Deep Behind

Toen Micha Kat in februari na drie jaar de gevangenis in Krimpen verliet, waar hij naar eigen zeggen zat opgesloten met de 'moordenaar van Peter R. De Vries', werd daar nauwelijks ruchtbaarheid aan gegeven. Niet in de laatste plaats door Kat zelf, die al eens had aangegeven dat na vrijlating zou gaan 'rentenieren'. 

Daar leek het ook even op. Zijn oude sites werden uit de lucht gehaald. Wel was er nog een volkomen kritiekloos interview met De Andere Krant en een enkel warrig stukje voor de site van zijn maatje Rob Scholte (nul lezers), maar daar bleef het bij.

Maar het bloed gaat waar het niet gaan kan, en sinds november roert Kat zich op Telegram, en sinds een week ook op X. De gekte lijkt weer in alle hevigheid toegeslagen, getuige de vele berichten in KOEIELETTERS. Inmiddels ligt er een kansloze aangifte tegen zijn luis in de pels Chris Klomp.  

Wat de verandering heeft veroorzaakt is niet meteen duidelijk. Voor zover bekend woonde Kat voor zijn arrestatie bij een vriendin in Noord Ierland, maar inmiddels is hij (relatie over?) verkast naar - deep behind enemies lines - Brazilië. Dat hij daar aangekomen is is al een prestatie, want volgens Kat wordt hij middels de chip op zijn paspoort gevolgd, en is zijn Bunq rekening met de erfenis van zijn overleden ouders, wegens verdachte transacties bevroren. Kat zelf denkt dat Rutte en Hugo de Jong hier achter zitten. De Demmink Squads zijn trouwens ook weer terug.

Ook moet er kennelijk brood op de plank, want Kat claimt dat hij staff writer is geworden van het radicaal rechtse Arktos, in 2009 opgericht door een voormalige neo-nazi Daniel Friberg.

Want Kat heeft nog altijd niet zijn Micha Claim binnen, de zaak die hij met succes voerde tegen De Liegende Rechter. Een eis van 1,6 miljoen euro (inclusief rente) is door de Staat afgewezen, en Kat mag hooguit 20.000 euri incasseren. Dus wordt een schadestaatprocedure opgestart.

pic.twitter.com/eJmze7iVE4

— Micha Kat (@micha_kat55496) December 7, 2024

Datasjoemelaar

O jeetje, dataspecialist Wouter Aukema heeft weer eens 'verontrustende patronen' gevonden in de enorme databank van het Europees Geneesmiddelenagentschap (EMA): er verdwijnen volgens hem systematisch dossiers en er worden dossiers gewijzigd.

Aukema is niet alleen een WOBber, maar ook volbloed wappie, die iets te gretig wil aantonen dat vaccins tegen Covid levensgevaarlijk zijn.

Dat leidde al eens tot een omstreden publicatie in Vaccines, die moest worden teruggetrokken nadat verschillende gerespecteerde virologen ontslag namen om te protesteren tegen het artikel waarin werd beweerd dat 'voor drie sterfgevallen voorkomen door [COVID-19] vaccinatie, we twee moeten accepteren die door vaccinatie zijn toegebracht.'

Dit soort incidenten leverde Aukema al eens de bijnaam datasjoemelaar op.

Aukema moet tegenwoordig voor zijn publicaties aankloppen bij de alternatieve media, want de main stream media nemen hem niet al te serieus. Dus mocht De Andere Krant zijn verhaal optekenen. Namelijk dat hij een explosief Engelstalig, forensisch rapport heeft opgesteld, maar nog niet naar buiten gebracht. Wouter wil het juiste moment afwachten, vertelt hij, omdat hij niet het risico wil lopen dat zijn rapport in het niets verdwijnt.

Barracuda vreest dat we er niks meer van gaan horen. Probleem met Wouter is dat hij nooit eens wederhoor toepast bij de instanties die hij op de korrel neemt. Dat moet De Andere Krant voor hem doen. En dan blijkt dat de soep niet zo heet wordt gegeten als hij wordt opgediend. Het is Aukema niet eens bekend dat EudraVigilance, de database van EMA, feitelijk niet anders is dan een verzameling door derden aangeleverde gegevens en de EMA zelf niks kan wijzigen. De fluctuaties in het aantal gevallen komt door 'follow-ups, nietigverklaringen en dubbele meldingen'.

