Verleden

De kwesties Demmink en Baybasin - ja, die weer - zitten vol dubbele agenda's. Toen duidelijk werd dat er een relatie was tussen Demmink en Baybasin, werd deze laatste door plotters meteen op een voetstuk geplaatst. Er was alleen een probleem: aan Baybasin kleeft nog altijd het imago van drugscrimineel. En niet zo'n beetje ook. Daarom wordt de Koerd met enige regelmaat (vooral door zijn advocaat Van der Plas) 'witgewassen' door hem zoveel af te schilderen als een (welbespraakte) zakenman annex vrijheidsstrijder die stom toevallig heel veel weet over de Turkse drugsmaffia.

De jongste witwasoperatie wordt ingezet door forensisch-filosoof Rein Gerritsen, die binnenkort met een boek over Baybasin komt. Een van de hoofdstukken gaat over de Nederlandse criminologen Frank Bovenkerk en Yücel Yesilgöz, die in de jaren negentig Baybasin in een Bredase cel interviewden voor hun boek  'De maffia van Turkije' uit 1998. Twintig gesprekken lang ging het onder meer over zijn avonturen in de drugssmokkel, zijn samenwerking met zeer hoge Turkse functionarissen en de rol van de Turkse bij heroïnetransporten uit Afghanistan.

Het is belangrijk om te weten in welke tijd dit zich afspeelde. Baybasin was in 1995 op verzoek van Turkije gearresteerd, maar Nederland wilde hem niet uitleveren omdat men vreesde dat hij gemarteld zou worden. Baybasin had zelfs politiek asiel in Nederland aangevraagd. Hij had geen reden om veel informatie achter te houden. Bovenkerk en Yesilgöz vonden Baybasin aanvankelijk zelfs een fantast.

Na de tweede aanhouding van Baybasin in 1998, De Koerd was inmiddels weer vrijgelaten, veranderde de situatie drastisch. Dit keer werd hij in Nederland tot levenslang veroordeeld. En nu pas komt Baybasin met een aanklacht tegen een boek dat al meer dan 17 jaar oud is. 

Gerritsen wil toch vooral de indruk wekken dat Baybasin er destijds ingeluisd is. Zo beweert hij dat het in vertaalde boek van Bovenkerk ten grondslag zou hebben gelegen aan de beeldvorming van Baybasin, zogenaamd omdat er nogal veel in de liternatuur naar wordt verwezen, maar dat lijkt Barracuda te veel de conclusie van een boekenwurm. Zo zijn er toch behoorlijke gedetailleerde verhalen in de Britse pers verschenen over het drugsimperium van de familie Baybasin, waaraan Bovenkerk toch echt niet heeft bijgedragen, wel de plaatselijke Turkse en Koerdische gemeenschap. Los daarvan bouwde Baybasin een enorm vermogen op dat normaal alleen maar wordt verdiend in de drugshandel. Volgens een informant stond Baybasin kort voor zijn arrestatie op het punt om negen gloednieuwe jets aan te kopen.

Gerritsen praat een uur lang met Myra over het boek van Bovenkerk en Barracuda hoorde weer een hoop spijkers op laag water: er zouden fouten in het boek staan (ongetwijfeld, maar dat pleit Baybasin nog niet vrij), het interview vond plaats in het Turks in plaats van Koerdisch (dus?) en een ingeschakelde tolk zou uitgerekend verbonden zijn aan het kernteam CID Noord Oost Nederland dat zich ook met de zaak Baybasin had bemoeid. Dat noemt Gerritsen 'vals spel'. Barracuda noemt dat 'suggestief'. Ook begrijpt Gerritsen maar niet hoe de beide criminologen op het spoor van de destijds onbekende Baybasin zijn gezet. Dat was toch echt niet zo moeilijk: zijn eerste arrestatie in Nederland trok aardig wat media-aandacht.

Maar de vraag die Barracuda veel meer bezighoudt in deze: waarom is die Gerittsen zo geïnteresseerd in deze zaak? De man lijkt geen plotter die voortdurend Demmink achter het behang wil plakken.

