Bunkers

Arme Maud Oortwijn. Die keerde vorige week vrijdag heel even terug bij Argusoog Radio om misverstanden rond haar bizarre Thaise avonturen (backgrounds) uit de doeken te doen na schampere opmerkingen over haar in de complothollen. Die geloofden haar niet helemaal.

Heeft niks geholpen: ze werd nog erger uitgespuugd dan voorheen. Ongeveer iedere complotter wist haar wel op een of ander leugentje te betrappen. Het was voor het eerst dat Barracuda complotters iets zag doen wat ze normaal achterwege laten: debunken.

Alhoewel, Barracuda moet de eerste complotter die zijn eigen verhalen kapot checkt nog tegenkomen. Dan gelden er kennelijk heel andere criteria. Elk verhaal op complotsites bevat dan ook ongeveer dezelfde ingrediënten: een verzameling links en rechts bij elkaar gegoogelde feiten, niet zelden uit hun verband gerukt, aangelengd met luie aannames. 

De complotter die Maud Oortwijn tot aan de grond toe afbrandde, Martin Vrijland, presteerde het om een heel verhaal over FEMA kampen bij elkaar te verzinnen: zogenaamd geheime strafinrichtingen (niet zelden te herkennen aan Heras-hekwerken of vermomd als bouwputten) die Amerikanen voor opstandige complottertjes zouden hebben gereserveerd. De gevangenissen puilen uit, beweert Martin, want onder het mom van war on terror zouden al te kritische Amerikanen reeds veilig achter slot en grendel zijn gezet.

Leuk gevonden, maar de groei van het aantal Amerikaanse gevangenen van de laatste dertig jaar heeft hoofdzakelijk te maken met de opgevoerde strijd tegen drugs. Daarbij neemt de groei de laatste tien jaar minder hard toe dan voorheen. Allemaal statistieken die je in minder dan een minuut hebt gegoogled.

In Nederland staan verschillende gevangenissen zelfs gedeeltelijk leeg en justitie wil eenderde sluiten. Maar Martin gaat desondanks doodleuk op zoek naar potentiële Nederlandse FEMA kampen die hij na een kwartiertje googelen al snel heeft gevonden: schuilkelders onder de Amsterdamse metro bijvoorbeeld, atoomschuilkelders in andere delen van Amsterdam en een bunker onder het Media Park in Hilversum.

Met die bunker wordt kennelijk de noodstudio van de NOS bedoeld, amper groot genoeg voor uitzendingen via de middengolf. Enthousiast citeert Vrijland een boekje van journalist Marc Mijer over kelders onder de Amsterdamse metro, waar 10.000 Amsterdammers tijdens een nucleaire aanval konden worden ondergebracht. Mijer schrijft hier zelf echter over: 'Vanaf 2008 werden de installaties voor het in leven houden van duizenden personen ontmanteld en in verband met de huidige grootscheepse renovatie van de (metro) lijn zijn de ruimtes gebruikt voor nieuwe moderne luchtinstallaties voor de metro. Ook is een deel van de kelders in gebruik genomen als server ruimte voor de Amsterdam Internet Exchange.'

De vijftig oude grotendeels verdwenen schuilkelders van Amsterdam staan trouwens gewoon gedocumenteerd in het fotoboek Amsterdam Noir, uitgegeven door de Dienst Ruimtelijke Ordening van de gemeente. Foto's van kale ruimten, afgebladderde muren, naargeestige wasbakken, een eenzame stoel onder een kale kapstok, die sowieso niet meer geschikt waren voor menselijke bewoning. Niet dat Martin zich daar iets van aantrekt, want als complotters worden geconfronteerd met feiten die ze even niet kunnen gebruiken is de oplossing simpel: gewoon ontkennen. Die schuilkelders moeten gewoon bestaan.

Bij het drama rond Anass Aouragh weet Vrijland het ook weer absoluut zeker: een geënsceneerde zelfmoord om een pedofiele gruweldaad toe te dekken. Ook nu weer werkte de kritische geest van Vrijland blijkbaar even niet. Zijn enige strohalm is een reactie op NuJIJ van een zogenaamde 'buurtgetuige' die allerlei gruwelijke details over de vermeende moord weet te vertellen, en vervolgens - dingdong, daar-ie weer - met Joris Demmink aan komt zetten. En geen moment vraagt Martin zich af of het niet gewoon malicieuze stemmingmakerij uit complotkringen zou kunnen zijn.

In tegendeel: Martin heeft ontdekt dat Anass is gevonden in het bosje tegenover het voormalig restaurant Lucifer (!) aan de Van Zuylen van Neyeveltstraat, en die Marie-Hélène van Zuylen van Nyevelt van de Haar Barones Marie-Hélène de Rothschild was natuurlijk weer een ingetrouwd lid van de vooraanstaande Franse tak van de bankiersfamilie De Rothschild. Door Martin zelf helemaal bij elkaar gewikipeaad.