Isolement

Ooit was het plottervolk een grote happy familie. Men tolereerde elkaars nukken en afwijkingen, maar dat hield hooguit een paar jaar stand. Daarna begonnen de loopgravenoorlogen die zich in 2017 nog eens hebben verhevigd, waardoor er nu alleen nog eenlingen zijn die elkaar continu uitkafferen.

Het meest extreme voorbeeld daarvan is sinds kort Martin Vrijland a.k.a Martijn Alberda. Die hield zich eerst vooral bezig met het uitpluizen van false flag operaties, na een New Age-achtig tussenbedrijf, maar richt zijn pijlen de laatste tijd op de alternatieve media, die naar zijn overtuiging volledig gecontroleerd worden door de Powers that Be. Het komt er op neer dat niemand meer te vertrouwen is, behalve hijzelf.

De theorie van Martin: eerst werd hij door bloggers als Swapichou (= AIVD) kapot gemaakt, maar toen dat niet hielp (lees: Martin gewoon bleef schrijven) moest zwaarder geschut worden ingezet. Ineens verschenen er nieuwe namen aan het alternatieve firmament. Allemaal lieden (lees: door de geheime dienst ingehuurde acteurs) als Ronald Bernard, Irma Schiffers en Ad Broere die zich met deelgebieden van complottheorieën of spiritualiteit bezig hielden. 'Ze rezen ineens als paddenstoelen uit de grond en het leek erop dat er, sinds mijn zeer actieve periode van 2013, ineens een tandje opgeschaald moest worden om de ontwakende groep mensen in Nederland op te vangen.'

En als je dan al lid bent van de betrouwbare kerk van de Bernards en Broerers, 'hoeft u zo’n uitgekotste Martin Vrijland, die geen eens een bijstandsuitkering kan krijgen, ook niet meer te steunen.' Zo leer je weer eens wat: Barracuda wist werkelijk niet dat Martin met zijn blogje dat slechts door anderhalve paardenkop wordt gelezen,  zo machtig was in plotterland.

Hoe dan ook: Zijn familie wil niks meer met hem te maken hebben, hij mag zijn dochter niet meer zien en leeft zogenaamd van donaties, en dat is natuurlijk allemaal de schuld van een enorm leger van AIVD'ers, die Martin in ieder geval dagelijks weet te ontmaskeren.

Zo onderhoudt Barracuda volgens de meester-speurneus via Pieter Lakeman weer innige contacten met Micha Kat. Wat natuurlijk verklaart waarom hier zoveel vriendelijke stukjes over Kat te vinden zijn. Zo raakt Martin wel vaker de draad van zijn logica kwijt: het kan hem toch moeilijk ontgaan zijn dat Blije Bankier Ronald Bernard uitgerekend door diverse complotbloggen onder vuur kwam te liggen, dezelfde bloggen die hem ook gecreëerd zouden hebben.

Barracuda vreest dan ook dat Martin bezig is met een kamikaze operatie. Het allerdomste wat je kunt doen is toch wel om de alternatieve media tegen je in het harnas te jagen, en daar moet Martin het toch echt van hebben. Je kan toch moeilijk leven van die paar volmalloten die onder je blog reageren. Ook Johan Oldenkamp brandde ongeveer al zijn collega's af, en is bijna nergens welkom meer.

En wat Barracuda ook al niet begrijpt: hebben die paranoia volgers van Martin zich nou nooit eens afgevraagd hoe het komt dat de straatarme Vrijland iedere dag toegang heeft tot internet in een antikraakschool en ogenschijnlijk niet hoeft te werken? (crescendo van violen...)

Het zomerse plotterintermezzo is voorbij, Barracuda gaat voorlopig weer op de waakstand.

Speculaties en veronderstellingen

In dit opvallend drukke plotterweekje kon de 'apotheose' niet uitblijven: Het gerechtshof in Arnhem heeft vrijdag zoals al werd verwacht bepaald dat het Openbaar Ministerie mag stoppen met de vervolging van oud-topambtenaar Joris Demmink.

Het hof concludeert dat er een 'zeer uitgebreid en gedegen' onderzoek heeft plaatsgevonden 'waarbij geen steen op de andere is gelaten'. En dat er 'slechts sprake is van speculaties en veronderstellingen'.