Of toch wel? Het voorwoord van zijn recente boek Filosoof in de Bajes is geschreven door Bart Molenkamp, voormalig gevangenisdirecteur van onder meer De Koepel in Breda, die met zijn clubje gevangenisdirecteuren al enige tijd (vergeefs) heel wat stennis maakt over Demmink.

Maar interessanter is dit: Gerritsen heeft zelf ook geen schoon verleden. Op zijn tweeëntwintigste kreeg hij een auto-ongeluk, en voor zijn herstel moest hij allerlei medicatie tot zich nemen, waardoor hij naar eigen zeggen afgleed in een psychose. Uiteindelijk raakte hij - Barracuda ziet de relatie met de medicatie eerlijk gezegd niet, maar Gerritsen voert hem graag op - verstrikt in het criminele circuit: het kraken van kluizen, het stelen van auto’s en het plegen van geweld. Uiteindelijk pleegde hij een bankoverval. Niet dat Gerritsen zelf met getrokken pistool het bankpersoneel onder schot hield, hij was chauffeur van de vluchtauto.

Gerritsen kreeg hiervoor tot tweeënhalf jaar gevangenisstraf. Daarna probeerde hij zijn leven weer op de rails te krijgen: hij ging wijsbegeerte studeren. En natuurkunde en theoretische psychologie aan de Rijksuniversiteit Utrecht. Maar met een strafblad zat een baan op niveau er niet meer in. Promoveren ging ook niet. Dat zit hem kennelijk nogal dwars, want Gerritsen betoogt nu al jaren dat het stigma van een strafblad echt resocialiseren in de weg staat. Een thema dat Gerritsen blijkbaar ook (enigszins) herkent in 'het stigma rond Baybasin', alsof die louter door Bovenkerk achter de tralies zou zijn beland.

Men vraagt, wij draaien

Na het interview met Angelique - die ooit het roemruchte Rolodex onderzoek in gang zou hebben gezet - was het bij Noem Mij Maar Myra de beurt aan de Rolodex Man, alias Richard Carl Samson. Die had zich weer eens spontaan gemeld na deze uitzending, zoals hij zich in het verleden ook altijd - zogenaamd als ex-AIVD'er - had opgedrongen aan de media. Het interview was al achter de rug toen Myra onder meer bij Boublog nog eens werd gewaarschuwd voor deze poseur, want blijkbaar had ze zijn naam weer eens niet gegoogeld.

Rechtbankverslaggever Nanko Kiel (Ommelander Courant) heeft onze Samson, tegenwoordig werkzaam als Independent Publishing Professional, al eens keihard ontmaskerd als een vette hoax. Samson beweerde ooit doodleuk dat hij met de Mossad naar de black box heeft gezocht op de plek van de Bijlmerramp, hij iets hoogs was bij de Nationale Recherche of in dienst was bij de AIVD.

Hij ligt regelmatig in coma, vooral op momenten dat het even moeilijk wordt, en heeft een autistisch kind in het ootje genomen, waarbij hij zich voor professor aan de Universiteit van Amsterdam uitgaf. Ook heeft hij een tweetal stichtingen opgericht met mensen die helemaal van niks weten.

Zelfs Micha Kat, die normaal gesproken alles slikt, kwam nog met een waarschuwing voor Samson. Die zou de ‘huisaccountant’ zijn geweest bij een pedo-bordeel aan de Insulindeweg in Amsterdam dat zo’n grote rol speelde in de Rolodex-zaak. 'Maar steeds als hij werd geïnterviewd kwam er geen zinnig woord uit dan wel louter mist en nevel.'

Mist en nevel is een goede benaming voor het uiterst vermoeiende interview dat zich maar voortsleepte zonder dat het ook maar ergens interessant werd. Er vielen wat namen van mannen die de Rolodex Man ongetwijfeld gekend heeft, en vervolgens wist hij daar - moeizaam formulerend - nog wat vage veronderstellingen aan toe te voegen. Dat allemaal volgens de formule: men vraagt, wij draaien. Myra schoof hem een naam toe - Claus of Robert M. - en de Rolodex kwam met het volgende mistige verhaal.

Hij had de chauffeur van Demmink Mostert gesproken die 'was verongelukt in zijn dienstauto'. Fout. Mostert is gewoon thuis aan een hartaanval overleden. Samson zou onderzoek hebben gedaan voor de AIVD, maar het Rolodex onderzoek werd buiten de inlichtendienst gehouden en liep vast.

