Getuige

Micha Kat heeft het behalve met Johan Friso maar wat druk met Elsevier-journalist Gerlof Leistra. Die had gedreigd met juridische procedures en dat is voor Kat altijd een reden om zijn tegenstander eindeloos te blijven stalken. Kat had Leistra enkele weken terug opgevoerd als getuige van een rituele moord van Marianne Vaatstra, in het bijzijn van onder meer Johan Friso, P.H. Donner, Geert Wilders en Mark Rutte.

Zo'n verhaal is natuurlijk al te bespottelijk voor woorden, maar domme complotters geloven dit soort onzin nu eenmaal meteen. Dus als complotsite SpOOKje zomaar een hele lap tekst krijgt toegestuurd, drukken ze dat onmiddellijk af onder het mom: 'Gezien de details houden wij er ernstig rekening mee dat dit verhaal helaas de waarheid zou kunnen bevatten.' Let op de logica: als je maar genoeg details vermeldt, hoe krankzinnig ook, zou het waar moeten zijn. Over die details zo dadelijk meer.

Voor Kat waren deze 'onthullingen' aanleiding om ze op zijn eigen site aan te halen, met als argument dat Leistra weer genoemd wordt. Maar het betrof dezelfde informatie waar Kat zich al eerder op baseerde. En waarvan hij wist dat die niet deugde.

In 2010 moest Kat namelijk zelf toegeven dat hij helemaal fout zat met een 'supergetuige' die de meest fantastische verhalen opdiste. Te Arnhem liep destijds al een zaak tegen deze getuige, een advocate die de Orde van Advocaten krankzinnig wilde laten verklaren. Het gaat om mr. A.L. van Korlaar van Blijenburgh, beëdigd in 1983 en gespecialiseerd in privaatrechtelijke en bestuurlijke zaken.

Op Klokkenluideronline meldt een insider: 'Na de scheiding weigerde zij afstand te doen van de familienaam (en van de kantoornaam - Barracuda), en bleef deze ook privé voeren. Ondertussen is zij al jaren bezig met bergen bagger over de familie uit te strooien, in de vorm van smerige verzinsels, vuige lasterpraat en nog ergere vuilspuiterij. De politie in Zaltbommel heeft er een dagtaak aan! Het advocatenkantoor helpt zij naar de knoppen, de goede naam is al lang verdwenen; de medewerkers rouleren er sneller dan het ronddraaien van de klok en bij de Orde van Advocaten krijgt men grijze haren van dit kantoor en zijn bewindvoerster.'

Barracuda heeft inmiddels begrepen dat Van Blijenburgh de toga niet meer draagt of mag dragen, maar de verhalen gaan nog steeds door en die stuurt ze naar iedere site die naïef genoeg is om ze ongeverifieerd over te nemen.

Hoe kwam Leistra in deze verhalen terecht? Ook dat is te zot voor woorden: Leistra vertelde aan Kat dat ook hij door de advocate was benaderd met verhalen over haar familie, maar daar kon hij niks mee wegens gebrek aan bewijs. En dus heeft ze Leistra nadien zelf maar aan haar verhalen toegevoegd. Suggererend dat haar familie bij Elsevier (Inez) daarbij een rol zou hebben gespeeld: 'Peter van Korlaar kent Gerlof Leistra goed en heeft o.a. geregeld dat zijn oudste dochter Inez bij Elsevier in dienst kon komen.'

En die Van Korlaars - een van de broers is dus haar ex-man - spelen een rol in bijna elk verhaal dat zij opdist: een soort criminele Daltons waar niemand in het criminele circuit gek genoeg ooit van gehoord heeft. Zij zouden contacten hebben met de Siciliaanse en Colombiaanse maffia, John Mieremet in Thailand hebben omgebracht, de voorstelling rond Vaatstra hebben opgezet en samen met Willem Holleeder eigenaar zijn geweest van de Rembrandt Toren, het Hilton Hotel en nog wat onroerend goed.

De werkelijkheid is helaas voor aluhoedjes minder spannend: een van de broers is gewoon management consultant met een lange staat van dienst bij tal van bedrijven in Nederland en Duitsland, een ander is pianoleraar, weer een ander molenaar. Barracuda kent geen criminelen met dit soort beroepen. Kun je je Holleeder in de kunstzinnige vorming voorstellen?

En wie haar teksten wat beter bestudeert, ziet meteen dat Van Blijenburgh toch vooral haar dikke duim heeft gebruikt. Zo zou Peter van Korlaar - de muziekleraar - de opdracht hebben gekregen om op 27 maart 1996 Cor van Hout om te brengen. Maar daarvan zou hij hebben afgezien toen hij 'Kedeng kedeng' van Guus Meeuwis uit de auto van Van Hout hoorde schallen. Nog even afgezien van de ongeloofwaardigheid van het verhaal - je organiseert wel een huiveringwekkend schouwspel rond Vaatstra, maar krijgt weke benen na het horen van een liedje - begaat Blijenburgh hier toch echt een blunder: er is destijds namelijk wel degelijk met een semiautomatisch wapen vijf keer geschoten op Van Hout, die de aanslag ondanks verwondingen wonderwel overleefde. Er zijn zelfs camerabeelden van.

Hele stukken tekst blijken trouwens letterlijk overgenomen van onder meer Schipholwanbeleid, NOS.nl en NRC en soms plakt Van Blijenburgh willekeurige namen en verhalen aan elkaar. Zo voert ze een kandidaat-gerechtsdeurwaarder Jolanda Baks-van Haaften op, die een sleutelrol zou hebben gespeeld in door de broers betaalde seksfeestjes. Daarover zou zij een boek hebben geschreven dat in Engeland is verfilmd onder de naam Secret Dairy of a call girl. Dat boek bestaat inderdaad, net als de film, maar de schrijfster is Brooke Magnanti en die is toch echt gewoon in Engeland geboren. Baks-Van Haaften zou het pseudoniem Femke J. Dijkhuis hebben gebruikt. Die naam blijkt Van Blijenburgh weer te hebben ontleend aan een willekeurig Telegraaf artikel.

Ook een heel leuke is dat Van Blijenburgh een foto waarop toch duidelijk Willem Holleeder is te zien - gemaakt op een inmiddels roemrucht vastgoedfeestje in Monaco - toeschrijft aan aan Kees van Korlaar alias De Commissaris. Maar die heeft andere gezichtskenmerken, krulhaar en duidelijk zwaardere wenkbrauwen.

Van Blijenburgh heeft gewoon wat feitjes over crimineel Nederland bij elkaar gegoogeld en voegde er met de nodige fantasie haar ex-familie aan toe. Met als uiteindelijke doel om haar schoonfamilie te beschadigen. En oliedomme complotters (Anonymous Netherlands, Freesietzeplanting, Tegenonzin.nl, Nieuwsbreker, Boinnk!!!) willen dit allemaal weer zo graag geloven, dat ze het ongezien plaatsen, zonder ook maar een feit te checken.