Er is onderzoek gedaan in Turkije, maar daar kwam niets uit, ook al omdat dat land niet wilde meewerken omdat de verdenkingen verjaard waren. Daarnaast is ook in Nederland een feitenonderzoek uitgevoerd, waarbij de Rijksrecherche 'alle signalen van seksueel misbruik' door Demmink heeft onderzocht.

Nu zullen vanmiddag de complotbloggen wel ontploffen, maar die moeten het vonnis nog maar eens zorgvuldig nalezen. Een paar citaten:

(Over Demminks vermeende reizen naar Turkije):

Uit alle verkregen inlichtingen en stukken is vervolgens een tijdlijn samengesteld. Op basis van al die informatie moet worden geconcludeerd dat het niet mogelijk is dat verdachte in 1995, 1996 en 1997 tenminste vier bezoeken aan Turkije heeft gebracht, waarvan één bezoek, rekening houdend met de aangifte, minimaal vijf dagen zou moeten hebben geduurd. Daarbij moet in aanmerking worden genomen dat een vliegreis naar Turkije in de jaren '90 een grotere onderneming was dan vandaag de dag. Het aantal vluchten per dag lag toentertijd ook duidelijk lager dan in de huidige tijd. Er is helemaal niets teruggevonden over reizen van verdachte naar Turkije, terwijl er toch zo ongelooflijk veel gegevens over het leven van verdachte zijn teruggevonden. 

Het document van 25 december 2002 vermeldt inreisdata die aan de hand van de verkregen informatie uit het onderzoek Tamarix alle weerlegd kunnen worden. Uit de verklaring van getuige [getuige 3] komt naar voren dat verdachte op 21 juni 1997 in Turkije zou zijn geweest. Verdachte was toen echter aantoonbaar niet in Turkije. Ook het onderzoek naar de bijeenkomsten van het K4-comité heeft geen enkele aanwijzing opgeleverd dat verdachte in die periode in Turkije is geweest.  

(Advocaat Demmink over deze reizen)

De door de gemachtigde van klager aangegeven data waarop [verdachte] in Turkije geweest zou kunnen zijn, zijn verifieerbaar onjuist. Zo staat in het document van december 2002 dat [verdachte] op 17 februari 1996 Turkije zou zijn ingereisd. In zijn agenda staan op 16 en 17 februari 1996 privé-afspraken vermeld. Deze zouden volgens de gemachtigde van klager gemakkelijk kunnen zijn afgezegd. Een getuige heeft echter verklaard dat [verdachte] op 17 februari 1996 in een groter gezelschap bij haar heeft gegeten en dat zij de avond daarvoor bovendien met hem naar een concert is geweest.  

(Over het onderzoek van Klaas Langendoen in opdracht van Van der Plas)

[getuige 1] heeft tijdens zijn verhoor bij de rechter-commissaris verklaard dat hij in 1974 in dienst van de politie was getreden en betrokken was geweest bij de opsporing van zware criminaliteit. Hij verklaarde geen ervaring te hebben met fotoconfrontaties (foslo's), omdat die destijds door de technische recherche werden uitgevoerd. Ook had hij geen specifieke kennis om aangevers in zedenzaken te (kunnen) horen. 

[getuige 1] verklaarde dat hij de reeks foto's voor de fotoconfrontatieset zelf had samengesteld, maar niet meer wist hoe hij die foto's had geselecteerd. Hij had het “niet volgens de regels der kunst gedaan, anders had hij het anders gedaan”, aldus [getuige 1] . De foto's had hij van internet gehaald, maar niet aan de hand van een door klager gegeven signalement. 

(Over geldopname door Demmink)

Het hof stelt over dit eerste puntvast dat het proces-verbaal van de Rijksrecherche in het onderzoek Tamarix op bladzijde 590 vermeldt dat “op valutadatum 11 oktober 1996 een tweetal kasstortingen op de rekening van [verdachte] heeft plaatsgevonden inzake verkoop TR CH USD 550,- F 300,- contant en diverse vreemde valuta”.

[verdachte] heeft in raadkamer toegelicht dat TR CH een afkorting betreft van Travelers Cheques en dat dit bankafschrift dus weergeeft dat hij travelers cheques ter waarde van 500 US dollars heeft ingeleverd/gestort. Nader onderzoek dienaangaande acht het hof niet noodzakelijk.