De mooiste was deze: De Rolodex Man had een mondelinge 'kluisverklaring' afgelegd die toch op papier was komen te staan en in 2007 werd 'gevonden' door De Telegraaf. Nope, het verhaal dat in 2007 de media bereikte was gebaseerd op interviews met oud-rechercheurs, dezelfde die ook in Utrecht hebben gesproken.

Samson klinkt als een man die hunkert naar herkenning, en als hij al serieuze kennis heeft van het circuit waarin hij mogelijk zelf verkeerde, is dat helaas niet te onderscheiden van de onzin die hij eraan toevoegt. Wat voor Myra een reden had moeten zijn om die man überhaupt geen podium te geven.

Zuster Klivia

Radiomaakster Myra de Weerdt is de Zuster Klivia van de complotdenkers. In haar virtuele rusthuis aan de Primulastraat mogen plotters die onrecht is aangedaan of zijn gedemoniseerd uithuilen. Zolang ze maar niet met de deuren slaan.

En wat worden ze in de watten gelegd, de plotters. Een plotter hoeft maar ergens te huilebalken, of Myra stuurt haar radio-ambulance. Waarna zij een en al oor & empathie is. 'Wat ben ik blij dat ik je aan de lijn heb', 'Ik vind het verschrikkelijk wat ze je hebben aangedaan'. Waarbij met 'ze' vaak de boze buitenwereld wordt bedoeld, waaronder lelijke antiplotter-blogjes als Barracuda. Het valt ook niet mee, het leven in een virtuele loopgraaf.

Barracuda weet eerlijk gezegd niet wat hij aan Myra heeft. Ze klinkt niet onsympathiek. De empathie klinkt gemeend, haar boosheid over van alles en nog wat ook, maar die wordt vermengd met een raar soort naïviteit. Myra gelooft op voorhand bijna in alle complotten, behalve dan het Joodse.

Toen ze een jaar geleden begon ze met haar radio-uitzendingen, ging het nog om een bonte verzameling maatschappelijke onderwerpen, maar de aandacht versmalde zich steeds meer tot complotdenken en de afgelopen weken heeft ze zelfs Martin Vrijland een vast podium gegeven. Terwijl Barracuda zich niet kan voorstellen dat Myra ook maar iets heeft met hogere dimensies, doorgeschoten homofobie of mallotige analyses over bankruns.

Het schijnt allemaal een oorzaak te hebben. Myra voerde een lange strijd tegen haar benedenburen die crack rookten en voor veel overlast zorgden. Haar vijfjarige dochter kreeg als gevolg daarvan, althans die overtuiging heeft Myra, een hersenbloeding. De gemeente, instanties en de rechtelijke macht wilden of konden haar niet helpen. 'Een stinkend doolhof van tegengestelde belangen, dubieuze zaakjes en praatjesmakers met als inzet de gezondheid van de kinderen', noemt Myra deze affaire, die zij noteerde in een boekje.

Nu wil Barracuda best aannemen dat je na deze ervaringen geen enkel vertrouwen meer hebt in overheden en autoriteiten, maar hoe dat wantrouwen kan omslaan in een blinde adoratie voor volslagen kulverhalen in de alternatieve media moeten psychologen nog maar eens uitleggen.

En daar is geen beter voorbeeld van dan het zoveelste interview met Frides Laméris, vers opgezadeld met een vonnis van Yehudi Moszkowicz. Frides ziet zichzelf graag als klokkenluider, maar in de drie kwartier dat hij aan het woord komt blijkt dat klokkenluiden in zijn geval niet meer is dan het lezen van wat artikelen op het internet. Laméris zoekt zelf helemaal niks uit, maar heeft wel overal een mening over. Om die reden had hij het verboden dagboek van Maaike Terpstra naar eigen zeggen in een 'spontane opwelling' op het web gezet. Drie kwartier ging dat hele gesprek nergens over.

Barracuda heeft ook nog geluisterd naar een enkele dagen geleden gemaakt interview met ene Karel B., soeverein mens, die gisteren zou zijn opgepakt (en weer vrijgelaten) omdat hij een anti-Demmink poster achter zijn raam zou hebben hangen.

Het interview maakte al gauw duidelijk dat er iets heel anders speelde. Mensen worden doorgaans spontaan soeverein als er geen rekeningen meer kunnen worden betaald of er grote schulden zijn, en Karel is geen uitzondering. Ongeveer halverwege het gesprek kwam de aap uit de mouw: zijn (media)bedrijf was door een scheiding naar de knoppen geholpen en Karel zocht een manier om van zijn torenhoge schulden af te komen. En dan bieden donkere krochten op internet blijkbaar uitkomst.

Via onnavolgbare verhalen over truststructuren en het koningshuis is Karel ervan overtuigd dat hij de belastingen dwangbevelen kan opleggen. Dan moet je inderdaad niet gek opkijken als je een keer de GGD aan de deur krijgt. Een beetje meer doorvragen over die belastingschuld had het hele interview in de juiste context geplaatst. Maar daarvoor moet je helaas niet bij Zuster Klivia zijn.

Intervjoew

Nou, Barracuda zat er klaar voor: het interview dat Myra de Weerdt alias Van Puffelen (what's in a name) had met de Vlaamse pedojager Marcel Vervloesem (Werkgroep Morkhoven). Die is door de correctionele rechtbank in Turnhout voor seksueel misbruik van zijn minderjarige neef weer eens veroordeeld tot 18 maanden cel. Mede op basis van een telefoongesprek, waarin Vervloesem zegt dat zijn neef zijn 'onderbroek weer mag aandoen na de massage'. Zijn medestanders schreeuwden moord en brand, dus eindelijk zouden we te horen krijgen hoe de vork echt in de steel zit.

Voorafgaand aan dit gesprek deed Myra ook nog een interviewtje met Jos Aalders, voorzitter van Partij Rechten Kind, die Vervloesem een dezer dagen als een baksteen heeft laten vallen. Dat gesprekje duurde nog geen acht minuten, want het was niet wat Myra wilde horen. Aalders vertelde dat hij altijd al zo zijn twijfels had over Vervloesem, en de recente veroordeling de spreekwoordelijke druppel was. Maar Aalders wist toch ook wel dat justitie pedo's beschermde? Helaas, de Brabander was niet zo van de complotten.

De zaak Vervloesem heeft Barracuda in het verleden meerdere malen bonkende hoofdpijn bezorgd. Of de man wel of niet deugt, viel onafhankelijk moeilijk vast te stellen. Of Vervloesem is het slachtoffer van pedo's die hem al tientallen jaren zwart proberen te maken, of de Belg heeft de perfecte dekmantel gevonden voor perverse activiteiten. Er is alleen veel dat tegen hem pleit. Begin jaren negentig, ver voordat Vervloesem furore maakte met de Zandvoort zaak, werd hij bijvoorbeeld al van afpersing beschuldigd.

Maar wie nou dacht dat Vervloesem in zijn gesprek met Myra alle twijfels weg zou nemen, kwam bedrogen uit. Het interview duurde godbeterhet bijna anderhalf uur, maar slechts enkele minuten beantwoordde Vervloesem vragen over zijn veroordeling. Hoewel, beantwoorden? Vervloesem laveerde - voortdurend in de wij-vorm pratend, terwijl de veroordeling toch alleen hemzelf betreft - handig langs haar vragen heen en in zo'n tempo dat De Weerdt vaak niet goed begreep waar hij het over had.

Toen eindelijk de hamvraag werd gesteld - namelijk of de bewuste opname wellicht was gemanipuleerd - kwam er een wel erg vreemd antwoord: het waren aan elkaar geplakte cassette-opnamen van zomaar een gesprek in de huiskamer over 'hoe het er in de oorlog aan toe ging'. Dat lijkt Barracuda nou niet echt de context voor onderbroeken en massages.

Ook opvallend: Vervloesem kan in hoger beroep, maar wil het niet. De uitleg daarover was al even onduidelijk. Volgens Jos Aalders is daar maar een verklaring voor: Vervloesem loopt dan het risico dat de straf nog hoger uitvalt.

Maar helaas: doorvragen is niet echt besteed aan Myra, die vervolgens maar begon te vissen naar informatie over Nederlandse zaken, zoals Demmink en Vaatstra. Vervloesem blufte dat hij daar alles van wist, maar toen De Weerdt hem de naam Baybasin voorhield merkte hij op dat 'wij niet elk dossier kunnen behandelen'. Oftewel: De Belg kent het Demmink dossier helemaal niet.

En zo denderde de stoomtrein van Vervloesem anderhalf uur door, zonder een enkel rustpunt, en met flinke uithalen naar lastposten als mijnheer Aalders. Die, vreest Barracuda, best wel eens gelijk zou kunnen hebben.

Bellenblazer

De moeder van de Marianne Vaatstra zet het kort geding tegen Wim Dankbaar definitief door. Dit om te voorkomen dat delen van haar dagboek - waarvan complottertjes stellig beweren dat daarin het definitieve bewijs van een doofpot is te vinden, Barracuda heeft het met de beste wil van de wereld niet kunnen ontdekken - alsnog in druk verschijnen.

Barracuda weet nu al te voorspellen dat het boek desondanks vol sensationele onzin komt te staan. Dat kan moeilijk anders met een mede-auteur annex uitgever als J. Hans Mauritz. Nu begreep Barracuda al niet waarom deze Mauritz een boek zou willen schrijven met iemand die aantoonbaar slecht speurderswerk aflevert, maar dat wordt al snel duidelijk, want Hans is zelf een soort Dankbaar.

Zijn vorig jaar verschenen boek De Oordopjesmoord gaat bijvoorbeeld over een - fasten your seatbelts - 'geldbeluste maniak, een geesteszieke bedrogen echtgenote, een criminele advocaat, een liegende Venlose politieagent, een misdadige misdaadjournalist, geldbeluste en aasgierige nabestaanden en speurders die niet zoeken'. Kortom, niveau Story. 

Hans is sowieso een enorme bellenblazer. Hij noemt zich uitgever, maar de site voor zijn uitgeverij zit al maanden in de revisie. Als Hans al wat heeft uitgegeven, is dat op internet nauwelijks meer te traceren. Wel ronkt Hans op zijn site dat het een lieve lust is. Zijn boekpresentatie was 'een groot succes' en de 'pers was in grote getale op komen opdagen', maar er is merkwaardig genoeg geen artikeltje aan gewijd. Vorig jaar nog lanceerde Hans de internetfelicitatiedienst Cruyff65.nl, waarbij 'ook de webserver waarop Cruyff65.nl draait er met tussenpozen uitligt. Het aantal bezoekers ligt nu op meer dan 6.000 per uur. Het aantal felicitatiemails is niet meer te tellen.'

Hans werkt ook aan nog een boek over Peter R. met als lelijke alliteratie 'De Misdadige Misdaadjournalist''. Daarop zou een Amsterdamse uitgever volgens Hans 'na lezing van 70 % van het manuscript' al twee ton hebben geboden. Geen enkele uitgever is zo gek om tegenwoordig twee ton voor welk boek dan ook te bieden, tenzij het om de vertaling van Harry Potter gaat.

Begin 2011 stond Mauritz zelf voor de rechter vanwege De Oordopjesmoord. Dat boek is een soort who dunnit rond de moord op de uit Rijen afkomstige Ran Biemans. Mauritz legde echter ook verbanden met een andere opzienbarende moord, die op Tinka van Rooij uit Breda. De ouders van Tinka geloven niet dat justitie de echte moordenaar van hun dochter heeft laten lopen. Deze Arno N. heeft trouwens gewoon een volledige betekenis afgelegd.

Vanwege de vele beschuldigingen aan het adres van vader Cees van Rooij moest Mauritz zich voor de rechter verantwoorden, maar die bepaalde dat Mauritz geen schadevergoeding van 5000 euro hoefde te betalen als voorschot op het smartengeld wegens 'schending van de eer en goede naam' zolang het boek nog niet uit was. Wel verbood de Bredase rechter op voorhand het gebruik van alle foto's van Tinka die door de familie Van Rooij zijn gemaakt.

