwijfeld in deze fase, horen we Johan bijna hardop denken.

Dan begint fase 2: woede. Op een gegeven moment worden de interne tegenstrijdigheden te groot, en valt het niet langer te ontkennen. Dan knalt als het ware de kurk van de fles, wat meestal gepaard gaat met het vrijkomen van veel boosheid. De meeste zogeheten ‘klokkenluiders’ blijven echter in deze fase hangen, weet Johan. Ze lopen vervolgens helemaal leeg op hun eigen woede.

Dan begint de heroriëntatiefase. We gaan op zoek naar oplossingen. We weten dan dat we alles wat regulier is niet meer kunnen vertrouwen, en dus gaan we vervolgens op zoek naar wat er nog meer te koop is. We komen daardoor terecht in de wereld van de alternatieve media en de alternatieve zorg. Maar de misleiding in deze derde fase (op een alternatieve manier) is misschien nog wel groter, waarschuwt Johan: 'Ik loop al wat jaartjes mee in het alternatieve circuit en ik durf te beweren dat 99% van wat daar wordt verkondigd als waarheid gefantaseerde flauwekul is, omdat het helemaal nergens op is gebaseerd. Al deze zogenaamde ‘wakkere mensen’ zijn nog helemaal niet volledig wakker.'

Ergo: een depressie. Onze moed verdwijnt in onze schoenen, en we zakken bij de pakken neer. Deze vierde fase van depressie is de moeilijkste om door te komen, weet Johan. We hebben namelijk alles onderzocht, en we weten dus dat niets werkt.

Maar dan komt, gelukkig, de verlossende fase. We accepteren dan het leven zoals het leven werkelijk is, dus zonder onze oordelen of inkleuringen. We accepteren onze eigen verantwoordelijkheid voor alles in ons eigen leven. Wanneer iemand dus begint over (Verheven) Meesters, (Aarts-) engelen, de Galactische Federatie van Het Licht, het Ahstar Commando, de vierde of nog hogere dimensies, grenswetenschap, naderend onheil, het Grote Gevaar, New World Order, infiltratie door geheime diensten, reptilians en ga zo maar door, weet dan dat deze lieve medemens in de derde fase zit en de antwoorden dus nog steeds buiten zichzelf zoekt. 'Zeg dan alsjeblieft niet tegen deze mensen dat dit allemaal niet waar zou zijn, want iedereen heeft immers recht op een eigen waarheid. Geef ze in plaats daarvan nog maar meer informatievoedsel. Stuur ze lekker veel linkjes en geef ze stapels boeken te lezen.'

Het is ronduit vermoeiend om niet te zeggen verwarrend, deze mentale catharsis die eindigt waar zij is begonnen, met een soort van ontkenning van alles waar je je misschien wel jaren druk over maakte. Maar gelukkig: Johan brengt jullie verdwaalde schapen graag op het pad via zijn onlangs geopende Pateo Center: Centrum voor Heelkunde. Ook uit het navelstaren put je volgens Johan Goddelijke energie.