Kaartenhuis

Wim Dankbaar krijgt pas eind september te horen of hij Faek als getuige mag oproepen voordat zijn wankele kaartenhuis definitief instort, maar er is nu al een behoorlijke kink in de kabel. Zijn pakweg tien volgers zijn er beduusd van: Faek heeft aangifte gedaan tegen Dankbaar wegens smaad, stalking en zelfs doodsbedreiging.

En nog erger: hij lijkt ook nog onder een hoedje te spelen met Wims gezworen vijand Wolfgang Hebben (een naam die Wim niet meer durft uit te spreken uit angst voor opnieuw hoge boetes). Want diens advocaat Rick Reyneveld was dinsdag tijdens de hoorzitting voor het getuigenverzoek ook aanwezig en stond zeker tien minuten met Faek te praten. De kans dat Faek het hele door Wim verzonnen Vaatstra complot gaat bevestigen lijkt dus nihil. Dankbaar: 'Hoe tucht- en klachtwaardig wil je het hebben? Hoe onrechtmatig en hoe vexatoir.'

Het zou Barracuda inderdaad niet verbazen als blijkt dat Faek contact heeft gezocht met Hebben of diens advocaat (gespecialiseerd in smaad) om te vragen hoe hij van zijn stalker Dankbaar af kan komen. Die denkt namelijk nog steeds dat je met intimidatie, afbekken, eindeloos zuigen en het schenden van de privacy een verklaring kunt afdwingen. En het geeft ook aan dat Dankbaar en kompaan Mauritz eerder ook al niet in geslaagd zijn om ook maar een fatsoenlijke verklaring uit Faek te persen. Een opnieuw een aanwijzing dat de vermeende verklaring van Faek waar Dankbaar voortdurend mee loopt te zwaaien niets anders is dan een conceptje waarvan Mauritz hoopte dat Faek ten overstaan van de notaris zijn poot onder zou zetten.

Maar wat Barracuda pas echt verbijsterend vindt is dat Wim weer dikke vrienden is met Mauritz. Ze hebben voortdurend overleg met elkaar. Let wel: Die twee sloegen elkaar zowat de hersens in toen bleek dat Mauritz kluisverklaringen had verzonnen. Inmiddels lees je geen kwaad woord meer in de commentaren over Hans - of ze worden door Wim tegengehouden - en ook een verklaring van 'getuige' Visboer die toch zeker geruime tijd op zijn site heeft gestaan is ineens verdwenen (die Visboer zou de vermeende moordenaar van Marianne Vaatstra in zijn auto naar Leeuwarden hebben gebracht):

'Wat de heer Mauritz over mij heeft geschreven in een boek over de moord op Marianne Vaatstra, is totaal niet waar. De verklaring die hij aan mij toeschrijft heb ik nooit gedaan en al helemaal niet onder ede bij een notaris. De heer Mauritz is gewoon een fantast en oplichter die alles heeft verzonnen, zijn Co.-auteur Wim dankbaar heeft bedrogen en verder alle lezers van dat boek.'

UPDATE: Weer beslag gelegd omdat Dankbaar zich niet zou hebben gehouden aan het vonnis.

Barracuda blijft ook het komende jaar op de waakvlam    

Staatsterreur

Hans Mauritz is het zat. Hij kreeg voor smaad aan het adres van Wolfgang Hebben (die 'daderkennis' ten aanzien van de moord op Marianne Vaatstra zou hebben achtergehouden, wat volkomen kul is) een voorwaardelijke gevangenisstraf en moest zich twee jaar lang elke twee weken bij de reclassering melden. Omdat hij daar geen zin aan had, mocht Mauritz onlangs achter de tralies afkoelen.

'Als je het allemaal optelt wat wij moeten meemaken aan onrechtmatige procedures, misbruik van recht en macht, dan rijzen de haren je te berge', stelt Mauritz in een door hemzelf opgesteld persbericht dat maandag naar de media wordt gestuurd. 'Men wil ons de mond snoeren en kapotmaken via pure staatsterreur. De werkelijke motor achter deze machinaties is Justitie zelf, dat haar onvoorstelbare ambtsmisdrijven onder het tapijt moet houden.'

