Kleurtjes

Het regende de laatste dagen bij de alternatieve bloggen analyses van de verkiezingen. De merkwaardigste kwamen we tegen bij Anarchiel, geschreven door de vaste huisfilosoof die zijn lezers ook steevast trakteert op behoorlijk warrige verhandelingen over 9/11 en het WTC.

Dit keer speelde de auteur maar eens voor Maurice de Hond: 'De mensen die tussen de hoeren, junkies, immigranten, multiculti stank, herrie en meer leven, die zijn tolerant en stemmen links. En het electoraat dat goedkoop op het rustige platteland gehuisvest is, is conservatief, rechts, en stemt tegen deze “uitwassen”.'
  
De VVD zou vooral zeer sterk zijn vertegenwoordigd, extreem mag het soms genoemd worden, in gebieden met royale overkappingen. Van privé-eigendom tot plantages. Provinciehoofdsteden, de sociaal-economische multiculturele knooppunten, zijn volgens de auteur allemaal rood gekleurd op de landkaart. De rechterflank moet het daar steeds weer met betekenisvolle procenten minder doen. En juist zij hebben de mond vol van economie en immigranten.

Je voelt al op je klompen aan dat dit onzin is. Simpelweg omdat de grote zetelwinst van PvdA en VVD alleen verklaard kan worden aan de hand van een breed electoraat dat ook in de grote steden moet wonen.

Maar hoe komt de auteur aan zijn wijsheid? Hij keek naar de kleurtjes op een landkaart met politieke voorkeuren. En dan zie je gelijk al iets heel anders: traditioneel stemt het landelijke noorden (diep)rood. Henk van der Kolk, hoofddocent politieke wetenschap bij de Universiteit van Twente, heeft voor het linkse bolwerk in het noorden historische en culturele verklaringen. Groningen, Friesland en Drenthe kenmerken zich sinds de 19e eeuw door het grote aantal arbeiders, agrarische arbeiders, knechten en kneuterboeren. Het verklaart wellicht ook de rode plek in Zeeuws Vlaanderen en diverse andere uithoeken van Nederland. Rood verwacht je dus eerder in landelijke omgeving, VVD-oases als Wassenaar, Blaricum en Laren uitgezonderd.

Wie op de rode steden drukt, ziet trouwens dat de VVD daar vrijwel altijd de tweede partij is. De weinige tolerantie jegens 'multiculti stank' heeft dus maar bitter met het isolement in royale overkappingen te maken. VVD'ers zitten evengoed in de steden. De multicultihaat is verder het sterkst bij de PVV, die landelijk noch stedelijk genoemd kan worden. Zelfs PVV minded Limburg kleurt tegenwoordig VVD.

Veel duidelijker, in geografische termen, is de aanhang van de Christenunie: dat is een typische plattelandspartij, net als de SGP. De Piraten kom je in de steden tegen. GroenLinks is een stadspartij, D66 ook.

Grappig: lijsttrekkers deden het vooral goed in hun eigen gemeente: De SP behaalde het beste resultaat in Boxmeer, de woonplaats van lijsttrekker Emile Roemer. Ook Alexander Pechtold van D66 zag zijn woonplaats als beste uit de bus komen. In Wageningen koos 17,4 procent van de stemmers voor D66. En de aanhangers van SOPN vindt je vooral in Soest, waar stomtoevallig het hoofdkantoor van Niburu zit.