Hearsay

Op de valreep van de Demmink-verhoren liet advocaat Matthijs Kaak vrijdag namens de stichting Roestige Spijker weten dat hij toch nog nieuwe getuigen wilde laten oproepen. In plaats van Turkse advocaten die aanvankelijk op het programma stonden. Vandaag moeten de verzoeken met toelichting bij de rechter-commissaris liggen.

Barracuda begrijpt die strategische wijziging wel, want de verhoren hebben tot dus toe niet veel opgeleverd voor de stichting en dat valt ook niet meer de verwachten. Alleen voormalig CID-man Klaas Langendoen staat nog op het programma, en die heeft alleen maar in opdracht van Adèle van der Plas (de advocate van Baybasin) via een tolk enkele vermeende Turkse 'slachtoffers' geïnterviewd. Anders dan de inschatting dat die inmiddels volwassen mannen de waarheid spreken, heeft Langendoen niet veel toe te voegen. Bajesbaas Molenkamp, die 25 maart wordt gehoord, heeft zo mogelijk een nog summierdere verklaring bij de notaris afgelegd dan zijn collega Van Huet.

De oogst tot nu toe kan rustig rampzalig worden genoemd. Het begon er al mee dat de voormalige Rolodex-onderzoekers elkaar op belangrijke punten tegenspraken, en het er sterk op lijkt dat heel Demmink nooit is genoemd in het Rolodex-onderzoek. Dan was er een voormalige schandknaap die (jaren later) veronderstelde dat hij door Demmink was misbruikt, maar niet eens een fatsoenlijke beschrijving kon geven.

Kennelijk had de Roestige Spijker gehoopt dat stafmedewerkster Storm onder ede zou toegeven dat zij jonge jongens moest regelen voor Demmink, maar die ontkende nog harder dan verwacht en verwees ook naar allerlei conflicten waarmee vooral Van Huet justitie had verlaten.

En Van Huet wist haar ontkenning ook niet echt onderuit te halen. Hij kon het verhaal niet woordelijk meer reproduceren, dacht dat zij voor Demmink werkte 'want waarom zou zij anders zoiets vertellen?' en vond het destijds borrelpraat, waarvan hij 'niet eens van de barkruk viel', maar het twintig jaar ineens wel relevant vond toen bekend werd dat Demmink een positie kreeg als bestuurslid in een comité 'dat tot doel had gevangenissen in Oostblokanden humaner te maken'.

Waarbij Van Huet er blijkbaar van uit ging dat Demmink tijdens zijn reizen naar Praag (in zijn eigen Fordje) jonge jongens had misbruikt. Maar in de rechtbank moest toegeven dat ook die verhalen weer voornamelijk waren gebaseerd op hearsay. En trouwens, het begrip 'jonge jongens' bleef ook maar steeds in het luchtledige hangen. Waren dat minderjarigen of rijpere jongens?

Zoals Van Huet Storm beschrijft is het iemand die nooit zonder slag of stoot als 'zomaar stafmedewerkster', niet eens werkend onder of voort Demmink, 'jonge jongens' had willen regelen. Al zou het nog heel goed kunnen dat zij destijds in een bar een kantoorroddel heeft opgedist, want verhalen over Demminks voorkeur voor jonge knapen gingen volgens Van Huet zelf destijds als een veenbrand door de justitieburelen. Daarmee heeft Storm niet eens onder ede gelogen, want de verklaringen van de bajesbazen dat zij jongens moest regelen lijken in elk geval feitelijk onjuist.

De teleurstelling druipt er van af bij de Demmink-plotters. Die begrepen toch al niet waarom Kaaks getuige Storm zo slap had ondervraagd. Daar moet vast weer een complot achter zitten.