In dat persbericht haalt Mauritz al meteen twee zaken door elkaar: een civielrechtelijk verbod op de publicatie van Het Verboden Dagboek van Maaike Vaatstra, en een strafrechtelijk verbod op smaad aan het adres van Hebben. Nu wil Mauritz justitie 'terugpakken' door dat dagboek wederom integraal te publiceren. De logica daarvan ontgaat Barracuda volledig, maar het gaat hem nog meer ellende opleveren, want de familie Vaatstra kan nu bij de toch al berooide Mauritz gaan incasseren, als we eerdere vonnissen mogen geloven met dwangsommen tot een maximum van 200.000 euro.

Dinsdag is zijn vroegere co-auteur Wim Dankbaar aan de beurt. Die wil in het kader van het hoger beroep in de zaak Hebben ene Faek als getuige oproepen en mag dat komen uitleggen aan de rechter. Faek zou een verklaring hebben afgelegd waaruit moet blijken dat Wim toch echt niet kierewiet of een hardnekkige stalker is.

In zijn pleidooi jankt Wim alinea's lang dat het een lieve lust is. Dat hij na het opgelegde contactverbod met Maaike Vaatstra op een ongehoorde manier is afgebrand in de landelijke media en nergens om wederhoor is gevraagd. Tja, hoe zou dat nou toch zijn gekomen?

Hoe dan ook, wie dat pleidooi een beetje aandachtig leest weet al waarom het verzoek van Dankbaar niet wordt ingewilligd. Om te beginnen beweert Dankbaar steeds dat Faek een verklaring heeft afgelegd, maar hij vertelt er niet bij dat die verklaring door Mauritz op papier is gezet en Dankbaar onmogelijk kan weten of er iets van klopt. Hij vertelt er ook niet bij dat er geen controleerbare handtekening onder staat. Of dat Faek tot nu toe Dankbaar vriendelijk te woord stond, maar ook duidelijk heeft gemaakt dat hij geen enkele medewerking zal verlenen tenzij hij daartoe wordt gedwongen (dat is wat anders dan: 'Ik wijs er op dat Fa’ek zich niet heeft verweerd tegen het getuigenverzoek en zelfs heeft laten weten te willen verklaren onder ede als hij voor de rechter moet getuigen.').

Het simpele feit dat Dankbaar geen enkele zekerheid heeft hierover is de reden dat Faek hem met terugwerkende kracht uit de penarie moet helpen. Maar zoals de rechtbank al constateerde heeft Dankbaar zelf verklaard dat hij de getuigen die hij graag wilde oproepen niet voor publicatie van het boek heeft gesproken. En volledig is afgegaan op wat Mauritz hierover verklaarde. Die zelfs toegaf: 'Dat van die getuigenverklaringen was bluf. Althans, we hadden dat toen nog niet rond.'

Ook het Hof zal verwijzen naar het onzorgvuldig bronnenonderzoek en alleen dat telt in het hoger beroep. Niet de bespottelijke veronderstelling dat Faek het hele complot Vaatstra even uit de doeken zal doen.

Barracuda blijft ook het komende jaar op de waakvlam   

Contactverbod (2)

De familie Vaatstra heeft de buit binnen: een contactverbod voor Wim 'repeterende breuk' Dankbaar met de moeder van Marianne Vaatstra. Ook moet Dankbaar enkele publicaties rectificeren.

Volgens haar advocaat (door Wim omschreven als het 'corrupte dwergje Moszkowicz') maakt Dankbaar de moeder emotioneel kapot door steeds contact te zoeken en haar te betrekken in zijn 'onderzoek' naar een vermeend complot rond de moord op haar dochter, zich niets aantrekkend van het leed dat de familie is aangedaan.

Zo publiceerde hij op zijn site onder meer brieven uit haar naam, die gewoon door hemzelf waren geschreven (Wim en telepathie). Ook verwijt hij haar 'het ultieme verraad aan haar dochter'.

Dankbaar weet zich verder op zijn site gesteund door een handvol malloten waarvan meteen duidelijk wordt dat helemaal niet geïnteresseerd zijn in welke waarheidsvinding ook of ook maar enige empathie richting de familie tonen.

Op de site liet Dankbaar gisteren al weten dat hij vandaag veroordeeld gaat worden. De rechter zou speciaal 'op de zaak zijn gezet' om hem te veroordelen (Wim en paranoia).

