vrijdag 8 februari 2013

Jelle

Jelle Brandt Corstius, zoon van Hugo, trok het afgelopen jaar door India en nam een camera mee. Bij de VPRO was onlangs het resultaat te zien: rijk aan sfeer, arm aan duiding. Jelle is er de man niet naar om eerst eens jaren in de boeken te duiken, maar trekt als Kuifje in Afrika van Moskou tot Moermansk en ziet wel wat er op zijn pad komt. Daar gaat Barracuda niks van zeggen, journalistiek kent velerlei verschijningsvormen. 

Nu is Jelle voor iets anders in het nieuws. Cees van Lotringen, oud-hoofdredactie van het FD, mopperde op Jelle vanwege diens heksenjacht op Sjoerd van Keulen, oud Maagdenhuis-bezetter, maar ook een hoge ome uit de SNS-top, die een paar bonussen opstreek nadat hij de zilvervloot had binnengehaald: de omstreden vastgoedporfolio waarvoor de arme belastingbetaler nu mag bloeden. Die bonussen moet hij teruggeven, vond Jelle, mobiliseerde zijn Twitter-achterban en mocht bij Pow & Withoofd zijn zegje doen.

Van Lotringen vindt dat eensmans burgerwachten als Jelle het publieke debat bevuilen met vooroordelen, rookgordijnen en nietszeggende oneliners. 'Hij bestrijdt het symptoom en niet de oorzaak; de oorzaak van de misère waar we nu in beland zijn is niet één man die mogelijk wanbeleid gevoerd heeft, maar een decennialang proces van deregulering, liberalisering en te goedkoop geld dat tot een dominante aandeelhouderscultuur heeft geleid die moreel failliet is.'

Gevolg: de opgestoken vinger van de Rode Khmer.

Maar Van Lotringen heeft natuurlijk gelijk. Als Jelle in 2006 een reportage over SNS had mogen maken, had dat er als volgt uitgezien: Jelle zou hebben meegehost met bankiersfeestjes, vriendelijk glimlachend de mannen van SNS de hand hebben geschud, hun schilderijenverzameling in Blaricum en Bloemendaal hebben bewonderd, in hun bolide hebben rondgereden, een balletje hebben geslagen op de golfbaan, met bijpassend geruite broek en sjaaltje, gezelli hebben gekeuveld en gekwabbeld met mevrouw Van Keulen en de kinderen, gevraagd of ze net als pappie ook bankier zouden willen worden, en deze sfeerbeelden hebben aangevuld met gemoedelijke commentaren. Dat het goed was in Raboland en dat hij met de duim omhoog en tranen in de ogen afscheid had moeten nemen. Rijk aan sfeer, arm aan duiding.

5 opmerkingen:

  1. De familie Brandt Corsius. Vader Hugo die in de VN en de volkskrant zijn gif kwijt kon. Zijn kinderen Aaf en Hugo zijn daarom maar lief geworden. Ik heb naar zomergasten gekeken met Jelle en ik moet zeggen Jelle is een pleaser, die nog excuses stamelt over het gedrag van zijn vader. Goed voor de familie therapeut.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Jelle Brandt Corstius heeft denk ik een goed - hoewel wat simpel - punt. Een persoon die flink gecashed heeft van geld dat uiteindelijk door de belastingbetaler moet worden opgehoest verdiend het om in 'het zonnetje te worden gezet'. Dat Jelle daarvoor wellicht niet de meest voor de hand liggende persoon is, doet daar niets aan af.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. De afleveringen over de positie van de vrouw en de problemen tussen moslims en hindoes waren behoorlijk heftig. Brandt Corstius stelt zich een beetje op als een goeiige sukkel, maar juist daardoor komt hij overal en krijgt hij alles te zien. Als hij in 2006 een reportage had mogen maken over SNS, dan had hij misschien meegehost op een feestje, maar ook gefilmd in de leegstaande kantoorpanden, waar de SNS-vastgoedbaas - waar JBC eerder mee aan het hossen was - hem zelf zou binnen laten onder gladde praatjes van "Ja, het ziet er nu niet zo best uit, maar het komt allemaal goed over een jaartje of twee."

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Maar dat laatste was ook niets nieuws onder de zon aangezien vele kantoorruimtes leegstaan en wachten op een huurder. Beter was dan de vraag of het dan niet gewoon aan particuliere huurders verhuurd kon worden voor een leuk prijsje i.p.v. de anti-kraak.

      Verwijderen
  4. Jelle heeft gewoon een mooi stukje antropologica neergezet , wie de hollandse schoen past trekke hem aan!

    BeantwoordenVerwijderen