Requisitoir

Vandaag valt Wim Dankbaar, gelijk Julius Caesar, bij nacht en ontij de Stad Groningen binnen voor zijn Groot Requisitoir tegen het Kwaad. In de Groninger rechtbank zal Wim het Openbaar Ministerie beschuldigen van Grootse Misdaden, in het bijzonder het door Joris Demmink wegsluizen van twee door Wim persoonlijk aangewezen verdachten (Snuf & Snuitje) in de zaak Vaatstra. Daarnaast zal Wim de onmogelijkheid van het daderschap van boer Jasper S. aantonen. Die zou zodanig door het OM zijn bewerkt, terwijl hij toch echt niet heeft lopen slaapwandelen op zijn fiets, dat hij denkt dat hij Marianne Vaatstra heeft omgebracht.

Wim heeft zelfs een PR bureau ingeschakeld voor een persbericht, waarin trots wordt gemeld dat de 'Overveense zakenman' (sinds wanneer is Dankbaar weer zakenman?) eindelijk een podium krijgt voor zijn stellingen. Dit wordt de Moeder aller Processen, dat begrijpt een kind. Wim heeft wekenlang voor de spiegel lopen oefenen voor klassiekers als Geke en de Lekke Banden, de Fierljeppeschans en de meezinger De Dikke en De Dunne.

Er worden (Micha Kat) 'honderden mensen verwacht' en Dankbaar wordt aangeraden om 'de rechter recht in zijn gezicht te zeggen dat hij een meelijwekkende collaborateur is van de Demmink-moordeskaders die kleine kinderen in stukken hakken'. Morgen staat Wim op de voorpagina van alle kranten, waarna RTL en de NOS Journaal staan te dringen voor het hek van zijn woning.

Maar ergens vermoedt Barracuda dat het niet zo zal gaan en Dankbaar morgen wakker wordt met een forse kater en het besef dat geen krant kwam opdagen, die 'honderden mensen' zijn weggebleven en  geen mens hem serieus neemt, op een handvol mafkezen na. Want Wim komt helemaal niet naar Groningen om de Vaatstra-zaak van top tot teen te ontleden, maar om een strafzaak tegen hem wegens smaad, laster en belediging aan het adres van Mariannes vriend Spencer en Jano Hassan, een vriend van de 'hoofdverdachte-van-het-eerste-uur' (...) Ali Houssein Hassan. Die zijn de aanhoudende verwijten van Wim dat zij daderkennis hebben achtergehouden meer dan zat.

De obsessieve jacht op twee volstrekt onbelangrijke personen uit het Vaatstra-verhaal geeft wel aan hoezeer Dankbaar is doorgeschoten. Woensdag deed hij van de weeromstuit zelf ook nog maar eens aangifte tegen Hassan. Uit het procesverbaal valt op te maken dat het helemaal nergens over gaat. Er is maar een remedie tegen de drammerige domheid van Dankbaar: een forse rectificatie op diens site. Met een virtueel stalkverbod op de koop toe. Daar heeft Wim trouwens al ruime ervaring mee.

Een tegenslag heeft Dankbaar al binnen: trots kondigde Wim aan dat in december een boek met de veelzeggende titel ‘Het verboden dagboek van Maaike Vaatstra’ zou verschijnen. De moeder van Marianne had Dankbaar (naar eigen zeggen) eerder verzocht zijn bevindingen voor een groot publiek te etaleren en daar bij te putten uit haar dagboek zoals zij dat jarenlang heeft bijgehouden. 'De inhoud van de geschriften van Maaike zal veel Nederlanders de schellen van de ogen doen vallen'.

Niet dus. Wim vond het weer eens niet nodig om even netjes toestemming te vragen. Maaike eist nu een publicatieverbod op grond van het auteursrecht en sommeert Dankbaar haar dagboek terug te geven. Haar advocaat is uitgerekend de jonge Yehudi Moszkowicz, met wie Micha Kat in oorlog verkeert.