Omdat het vonnis nog niet is gepubliceerd, kan Barracuda niet beoordelen wat Dankbaar (die ongetwijfeld weer hoger beroep zal aantekenen) voorlopig allemaal niet meer mag op zijn site. Een aantal publicaties moet hij van de rechter offline halen. Ook mag hij Terpstra niet meer lastigvallen via de telefoon, post, mail of persoonlijk, anders volgt een dwangsom van 20.000 euro per overtreding.

Next stop: 15 augustus, 'de dag dat ons lichtje branden mag'. Oftewel: hoe Wim in de zaak Hebben met terugwerkende kracht zijn bewijs nog eens wil aantonen via een getuigenverhoor dat niet zal worden toegekend.

UPDATE: vonnis staat online.

Contactverbod

Eigenlijk zou je geen aandacht meer moeten schenken aan droeftoeters Wim Dankbaar en Hans Mauritz, die werkelijk van geen ophouden weten.

Maandag stond Dankbaar voor de zoveelste keer voor de rechter, vanwege een contactverbod dat de advocaat namens de moeder van de vermoorde Marianne Vaatstra zou hebben geëist.

Volgens Barracuda heeft Dankbaar zijn grote vriendin al jaren niet in persoon gesproken, maar dat weerhoudt hem er niet van om eindeloos mails naar haar te blijven sturen of op zijn site brieven zogenaamd - telepathisch - uit haar naam te schrijven. Zoals Wim de afgelopen maanden weer iedereen met mails stalkte in de hoop dat een van hen de grootste doofpot ooit zou opbiechten. Natuurlijk reageerde geen hond en zijn behoorlijk uitgedunde achterban kan de door Wim eindeloos herhaalde 'feiten' zo langzamerhand wel dromen.

Om deze 'publicist' te kunnen stoppen, eiste Yehudi Moszkowicz een contactverbod ‘in persoon, per post, per mail of op welke wijze dan ook’. Dit alles op straffe van een dwangsom van 20.000 euro per dag, met een maximum van een half miljoen euro.

De zaak trok enige publicitaire aandacht, waarbij Peter R de Vries in RTL Boulevard weer eens flink uithaalde naar Dankbaar. Wim zag de bui al hangen.

Het feit dat Maaike Vaatstra niet zelf bij de zitting aanwezig was, zal voor Dankbaar ongetwijfeld weer het bewijs zijn dat Maaike nog steeds van hem houdt. 

Inmiddels gaat het ook niet echt lekker met Hans Mauritz, de voormalige partner-in-crime van Dankbaar. Mauritz belandde twee maanden 'onder het strengste regime' in een cel. De aanleiding is Barracuda niet geheel duidelijk, maar het zou te maken hebben met de zaak Hebben, waarvan het hoger beroep binnenkort plaatsvindt.

Het bizarre is dat hoewel Dankbaar vindt dat Mauritz hem heeft opgelicht met verzonnen kluisverklaringen, hij hem toch weer drie keer in de cel heeft opgezocht. Waarom? Omdat die twee in hetzelfde juridische schuitje zitten en zich aan elkaar blijven vastklampen, al is het met de nodige verwensingen over en weer.

Zo mag Dankbaar half augustus aan de rechter uitleggen waarom hij Faek wil horen als getuige. Die moet hem en Mauritz uit de penarie gaan helpen. Dat die Faek daarvan helemaal niet is gediend is en ook helemaal niet gaat verklaren wat Dankbaar wil doet er allemaal niet toe. Dankbaar zwaait al jaren met een zogenaamde verklaring die Faek zou hebben afgelegd. Maar die verklaring heeft alleen Mauritz op papier gezet in de hoop dat Faek hem zou ondertekenen. Wat uiteraard nooit is gebeurd. Maar daar is Wim - geobsedeerd als hij is van zijn eigen gelijk - nog altijd niet achter.

Barracuda blijft ook het komende jaar op de waakvlam  

P.J.

