Staatsterreur

Hans Mauritz is het zat. Hij kreeg voor smaad aan het adres van Wolfgang Hebben (die 'daderkennis' ten aanzien van de moord op Marianne Vaatstra zou hebben achtergehouden, wat volkomen kul is) een voorwaardelijke gevangenisstraf en moest zich twee jaar lang elke twee weken bij de reclassering melden. Omdat hij daar geen zin aan had, mocht Mauritz onlangs achter de tralies afkoelen.

'Als je het allemaal optelt wat wij moeten meemaken aan onrechtmatige procedures, misbruik van recht en macht, dan rijzen de haren je te berge', stelt Mauritz in een door hemzelf opgesteld persbericht dat maandag naar de media wordt gestuurd. 'Men wil ons de mond snoeren en kapotmaken via pure staatsterreur. De werkelijke motor achter deze machinaties is Justitie zelf, dat haar onvoorstelbare ambtsmisdrijven onder het tapijt moet houden.'

In dat persbericht haalt Mauritz al meteen twee zaken door elkaar: een civielrechtelijk verbod op de publicatie van Het Verboden Dagboek van Maaike Vaatstra, en een strafrechtelijk verbod op smaad aan het adres van Hebben. Nu wil Mauritz justitie 'terugpakken' door dat dagboek wederom integraal te publiceren. De logica daarvan ontgaat Barracuda volledig, maar het gaat hem nog meer ellende opleveren, want de familie Vaatstra kan nu bij de toch al berooide Mauritz gaan incasseren, als we eerdere vonnissen mogen geloven met dwangsommen tot een maximum van 200.000 euro.

Dinsdag is zijn vroegere co-auteur Wim Dankbaar aan de beurt. Die wil in het kader van het hoger beroep in de zaak Hebben ene Faek als getuige oproepen en mag dat komen uitleggen aan de rechter. Faek zou een verklaring hebben afgelegd waaruit moet blijken dat Wim toch echt niet kierewiet of een hardnekkige stalker is.

In zijn pleidooi jankt Wim alinea's lang dat het een lieve lust is. Dat hij na het opgelegde contactverbod met Maaike Vaatstra op een ongehoorde manier is afgebrand in de landelijke media en nergens om wederhoor is gevraagd. Tja, hoe zou dat nou toch zijn gekomen?

Hoe dan ook, wie dat pleidooi een beetje aandachtig leest weet al waarom het verzoek van Dankbaar niet wordt ingewilligd. Om te beginnen beweert Dankbaar steeds dat Faek een verklaring heeft afgelegd, maar hij vertelt er niet bij dat die verklaring door Mauritz op papier is gezet en Dankbaar onmogelijk kan weten of er iets van klopt. Hij vertelt er ook niet bij dat er geen controleerbare handtekening onder staat. Of dat Faek tot nu toe Dankbaar vriendelijk te woord stond, maar ook duidelijk heeft gemaakt dat hij geen enkele medewerking zal verlenen tenzij hij daartoe wordt gedwongen (dat is wat anders dan: 'Ik wijs er op dat Fa’ek zich niet heeft verweerd tegen het getuigenverzoek en zelfs heeft laten weten te willen verklaren onder ede als hij voor de rechter moet getuigen.').

Het simpele feit dat Dankbaar geen enkele zekerheid heeft hierover is de reden dat Faek hem met terugwerkende kracht uit de penarie moet helpen. Maar zoals de rechtbank al constateerde heeft Dankbaar zelf verklaard dat hij de getuigen die hij graag wilde oproepen niet voor publicatie van het boek heeft gesproken. En volledig is afgegaan op wat Mauritz hierover verklaarde. Die zelfs toegaf: 'Dat van die getuigenverklaringen was bluf. Althans, we hadden dat toen nog niet rond.'

Ook het Hof zal verwijzen naar het onzorgvuldig bronnenonderzoek en alleen dat telt in het hoger beroep. Niet de bespottelijke veronderstelling dat Faek het hele complot Vaatstra even uit de doeken zal doen.

Barracuda blijft ook het komende jaar op de waakvlam