Stuitende onnozelheid

Het jaar is nog maar net begonnen, of Wim Dankbaar is wederom meesterlijk opgelicht. Terwijl hij nog zo was gewaarschuwd op zijn eigen site: 'Wim Dankbaar is verslaafd aan het gokspel 'zich laten oplichten'. Zodra Marcel hem daar weer de gelegenheid toe biedt, grijpt hij die met beide handen aan. Is dit nou een vorm van masochisme? Lijkt me wel. Ziekelijk in elk geval.'

En toen moest het moment suprème nog volgen.

Even wat context: Wim denkt al 25 jaar lang (!) dat niet de veroordeelde Jasper S. verantwoordelijk is voor de moord op Marianne Vaatstra, doch twee door justitie weggemoffelde asielzoekers. Dat Jasper, sinds eind vorig jaar op vrije voeten, Wim nog altijd niet heeft bedankt voor zijn uitmuntende speurwerk, is wellicht een aanwijzing dat Dankbaar op het verkeerde paard heeft gegokt.

Wim denkt namelijk ook dat een zekere Faek zijn theorie kan bevestigen, maar die is tot nu toe niet echt toeschietelijk gebleken. Ook niet in de rechtbank. Totdat vriend Marcel, een in Spanje woonachtige ex-crimineel die Wim in een ander verband had leren kennen, eind 2022 ineens de helpende hand toestak. 

Hij beweerde te beschikken over de gewenste verklaring van Faek, maar die wilde er geld voor zodat hij een autohandeltje in Spanje kon beginnen. 50 mille werd door Wim ongezien naar een schimmige rekening overgeschreven, maar de verklaring kwam niet boven water. Simpelweg omdat Marcel zijn slachtoffer steeds weer een poot wist uit te draaien, al dan niet met behulp van allerlei alter ego's. Wim verbleef maandenlang in hotelletjes om de deal rond te maken, maar werd intussen naar verluidt 160.000 euro armer. Ook een groot deel van zijn bezittingen is hij aan Marcel kwijtgeraakt. Van broeken tot een paspoort en een iPad.

De laatste truc van Marcel zit eigenlijk best ingenieus in elkaar. Eindelijk zou er wat betreft de verklaring actie komen, waartoe Wim werd gedelegeerd naar een bar in Benidorm. Daar zou hij een vertegenwoordiger van de Nederlandse justitie spreken, die beslag zou hebben gelegd op de bezittingen van Marcel. Wim kreeg van Marcel te horen dat hij zijn telefoon en laptop moest thuislaten omdat onder geen beding (stiekem) opnamen mochten worden gemaakt.

In de Silver Dollar trof Wim niet de man van justitie, genaamd Ton. Dus keerde Wim onverrichter zake terug in het appartement waar hij sinds kort verblijft en waarvan Marcel de sleutels heeft. Daar bleek 'tot mijn stomme verbazing mijn nieuwe Samsung Galaxy A05 telefoon en mijn twee laptops waren verdwenen. Zowel de HP laptop die ikzelf gebruik als de Lenovo laptop die Marcel gebruikt. Alsmede mijn externe vaste schijf en mijn externe batterij oplader. Duidelijk alleen maar de gegevensdragers dus. TV en andere spulletjes van enige waarde hadden de inbrekers/dieven laten staan. Er waren ook geen sporen van braak.' Ook Marcel was 'stomverbaasd'.

Vervolgens vraagt een handlanger van Marcel 2500 euro aan Wim om zijn gestolen spullen terug te kopen. Zogenaamd in opdracht van de SG van justitie Anneke van Dijk, aan wie Wim ook maar meteen een mail op hoge poten stuurt. 'Weet je niet dat je een huiszoekingsbevel moet regelen om legaal computers, telefoons en vaste schijven in beslag te nemen? Dat er een gerede “verdenking” moet bestaan om zo´n bevel te krijgen? Wat je nu hebt gedaan, heet gewoon inbraak, diefstal en huisvredebreuk, toch?'

Barracuda vermoedt dat Marcel en zijn vrienden in de Silver Dollar alvast hebben geproost op de stuitende onnozelheid van Wim.