Zijn site Amsterdam Post is overbelast en het ongeloof stijgt met de minuut: Jaap Mollema, beter bekend als Prof. Drs. G.B.J. VanFrikschoten, is door een verkeersongeluk om het leven gekomen. Geschept door een vrachtwagen op de Stadhouderskade te Amsterdam, als we de weinige details mogen geloven. De traumateams konden niets meer uitrichten. Nu was Mollema wel een man van zeer morbide grappen, maar deze 'grap' krijgt helaas geen vervolg meer.
Gisteren nog meldde hij dat hij zich verkiesbaar zou stellen voor de gemeenteverkiezingen. 'Er zit hier, in dit linkse bolwerk, zóveel scheef dat ik niet anders kán dan daar iets aan te doen.' Deze muis gaat brullen, beloofde Mollema. 'Ik ga het opnemen voor al die gepeste ondernemers, Jan met de Pet die als een zombie tot slaaf van het UWV is veroordeeld én voor Mohammed en Fatima die tot hulpbehoevende inboorlingen zijn gedegradeerd door die PvdA. Ik ga de wijken in met zeepkist en megafoon. We gaan de hoofdstad herroveren uit de wurggreep van de PvdA! Expect us! Ik heb er zin an!'
Dit blog was bij Mollema en zijn aanhang bepaald niet geliefd. Al was het maar omdat we voortdurend vraagtekens plaatsten bij zijn financiële huishouding en de vele dubieuze bedelberichten, en we van tijd tot tijd uitgebreid verslag deden van de eeuwige splijtzwammen, veroorzaakt door de keurige krabbelaars Filantroop en D.G. Neree alias Dégénéré en Martien Pennings: de Jack Torrance onder de AP'ers. Mollema reageerde hier met enige regelmaat, vooral als hij weer eens het mikpunt was van onze spot.
In maart verscheen de wulpse uitbater van Amsterdam Post eindelijk eens in beeld. Bij AT5 ook nog, waar hij als eenmansmegafoon over de Rhôneweg brulde naar de in Duitsland en Pakistan verboden Hizb ut-Tahrir. Hoewel, brulde? Dat viel een beetje tegen. Er kwam niet veel geluid uit de megafoon, want VanFrikschoten heeft geen harde stem. Des te luider klonken zijn vaak zeer ranzige, maar hoogkomische columns.
Mollema sleet zijn laatste dagen als postbode en deed graag voorkomen dat hij zwaar onder de armoedegrens leefde.
Gisteren nog meldde hij dat hij zich verkiesbaar zou stellen voor de gemeenteverkiezingen. 'Er zit hier, in dit linkse bolwerk, zóveel scheef dat ik niet anders kán dan daar iets aan te doen.' Deze muis gaat brullen, beloofde Mollema. 'Ik ga het opnemen voor al die gepeste ondernemers, Jan met de Pet die als een zombie tot slaaf van het UWV is veroordeeld én voor Mohammed en Fatima die tot hulpbehoevende inboorlingen zijn gedegradeerd door die PvdA. Ik ga de wijken in met zeepkist en megafoon. We gaan de hoofdstad herroveren uit de wurggreep van de PvdA! Expect us! Ik heb er zin an!'
Dit blog was bij Mollema en zijn aanhang bepaald niet geliefd. Al was het maar omdat we voortdurend vraagtekens plaatsten bij zijn financiële huishouding en de vele dubieuze bedelberichten, en we van tijd tot tijd uitgebreid verslag deden van de eeuwige splijtzwammen, veroorzaakt door de keurige krabbelaars Filantroop en D.G. Neree alias Dégénéré en Martien Pennings: de Jack Torrance onder de AP'ers. Mollema reageerde hier met enige regelmaat, vooral als hij weer eens het mikpunt was van onze spot.
In maart verscheen de wulpse uitbater van Amsterdam Post eindelijk eens in beeld. Bij AT5 ook nog, waar hij als eenmansmegafoon over de Rhôneweg brulde naar de in Duitsland en Pakistan verboden Hizb ut-Tahrir. Hoewel, brulde? Dat viel een beetje tegen. Er kwam niet veel geluid uit de megafoon, want VanFrikschoten heeft geen harde stem. Des te luider klonken zijn vaak zeer ranzige, maar hoogkomische columns.
Mollema sleet zijn laatste dagen als postbode en deed graag voorkomen dat hij zwaar onder de armoedegrens leefde.