Daarna koos Mauritz kennelijk toch eieren voor zijn geld, want het manuscript werd telkens weer afgezwakt aangepast en het boek maanden uitgesteld. Blijkbaar nog altijd niet tot tevredenheid van Van Rooij, die eind 2012 nog beslag legde op de inkomsten van De Oordopjesmoord bij Centraal Boekhuis. Mauritz wendde een financiële aderlating af, zo begrijpt Barracuda uit de summiere informatie, door de vorderingen te verpanden aan een 'founder/financier die de uitgifte mogelijk heeft gemaakt'.

'Mauritz heeft een grote fantasie en gelooft in zijn eigen waarheid', mopperde Van Rooij. 'Hij wordt door velen niet serieus genomen''. Dat klinkt inderdaad als een gevalletje Dankbaar, maar Barracuda moet wel een paar slagen om de arm houden omdat hij de zaak niet kent. Een uitgebreidere reactie van Van Rooij staat hier.

Toch kan Barracuda Hans na zijn gesprek bij Myra niet meer serieus nemen. Peter R de Vries handelde zogenaamd in opdracht van het OM en rechtbankverslaggever Chris Klomp was in dienst van de politie, net als bloggertjes als Barracuda (die stoppen prompt om 5 uur met reaguren, wist de gastvrouw er ook nog aan toe te voegen). De klapper moest toen nog komen: 'Kijk ik weet inmiddels van een getuige die kennis heeft van de toedracht -en meer zeg ik daar nu even niet over, de toedracht is duizend procent, meerdere mensen en het zijn niet-asielzoekers die het gefaciliteerd hebben.'

O jee, Hans zal toch niet de Supergetuige tegen het lijf zijn gelopen? 
Cees van Rooij le

Baybasin

Het waren me de Demmink-weekjes weer wel. Dat wil zeggen: bij de complotkrochten en belendende percelen, want de 'staatsmedia' zwegen natuurlijk weer in alle talen. Zo zou Lucas Hartong, Europarlementariër voor de PVV,  op een samenzijn van studenten mensenrechten van Georgetown Law School hebben verteld over een bijeenkomst van de Raad van Ministers, waarvoor hij zou zijn uitgenodigd om over de kwestie Demmink te praten. Bij zijn aankomst werd hij 'gedreigd met arrestatie en vervolgens buiten gezet'. Dat dan weer volgens een vaag Engelstalig persbericht van mensenrechtenorganisatie The Rebecca Project. Hoezo, gedreigd met arrestatie? Door wie en om wat? Geen van de complotbloggen neemt zelfs maar de moeite de man op te bellen, resulterend in terecht mopperende cursiefjes als deze.

Verder was Hüseyin Baybasin - telefonisch vanuit zijn cel - onlangs te horen bij Myra. De Turkse drugscrimineel, steevast eufemistisch aangeduid als 'zakenman', houdt al jaren vol hij door een opzetje van de Nederlandse justitie levenslang heeft gekregen. Demmink zou ergens in de jaren negentig in Turkije betrapt zijn op handelingen met minderjarige jongens, waarna de Turkse autoriteiten het met Nederland op een akkoordje zouden hebben gegooid. Men moest Baybasin achter de tralies zien te krijgen.

Deze beschuldigingen speelden nog niet toen Baybasin in 2002 in hoger beroep tot levenslang werd veroordeeld. Toen gooide de verdediging het nog op vervalste taps. Tot aan de Hoge Raad werd er over geprocedeerd, zonder resultaat. Pas nadat Demminks naam in verband was gebracht met pedofiele, via publicaties in de Gay Krant en Panorama, gooide de verdediging het over een andere boeg: het Turkse complot. Twee aangiftes werden niet serieus genomen en tot op de dag van vandaag zit Baybasin vast.

Kijk naar de chronologie van de gebeurtenissen in krantenarchieven en het geschetste scenario wordt er niet geloofwaardiger op. Een Turkse politieman verklaarde halverwege de jaren negentig twee straatkinderen te hebben geronseld voor Demmink (die als we de twee inmiddels volwassen slachtoffers mogen geloven gewoon Turks moet hebben gesproken), in ruil voor actie inzake Baybasin. 

