Apotheose

De apotheose rond de soap van Wim Dankbaar en zijn gedroomde verklaring die hij moest proberen los te weken van zijn Spaanse vrind Marcel V. (achtergronden) leek heel even nabij.

Een dezer dagen verwijderde Dankbaar alle lelijke stukjes over V. op zijn site en leek de weg vrij voor serieuze onderhandelingen. Zowaar kwam er een ondertekende overeenkomst waarin V. beloofde het gevraagde papierwerk te leveren en Wim mocht zelfs zijn Spaanse appartementje huren. Had hij al immers voor betaald. Wel op voorwaarde dat er geen letter meer over V. zou worden geschreven. O ja, en Wim zou nog eens 4000 euro extra betalen nadat hij al ongeveer een ton aan V. had uitgegeven.

Toen na een radiostilte de verklaring met een heel verhaal daaronder alsnog op de site van Wim verscheen, wist Barracuda dat er weer stront aan de knikker was. En het zou alleen maar erger worden.

Eerst schoof V. (volgens Wim dan) de overdracht voor zich uit omdat hij met enkele maten naar Thailand zou gaan. En V. ook wilde afwachten of Wim zich aan zijn belofte zou houden. Toen het Thaise reisje niet doorging, pikte V. Dankbaar alsnog op.

'Dicht bij zijn appartement stopt Marcel opeens op een stille parkeerhaven. Niemand in de buurt. Ik denk: Waarom stopt hij hier nou? Marcel stapte uit en liep naar de achterbak waar hij iets uithaalde. Het volgende moment staat hij naast me. Hij doet de deur open en begint me te besproeien met iets uit een plastic knijpfles, zoals een Glassex fles. Hij schreeuwt iets van: Hier, dit is zoutzuur, lekker voor je!

'Als ik besef wat hij doet, stap ik uit. Op dat moment is hij al omgelopen naar de bestuurdersstoel en nam daarin plaats. Verbouwereerd zeg ik nog: Wacht effe, mijn tas! Die had ik op de achterbank neergelegd. Maar Marcel reed met gierende banden weg. In die rugtas zaten de volgende spullen. Mijn Ipad, mijn smartphone, mijn paspoort, en 1950 euro cash die ik hem zou betalen in het kader van onze overeenkomst. De andere helft had ik in in mijn portemonnee, die ik nog in mijn zak had. Ik had hem 3 dagen terug al 100 euro voorschot gegeven.'

En daar stond Dankbaar, voor de tweede keer zijn tas met dure spullen aan V. kwijtgeraakt.

Dit alles weerhoudt Wim er niet van nog steeds te geloven dat die verklaring bestaat. Die wacht ivanuit zijn hotel n Spanje zijn volgende kans af. Totdat al zijn centen op zijn. 

Het vervolg: