Obsessieve denkers

Schrijf je een stukje over complotdenkers voor achter de betaalmuur van Blendle, wordt je hele artikel online gezet. Door de jattende jat Micha Kat natuurlijk. Hoewel Barracuda eerlijk gezegd vermoedt dat auteur Chris Klomp dat al had zien aankomen. Die inmiddels dan ook makkelijk kan incasseren.

Het stukje is overigens een mooie bloemlezing geworden van 'obsessieve denkers' en hun waanwereld. Een paar citaten:

'Ik schrijf dan nog maar niet over het telefoontje van een man die sarcastisch vroeg naar mijn kinderen en daarbij hun namen probleemloos en langzaam voor mij wist te spellen. Of over de beller die uitgebreid beschreef hoe mijn woonomgeving er op dat moment precies uitzag. Of de dreigmailtjes en Facebook-berichten van mensen die je wel even op zullen zoeken om je een lesje te leren. Gek genoeg reageren ze zelden tot nooit als ik ze uitnodig om dan maar even in levende lijve een kop koffie te gaan doen.'

'Zo plaatste de Ierse banneling mijn mobiele telefoonnummer meerdere malen op zijn site en riep hij mensen op om mij massaal te bellen. In een begeleidend schrijven vertelde hij dat ik levensgevaarlijk was en ‘down’ moest. Ik werd de volgende dag gebeld door een zeer aardige mevrouw uit Utrecht die mij op het hart drukte toch vooral niet meer te schrijven over complotdenkers. Ze vertelde dat ze niet gek was en heus wel wist dat de vele auto’s die keerden in haar straat iets te betekenen hebben. Ze sprak van een sekte die kinderen zou misbruiken. En wij van de media deden er helemaal niets aan. Voor haar was er een logische verklaring voor. Wij zitten allemaal in het grote complot. Niet voor lang overigens. De wereld zou wakker worden!'

'Zo kreeg ik twee weken geleden een mailtje van een dubieuze complotblogger die vertelde bezig te zijn met een verhaal over mij. Hij wilde van mij de bevestiging dat mijn vrouw mij had verlaten ‘omdat ik maar niet met mijn handen van mijn dochter af kon blijven’. Dat had hij immers van ‘een bron’ gehoord.'

'De weblogger in kwestie had al eens eerder geschreven over mijn ware rol. Hij wist feilloos bloot te leggen dat ik als ‘hoernalist’ en ‘verkrachter van de waarheid’ eigenlijk voor de politie werk en bovendien spoedig failliet zou gaan. Hij had in ieder geval de conclusie getrokken ‘dat Chris Klomp al op zeer jonge leeftijd zelf slachtoffer moet zijn geweest van sexueel misbruik’. U herkent inmiddels het patroon.'

'Een paar jaren geleden waarde een afgekeurde geest rond op het internet. Hij benaderde nabestaanden van geweldsmisdrijven en vertelde hen dat hij vanuit zijn functie veel meer wist over de dader. Dat was niet zo. De man was en is een fantast, maar sommige nabestaanden gingen – onbewust van het gespeelde spel – mee in zijn spelletje. Ik waarschuwde een nabestaande dat de man onzin verkondigde en werd daarmee slachtoffer van een jarenlange stalking. Mijn naam verscheen in verhalen op sekssites, mijn werkgevers kregen brieven. Er werd opgeroepen mijn opdrachtgevers te bellen of te schrijven en vooral hardnekkig aan te dringen op mijn ontslag. Er doken dubieuze weblogs op waarin iedere week een onzinnig en schadelijk verhaal over mij verscheen. Soms met een duidelijk logo: een vuurwapen en de tekst: ‘Stop de Journalist’.'

'Natuurlijk. Je moet het gevaar van obsessieve denkers die louter hun eigen waarheid willen zien niet overdrijven. Ze kalken hun onvrede op het internet en gooien daarmee slechts een klein beetje info op een immer uitdijende berg internetafval. Obsessieve geesten zijn machteloze geesten. Ze zoeken een houvast. Controle. Uiteindelijk is het hun eigen wanhopige en tamelijk eenzame zoektocht naar een werkend medicijn tegen hun zelf gecreëerde angst.'