Dat kan al niet kloppen, want Baybasin werd reeds eind 1995 in Nederland aangehouden op verzoek van Turkije, waarna minister Sorgdrager hem ook nog weigerde uit te leveren uit angst dat hij zou worden gefolterd. Niet eerder dan in 1996 werd door een rechtbank in Breda een negatief advies uitgebracht aan het ministerie van Justitie over het uitleveringsverzoek, maar ook daarna overwoog Sorgdrager nog steeds uitlevering als Turkije garanties kon geven. Niet eerder dan in 1997 werd de uitlevering geblokkeerd door de rechtbank in Den Haag. De rechter was er niet zeker van Baybasin in eigen land kon rekenen op een humane behandeling.

Sterker nog: De verstandhouding met Turkije was al die tijd zelfs zo slecht dat het Nederlandse opsporingsonderzoek geheimgehouden werd voor de Turkse autoriteiten. Het Interregionaal Rechercheteam (IRT) Noord- en Oost-Nederland vreesde voor corruptie onder Turkse ambtenaren en het weglekken van informatie naar leden van de mogelijke criminele organisatie van Baybasin, zo meldden kranten uit die tijd.

Uitgerekend in die periode, waarin er dus nog volop onduidelijkheid was over zijn uitlevering, zou Demmink volgens zijn tegenstanders diverse keren in Turkije zijn geweest. Baybasin alsnog uitleveren zou in dat geval logischer, en in elk geval minder omslachtig, zijn geweest dan het moedwillig vervalsen van tapverslagen. Temeer daar het niet erg waarschijnlijk was dat de weerbarstige IRT daar vrijwillig aan mee zou werken.

Een ding kan in elk geval naar het rijk der fabelen worden verwezen. Plotters citeerden in het verleden maar al te graag een (uitgelekte) telefoonnotitie uit 1997 van het Ministerie van Justitie waarin stond dat de 'zaak Baybasin wordt gebruikt als drukmiddel teneinde in een andere zaak iets van de Turkse autoriteiten gedaan te krijgen'. Het kon niet anders of hier werd Joris bedoeld, aldus het Demmink-kamp.

Niet dus. Zo meldde Het Parool in oktober van datzelfde jaar dat de Nederlandse regering tevergeefs had geprobeerd een internationaal aanhoudingsbevel tegen een politieman uit Venray ongedaan te maken. Justitie hoopte de Turkse regering zo ver te krijgen dat zij de zaak-Krouwel uit 1993 zou laten vallen. Ex-brigadier Krouwel was in dat jaar betrokken bij de arrestatie van de Turk H. Koksal, die in een Venlose politiecel overleed. De Turkse justitie wilde hem op 5 november op Turkse bodem alsnog berechten. Baybasin werd daarom 'als wisselgeld' gebruikt in de zaak-Krouwel. Het Parool: 'Een interne notitie van de immigratie- en naturalisatiedienst van justitie noemt Baybasin een 'drukmiddel'.'

Bij Myra kwam dit alles natuurlijk niet aan bod. Die was helemaal in de wolken dat zij de beroemde Baybasin in haar uitzending had. Er werd geen kritische vraag gesteld. Sterker nog: Myra beweerde halverwege het gesprek doodleuk dat er toch echt bewijzen zouden zijn geleverd voor vervalste tapverslagen, terwijl de Commissie Evaluatie Afgesloten Strafzaken (CEAS) juist onvoldoende bewijs vond voor manipulatie en dat ook tot in detail heeft toegelicht. Niet naar tevredenheid uiteraard van Baybasin, die zich er weer hoorbaar boos om maakte.

Niettemin leverde het interview een paar aardige inzichten op: hier sprak duidelijk een man die gewend is bevelen te geven, maar wel zo slim was (vermoedelijk geadviseerd door zijn advocate Adèle van der Plas) om Demmink niet rechtstreeks te beschuldigen. Dat moesten anderen voor hem doen. Sterker nog: het werd hoog tijd dat ze het gingen doen.

Toen de Turks-Koerdische zakenman nog vrij rondliep en wist dat hij gezocht werd, maakte Baybasin geen geheim van de vermeende banden tussen de Turkse politiek en de drugsmaffia. Waarop de Turkse ambassade in Nederland mopperde: 'Deze meneer probeert met alle middelen zijn uitlevering te voorkomen.'

Dat gevoel krijgt Barracuda al jaren bij deze Hüseyin.