De afdeling persvoorlichting mailde De Andere Krant zelfs een uitgebreide reactie van duizend woorden. 'Daarmee zouden we een pagina kunnen vullen. We hebben besloten dat niet te doen, ook omdat het een erg inhoudelijk-technische reactie is op vragen die Aukema bezighouden.' Maar wel dat geblaat van Aukema integraal afdrukken.

Kwaad daglicht

Barracuda had hem al jaren niet meer gezien of gehoord, maar Hans Mauritz, publicist en complotdenker uit Dongen, en niet te vergeten ooit zakenpartner van Wim Dankbaar, heeft de krant weer eens gehaald.

Hij moet van de rechtbank zijn beschuldigingen aan het adres van de ex-vriendin van de gevallen Twentse zakentycoon Gerard Sanderink inslikken. Volgens de rechtbank in Breda zijn die nergens op gebaseerd en ze vermoedt dat de 67-jarige Dongenaar van Sanderink en zijn huidige vrouw opdracht kreeg de ex-vriendin in een kwaad daglicht te stellen.

Mauritz had op zijn webstek gezet dat deze ex-vriendin, Brigitte van Egten, geprobeerd heeft de huidige echtgenote van Sanderink, fantaste Rian van Rijbroek, iets aan te doen. Ze zou een deurwaarder opdracht hebben gegeven om het remsysteem van de auto van Van Rijbroek te saboteren.

Bij het kort geding twee weken geleden, aangespannen door Van Egten, bleek al dat de Dongenaar geen enkel bewijs had voor die bewering.

Van Egten eist namelijk niet alleen dat de valse beschuldiging van tafel gaat, maar ook dat zij inzage krijgt in bankafschriften, mails en telefoongesprekken die kunnen aantonen dat de Dongenaar in opdracht van het Twentse stel handelde. De rechtbank gaat mee in die eis. Op straffe van een dwangsom van 2000 euro per dag moet Mauritz die gegevens binnen een week ter beschikking stellen.

Mauritz kennen we natuurlijk nog van het boek over de moord op Marianne Vaatstra dat op last van de rechter uit de handel werd genomen. Mauritz zat ook nog een tijdje in de gevangenis omdat hij zich niet tijdig bij de reclassering had gemeld.

En Mauritz was degene die Wim Dankbaar deed geloven dat een zekere Faek een belastende verklaring had opgesteld die Wim nog altijd meent te kunnen halen bij zijn grote vrind Marcel Vrinssen in Spanje. 150.000 euro verder is het vodje nog altijd niet boven water.

Gaten

Loonbedrijf Vermaire uit Breezand krijgt dagelijks tientallen dreigmails en -telefoontjes, nadat via sociale media nepnieuws is verspreid over het maken van gaten in de duinen van Castricum. Het bedrijf heeft aangifte gedaan bij de politie en heeft haar website en Facebookpagina offline gehaald.

De gekkies, niet gehinderd door enige kennis van zaken, suggereerden dat de veiligheid van Nederland in het geding is. En aangezien de koekwausen elkaar napraten, gaat deze nonsens het het interwebs rond.

En dat water een 'issue' gaat worden, hebben de Simpsons voorspeld, wat 'doet vermoeden dat bhet om een staaltje predictive programming gaat'. Vraag weer niet naar de logica.

Aanleiding voor de heisa zijn eigenlijk de overstromingen in Spanje die natuurlijk niet door klimaatverandering kunnen zijn veroorzaakt, want fake. Binnen de kortste keren werden HAARP en andere raadselachtige deus ex machina van stal gehaald om te suggereren dat de 'elite' (wie dat ook zijn moge) bezig zijn om de wereld te vernietigen en de mensheid uit te roeien. Vraag niet wat 'ze' daarmee opschieten.

