Rifapen

Afgelopen donderdag ging het bij Pauw & Witteman over het terreur van de dreigtweets. Centraal in deze discussie stond politiechef Eenheid Rotterdam Martine Vis (Twittert zelf ook, onder het motto: Waakzaam, Dienstbaar, Slagvaardig) met dito kapsel en dictie.

Ook aangeschoven waren fotograaf Erwin Olaf en ex-Twitter verslaafde Bert Brussen. Tussen die laatste twee ontstond een gespannen sfeer. 'Je hebt me weggezet als een vieze relnicht', blafte Olaf op een gegeven moment en Brussen begon Olaf van de weeromstuit met mijnheer aan te spreken.

Brussens geduchte tegenstanders Kapruul en Frontaal Naakt waren na dit optreden minstens een paar dagen van slag. Zijn tapijtbombardementen van excessief verbaal geweld waren in het verledeen ook altijd goed voor vurige commentaren, liefst met evenveel koekjes van eigen deeg. 'Je bent een hypocriete, racistische klootzak, Brussen. Een naar, miezerig, pathetisch, vunzig, smerig, kruiperig, pestilent, stinkend, slijmerig, extreem laf huftertje.'

Maar wat Barracuda nog het meest frappeerde was de volslagen wezenloosheid van Brussen. Die zat erbij en keer er naar. Hij miste elk analytisch vermogen om zijn verslaving uit te leggen, wist eigenlijk niet waar het vandaan kwam, wilde niet geconfronteerd worden met vroegere tweets, had ook wel spijt, maar excuses kwamen ook niet over zijn lippen. Hij had een Marokkaan een rifaap genoemd, want de Marokkaan noemde zichzelf immers kutmarokkaan. En het internet was toch een open riool? Dat soort logica.

Het klonk als een junk die nog altijd niet begrijpt waarom hem zijn spuit was afgenomen. Waarbij je je kunt afvragen of Bert niet onder druk afscheid van zijn hobby heeft moeten nemen. De Vereniging Veronica heeft immers flink wat geld gedompt in Berts The Post Online, ongetwijfeld met het idee om er via advertenties ook nog wat geld aan te verdienen, en dan is het niet verstandig als de hoofdredacteur Jan en Alleman maar voor rifapen blijft uitmaken.