Blauwe ogen

De wonderen zijn de wereld nog niet uit. De over het algemeen stemvaste PVV'er sloeg volgens de jongste peilingen van Maurice de Hond plotseling linksaf. Naar de SP! Drie zetels verlies! En nog erger: de SP lijkt vooral stemmen te winnen door de kwestie-Mauro. Zo vindt 25 procent van de PVV-stemmers dat Mauro een verblijfsvergunning moet krijgen. Meteen paniek bij de Breivik-gekkies van Amsterdam Post. 'Wat wel iets waard zou zijn is als jullie, de PVV, eens naar je achterban zouden luisteren en niet zoals Wilders, met een ongeïnteresseerd gezicht, met het been wiebelend en verveeld met je pen jonglerend, "Tegen" hadden gestemd om maar "eenheid" uit te stralen. Dan was de PVV nu de grootste partij sinds lange tijd.'

Barracuda moest ineens aan Nicolae Ceauşescu denken die, toen hij in 1989 werd geconfronteerd met een woedende menigte, werd aangestoten door zijn vrouw Elena om toch nog maar wat extra toezeggingen aan het volk te doen. Want die Mauro zal Amsterdam Post natuurlijk aan hun kont roesten, zoals overduidelijk blijkt uit de reaguursels onder het artikel: 'Als Mauro zou mogen blijven gaan alle zielige asielzoekers de media er bij halen. Dan is het morgen de zielige Brian uit Suriname en overmorgen de zielige Mohammed uit Irak, zo blijven we aan de gang.' En waag het vooral niet bij Amsterdam Post over menselijkheid te beginnen. 'En wat had je gedacht hoeveel zetels het had gekost als de PVV overstag was gegaan?'

Nee, dan Artikel 7, die zijn ten minste eerlijk: 'De zaak-Mauro is een klassiek links huilebalk-verhaal over een individu dat tussen de wal en het schip wordt vermalen, ongeacht de logica van eerder algemeen als redelijk onderschreven wetten, dat tot in den treure wordt uitgemolken. Nieuw in de frontlijn van dit emotionele geweld was de verschijning van de SP-politica Sharon Gesthuizen, een ietwat fragiel ogend gutmensch die het niet droog hield, maar toch fel van zich afbeet. De SP krijgt maar zelden de kans in een zo emotioneel debat zo geprononceerd de aandacht vast te houden, en het resultaat was er dan ook naar. Die drie zetels die de PVV afhandig werden gemaakt, waren normaal gesproken min of meer proportioneel over de huilie-huilie-partijen verdeeld.'

Het is altijd amusant om te lezen hoe de PVV aanhang elk verlies als onbelangrijk onder het tafelkleed schuift. Kijk, legt schrijver Hannibal ons uit, je moet het als volgt zien: Dat de SP meer aantrekkingskracht uitoefent op PVV-kiezers dan omgekeerd is niet vreemd: de PVV zit tegen de top van haar potentieel aan, de SP bepaald nog niet. Door de gedoogconstructie, en de absentie van enig prominent PvdA-politicus, is Emile Roemer uitgegroeid tot de onbetwiste oppositieleider, en dat betaalt zich uit. Klaar. Geert gered.

Of zou de onvrede toch dieper zitten? De harde toon op het gebied van immigratie van Geert en zijn fractie lijkt al met al nog weinig effect te sorteren. De immigratie in Nederland heeft vorig kwartaal het hoogste niveau bereikt in tien jaar. Er zijn meer Marokkanen het land binnengekomen dan vertrokken. En de SP is ter linkerzijde de enige partij met een kritisch immigratiebeleid. Maar Geert zit niet stil: hij heeft zijn natuurlijk donkere ogen naar lichtblauw gephotoshopt. Goed voor tien zetels.