Agenda

Parijs dendert nog altijd stevig door in de blogosfeer. Dat het plottervolk de aanslagen meteen zou interpreteren als een valse vlag was natuurlijk te voorspellen, dat is zo langzamerhand standaard bij iedere terreuraanslag. Maar nu ze eenmaal de smaak te pakken hebben, houdt het niet meer op. Dan volgt vanzelf het ene debielenblog na het andere.

Zo heb je zelfbenoemde analisten die ons toch vooral een 'werkelijke agenda' willen voorhouden. De schrijver van Handjecontandje doet dan net alsof hij voor het voortbestaan zijn eigen blog vreest. Een blog waarvan Barracuda nog nooit gehoord had. Volgens de stappen Problem – reaction – solution redeneert hij dat wij allerlei beperkingen opgelegd krijgen, via een état d’urgence die niet voor niets met drie maanden is verlengd. Inclusief controle over de pers en de media.

Maar waarvoor die beperkingen zouden moeten worden opgelegd, anders dan de dreiging van terreur, dat lees je nou eens nooit. Waren er subversieve elementen die zo bedreigend waren dat onmiddellijk actie moest worden genomen? Dreigde er een coup? Was Parijs bang voor de milieuactivist? En wat kosten al die beveiligingsmaatregelen wel niet? Miljarden toch al gauw. Dat lijkt Barracuda niet gezond voor de staatsbegroting.

De schrijver gooit het daarna weer over een andere boeg: Jaarlijks sterven in Europa 200.000 mensen aan medicijngebruik. Waar is de War on Prescription Drugs? Per jaar maken in Europa meer dan 80.000 mensen zelf een einde aan hun leven en dat aantal stijgt jaarlijks sterk. Waar is de War on Suicide? Misschien moet hij dat aan Colleges ter Beoordeling van Geneesmiddelen (CBG) vragen, of aan zelfhulpgroepen. Waarom ook de verkeersdoden er ook niet even bijgehaald?

De gebruikelijke desinfo ontbreekt natuurlijk evenmin: 'De huilende en bellende jonge vrouw die bij Sandy Hook schietpartij en de Boston marathon aanslag in de media opdook, deed dat in Parijs ook weer.' Ja, want als een plotter eenmaal slecht gelijkende foto's heeft gezien dan moet dat broodje aap wel waar zijn.

Ook Niburu.co vreest tussen de UFO's en waarschuwingen uit het universum door voor het eigen voortbestaan, aangezien Frankrijk de Amerikaanse complotsite We Are Change het zwijgen zou hebben opgelegd. Nu kent Barracuda zijn plotters al wat langer, en die denken bij de geringste technische hapering altijd meteen dat geheime diensten hun servers onklaar hebben gemaakt. Dat verschillende Franse gebruikers lieten weten dat de site gewoon werkte, werd natuurlijk niet meer gemeld.

Een andere klassieker is dat er nauwelijks beelden van de aanslagen te zien zouden zijn. Bijvoorbeeld van het Bataclan theater. Het lijkt Barracuda dat als mensen schietend het theater binnenkomen, je toch niet vrolijk door gaat filmen. (Overigens waren er wel degelijk filmpjes, zie onder.)

Ook hier is de gedachtegang nooit compleet: aan de ene kant gaat het volgens plotters om minutieus voorbereide operaties, met honderden acteurs, anderzijds waren de beelden die makkelijk gemaakt kunnen even vergeten. En als ze er wel zijn, zijn ze in scene gezet. Een plotter spint gewoon zijn eigen waarheid.