Dus hoe zit het nu met de gaten in duinen? Het zijn inkepingen of 'kerven' die zijn gegraven om duinen veerkrachtiger te maken en de biodiversiteit in het duinlandschap te vergroten. De inkepingen verhogen juist de veiligheid aan de kust, omdat ze ervoor zorgen dat de duinen flexibeler zijn en meebewegen met de stijgende zeespiegel, zeggen experts. De inkepingen zijn ook geen echte 'gaten', er wordt enkel een bovenste laag verwijderd. De kerven komen minstens 15 meter boven zeeniveau te liggen.

Langs de Nederlandse Noordzeekust zijn de afgelopen jaren op verschillende plaatsen al kerven gerealiseerd, bijvoorbeeld op de Waddeneilanden Ameland, Vlieland en Terschelling. En Nederland is nog altijd niet onder water gelopen.

Vleesschotel

Het was de laatste maanden nogal stil op de webstek van Vaatstra speurder Wim Dankbaar, op een paar raadselachtige berichten voor justitie na. Wim zit nog altijd in Spanje, zogenaamd omdat het leven daar goedkoper is, maar toch vooral om een verklaring in handen te krijgen die hem weer multimiljonair zal maken. Een verklaring die er op neerkomt dat Jasper S. niet de moordenaar is van Marianne Vaatstrta. Een verklaring ook die zijn goede 'vriend' Marcel Vrinssen na anderhalf jaar touwtrekken nog altijd niet heeft vrijgegeven.

Een aantal maanden geleden vroeg Wim zijn stomverbaasde lezers om Marcel een virtueel bloemetje te sturen, want die lag na een auto-ongeluk in de kreukels. Dezelfde Marcel dus die Wim bijna anderhalve ton afhandig heeft gemaakt, zijn laptop doormidden brak, zijn 'vergeten' iPad en zijn paspoort weigerde te retourneren en zoutzuur in zijn gezicht spoot. Dezelfde Marcel die door Dankbaar voor de politierechter is geleid. Kennelijk zonder resultaat.

Wim is als de uitgemergelde leeuw die eindeloos wacht totdat het hek openzwaait in de veronderstelling dat er een reusachtige vleesschotel voor hem klaarstaat.

Een dezer dagen publiceerde Wim na lange tijd weer een van de vele tiktakdiscussies tussen hem en Vrinssen waaruit blijkt dat hij nog geen stap nader tot een oplossing is gekomen.

In tegendeel. Op zijn webstek laat Vrinssen het volgende weten: 'Ik heb dus geen contact met een Advocaat Generaal. Ik woon niet samen met hem (Dankbaar), zelfs niet met een andere kerel. Ik heb geen contact met Feak. Ik heb geen contact met de advocaten van Feak. Ik heb niks nieuws in te brengen voor zijn rechtszaak de 17de tegen Wolfgang Hebben. Sterker nog, weet niet eens wie of wat hij is. Dus zijn er mensen die Dankbaar nog even financieel willen steunen, doe dat dan. Maar ik zou deze mensen aanraden dat als ze van hun geld afwillen zij het beter overmaken naar KIKA. Dan gebeurt er nog iets van waarde met het geld.'

Duidelijke taal, maar het zal wel weer geen indruk maken, want Wim gelooft alleen zichzelf. Net als Pieter Postma, die van Vaatstra complotten zijn dagelijkse hobby heeft gemaakt.

Het goede nieuws voor beiden is: Jasper S. is sinds enkele dagen op vrije voeten, en zijn advocaat kreeg al meteen een complimenteus telefoontje van hem. Wellicht is Jasper bereid om beiden te woord te staan: wellicht dringt dan eindelijk de werkelijkheid tot hen door.

Kwakzalverij

De anonieme uitbater van Niburu (sowieso al geen lachebekkie) deed een dezer dagen een boekje open over de financiële sores van de site sinds het overlijden van Alexandra Heydebree, medeoprichter van de site, en van de online apotheek Orjana. 

Heydebree schonk maandelijks iets van 1000 euro aan Niburu, maar dat dreigt nu te stoppen. Dat wil zeggen: de nieuwe eigenaren willen Niburu nog wel even sponsoren, maar kennelijk onder voorwaarde dat er flinke omzet uit moet komen. Dus publiceert Niburu sinds enkele weken het ene dubieuze artikeltje na het andere over de meest wonderbaarlijke middeltjes die je moeten beschermen tegen chemtrails en zelf assemblerende nanobots.