De nieuwe Demmink is opgestaan. Dat krijg je als Micha Kat aan de haal gaat met een in ieder geval nog serieus bedoelde video waarin politiechef Pieter-Jaap Aalbersberg door We Are Change Rotterdam aan de tand wordt gevoeld over de periode dat hij een onderzoek naar Demmink zou hebben gefrustreerd. Oud-rechercheur Leon de Koter verklaarde (lees: vermoedde) iets dergelijks enkele jaren terug tijdens de zogenoemde Demmink Verhoren, die overigens niks hebben opgeleverd.

Bij AT5 reageerde Aalbersberg reeds in 2014 dat hij niks met deze zaak te maken heeft gehad. Hij was tot 1996 hoofd van de Dienst Bijzondere Recherche Zaken, waartoe het specialistische observatieteam behoorde dat het zogenoemde Rolodex-onderzoek verrichtte. Vanaf eind 1996 heeft hij een andere functie binnen de CRI gekregen.

Zoiets blijft kennelijk lang hangen bij de plottertjes van We Are Change Rotterdam, want zodra ze Aalbersberg onlangs ergens in het vizier kregen gingen ze er met twee (!) mobieltjes cq camera's meteen op af. Of hij soms P. Aalbersberg was, zoals vermeld in een document waarin potverdorie toch duidelijk staat dat hij bij de CRI werkte. Nee, herhaalde Aalbersberg, 'ik ben P.J. en P. Aalbersberg ben ik niet'.

Dat klopt niet. P. Aalbersberg en P.J. Aalbersberg zijn in dit geval zo goed als zeker een en dezelfde persoon, alleen: het doet weinig ter zake.

De naam P. Aalbersberg (CRI) duikt namelijk op in een Engelstalige evaluatie uit 1998 genaamd Mutual Legal Assistance and Urgent Request for the Tracing and Restraint of Property, waarvan Barracuda vermoedt dat de wakkere onderzoekers van We Are Change die nooit onder ogen hebben gekregen. Het is een extern stuk dat gaat over juridische verdragsregels en staat in geen enkele relatie tot het werk van Aalbersberg destijds bij de CRI verrichtte. Of misschien juist wel: het document bewijst eerder dat hij zich in 1998 met andere zaken bemoeide. De reden dat dit document destijds opdook bij plotters was omdat er onduidelijkheid was over het vertrek bij Aalbersberg bij de CRI.

Barracuda zou trouwens niet weten waarom Aalbersberg over zijn functie zou moeten liegen. Hij had evengoed kunnen verklaren dat hij geen grond zag voor verder onderzoek en daarmee was de zaak afgedaan.

Maar geen nood, WARC probeert met verwijzing naar allerlei functiebeschrijvingen van de KLPD Aalbersberg toch aan het onderzoek te koppelen, onder het mom dat hij er in elk geval van zou hebben geweten. Want: Ten tijde van Rolodex was hij hoofd dienst Rercherche Informatie. En: 'Vanaf 1996 moeten de korpsen hun onderzoeken aanmelden bij de afdeling Nationaal inzicht van de CRI.'

Maar nog los van het feit dat de afdeling Nationaal inzicht niet hetzelfde hoeft te zijn als de dienst Recherche Informatie, haalt WARC hiermee zijn eigen mooie complot onderuit - immers, ook al had de politieman kennis van zaken, hij gaf geen leiding meer aan het bewuste observatieteam. Dan wordt 'frusteren' wat lastig.

Bovendien vergeten onze plotters ook nog het volledige citaat weer te geven: 'Het aanmelden van onderzoeken dient middels een standaardformulier te gebeuren.' Het lijkt Barracuda sterk dat op dat formulier uitgebreide details over te volgen personen werden vermeld. Operationeel gezien zou dat wel heel erg dom zijn.

En dan ook nog even over die verklaring van De Koter. Zou hij zich in 2014 kunnen hebben vergist? Dat is heel goed mogelijk, zeker als Aalbersberg van positie veranderde zo rond de tijd dat het Rolodex onderzoek zijn aanvang nam. De Koter vergiste zich in 2014 in elk geval in de periode van het onderzoek: dat begon in 1998, en niet in 1997. Daarnaast zat er nogal wat (fysieke) afstand tussen De Koters (regionale) Criminele Inlichtingen Eenheid (CIE) de Centrale Recherche Informatiedienst (CRI). Dan kun je wel van alles vermoeden, maar hoeft dat nog niet waar te wezen.

Barracuda blijft ook het komende jaar op de waakvlam