vrijdag 25 februari 2022

Coronablues


De toestanden in Oekraïne zijn bepaald geen goed nieuws voor de wappen. Het leidt af van...ja, wat nog eigenlijk? Met de coronaversoepelingen is de angel al uit de strijd gehaald en dat zie je overal terug. De protesten van anderhalve man en een paardenkop bij de bushalte van het Mediapark in Hilversum dunden de afgelopen maanden steeds verder uit, totdat iedereen wegbleef.

De Telegram kanalen sputteren nog wat na, vooral over Canada, en het beste wat ze over Poetin kunnen produceren is dat hij zou hebben gezegd dat het westen wordt gedomineerd door 'satanische pedofielen'.

De Bataafse Leeuw, ooit opgericht ter ondersteuning van de gedetineerde samenstellers van het Red Pill Journal, volgt hun helden amper nog. Afgelopen week werd bekend dat Wouter Raatgever op het laatste moment het hoger beroep heeft ingetrokken tegen de straf van een half jaar cel die hij in juni 2021 kreeg. Raatgever vreest een hogere straf omdat het woord ‘tribunalen’ zo beladen is geworden.

Hij heeft zijn zes maanden cel al uitgezeten, maar zit opnieuw in voorarrest vanwege nieuwe gevallen van smaad, laster, bedreiging en opruiing. Raatgever was zelfs een ontsnapping aan het voorbereiden ‘mocht hij worden weggestopt in de psychiatrie’. Raatgever moet nog worden onderzocht door het Pieter Baan Centrum (PBC). Het schijnt de Bataafse Leeuwen amper meer te interesseren.

Peter Bierhof meldde een dezer dagen dan toch eindelijk de start van een 'censuurvrij sociaal platform' Moral Connect, dat een uiterst moeizame aanloop had, en waarvan Barracuda zich afvraagt: welke zoete lieve Gerritje gaat de hosting en het onderhoud betalen, zeker als de eerste nieuwsgierigheid is geweken?

Want zeg zelf: Twee jaar lang streden wappies tegen het coronabeleid van de regering en deelden ze hun persoonlijke sores met geïnteresseerde bondgenoten. Nu overheerst de coronablues en vraagt strijdster Bietswielder, die onlangs uit de gevangenis kwam, zich af wat zij met haar leven moet. Werken gaat niet, een paar kastjes leeghalen was haar al te veel, maar wellicht kan ze merchandise verkopen aan armlastige wappen. De ultieme levensvervulling.

zondag 13 februari 2022

Plottersprookje


Barracuda kijkt tegenwoordig eigenlijk nauwelijks meer op de webstek van Martin Vrijland. Hij kent geen plotter die zich zo vaak tot vervelends toe herhaalt.

Sinds Martin iedere plottercollega van controlled opposition beschuldigt, wat ongeveer het hoofdthema van zijn blog is geworden, heeft het merendeel van het alternatieve internet zich van hem afgewend. Martin blogt nog altijd in een ver land op kosten van een handjevol volgers.

Het verhaal dat Barracuda vorig jaar nog wel met enige belangstelling volgde was Martin's ontmoeting met de 'liefde van zijn leven'. Het was een sprookje dat Vrijland zelf ook amper kon geloven. Op een goede dag kreeg hij ineens een mail van een vrouwelijke bewonderaar die aandrong op een videogesprek. Vrijland stemde aarzelend toe, maar raakte onmiddellijk in de ban van haar schoonheid en intelligentie. 

Hoewel hij eerst nog vreesde dat de AIVD een beeldschone agente op hem had afgestuurd, verdween de twijfel al snel: dit was een zielsverwant uit duizenden. Die vervolgens vastbesloten was om Martin met een enkele vliegreis (auto in Nederland achtergelaten) in de armen te sluiten. 'Ik ga nooit meer weg,' zou ze op het vliegveld hebben geroepen. Zeg nou zelf: wie droomt daar niet van?

Martin hield de identiteit van de gelukkige goed verborgen, maar afbeeldingen van een paar schilderijen en een voornaam leidden Barracuda destijds naar een Nederlandse kunstenares annex YouTube influencer: een porseleinen typetje van amper twintig, dat hem veel te jong leek voor de vijftiger Vrijland. Die blijkbaar ook niet Martin's ontboezemingen over zijn grotendeels mislukte liefdesleven had gelezen. De wittebroodsweken passeerden zonder nadere mededelingen.

Nu bijna een jaar later blijken de jubelverhalen over zijn ultieme liefde zonder nadere toelichting van zijn site te zijn verdwenen. Een enkele verwijzing die nog op het interwebs is te vinden loopt dood. Het is duidelijk dat Martin niet meer herinnerd wenst te worden aan deze episode uit zijn leven. De grote liefde viel blijkbaar, al dan niet wederzijds, in het eggie toch wat tegen.