Dus wordt de wakkere lezertjes geadviseerd om het goedkope mineraal borium te bestellen. De Vereniging tegen de Kwakzalverij zal er nog van opkijken. Sterker nog: het riekt naar oplichterij.

Niburu draait volgens de site zelf 'op een minimale begroting van 3.000 euro in de maand en 'het zal eenieder duidelijk zijn dat je met dit budget geen salarissen of auto’s kunt betalen, hooguit wat onkostenvergoedingen, en verder alle noodzakelijke dingen om de website te kunnen laten draaien, zoals serverkosten, beveiliging en soms expertise op een bepaald gebied met daarnaast natuurlijk alle praktische kosten zoals energie, computers, internet enzovoort.'

Kennelijk zit Niburu vast aan een veel te duur hostingcontract, waarbij er nauwelijks inkomsten zijn. Buiten die 1000 euro komt er maandelijks niet meer dan een paar honderd euro aan donaties binnen. Meestal van een of twee fans. Waar de rest van de 3000 euri vandaan moet komen wordt totaal niet duidelijk.

Waardoor 'we ook deze maand weer uit eigen zak (moeten) bijbetalen om de site te voorzien van artikelen en in de lucht te houden. We zijn natuurlijk heel blij met die mensen die wel wat bijdragen, maar het moge ook duidelijk zijn dat dit niet zo door kan gaan.'

Inclusiviteit

Het is tegenwoordig niet meer zo dat de capaciteiten van mensen bepalend zijn voor de benoeming in bepaalde posities. Het zijn je uiterlijke kenmerken die dat bepalen en dat heeft de marine van Nieuw Zeeland net 100 miljoen dollar gekost. Aldus Niburu, die het niet zo heeft op inclusiviteit.

Er bestaat namelijk een geheime agenda, die alleen de koekwausen van Niburu schijnen te kennen, om onze samenleving compleet te verwoesten zodat we straks klaar zijn voor de communistische New World Order. Even los van de logica - wat blijft er na de complete verwoesting dan nog over? - heeft Niburu de neiging om alle ellende van de wereld toe te schrijven aan de satanische sekte. Wat dat ook zijn moge.

Vroeger wilden bedrijven graag goede en solide producten maken en het liefst ook nog winst overhouden. Voor het maken van die producten werd dan personeel aangetrokken dat men het meest geschikt vond om deze producten te maken.

Om te helpen bij het slopen van de maatschappij is er door de sekte het fenomeen woke in het leven geroepen. Onderdeel van dat woke is wat men noemt DEI (diversity, equity, and inclusion).

En daarom mensen zijn er allerlei gebreken geconstateerd aan de vliegtuigen van Boeing. En heeft een lesbische (!) kapitein haar marineschip laten zinken.

De Manawanui liep aan de grond toen ze zaterdag laat een rif in Samoa onderzocht. Gray beval alle hens het schip te verlaten, wat volgens marinechef vice-admiraal Garin Golding op zondag de juiste beslissing was. Tot 15 bemanningsleden liepen schaafwonden op en één had een ontwrichte schouder.

Een schip dat zonder aanwijsbare reden aan de grond loopt en reddingsboten die omslaan klinkt nu niet bepaald als een scenario waarbij de kapitein de zaak onder controle heeft, constateert Niburu, die werkelijk overal verstand van heeft.

En dat was niet het enige incident. Een miljoenen kostend oorlogsschip onder leiding van de NAVO is volledig onder water gelopen nadat het in een Noorse fjord tegen een olietanker was gebotst. Blijkt dat vier van de vijf navigators vrouwen waren.

Anders gezegd: vrouwen en in het bijzonder lesbiennes zijn volgens de koekwasusen van Niburu volledig incapabel. Waarbij Niburu even vergeet dat kapitein Yvonne Gray al sinds 1993 bij de marine werkzaam is, heel wat meer jaartjes dan Niburu telt.