En daar ging-ie: Anarchiel. Alsof de maker een vol ligbad liet leeglopen, kolkten vandaag kilometers storts en artikelen waarin ongetwijfeld uren bloed zweet en tranen waren gestopt in een diepe afvoerput. Pogingen om al dat moois elders voort te zetten dan wel voor het nageslacht te bewaren liepen spaak op de weerstand van de naamgever van het blog. Die ontdekte een 'vele gigabytes tellende en voor kwaadwillende (staats)parasieten extreem geile database' die hij liever niet aan onbekenden overdroeg.
En dus ook niet aan plottermarktkoopman Kraven, die zelfs al een domeinnaam voor deze mooie erfenis had opgetuigd. Kraven heeft het niet zo op een groot deel van de alternatieve media, maar steekt dan wel weer de helpende hand uit als plotters even geen onderdak meer hebben.
Barracuda kreeg ook een beetje de indruk dat Anarchiel eigenlijk maar een ding wilde: zijn verleden op internet wegpoetsen. Dan is het niet handig als die hele meuk elders weer opduikt. Ook al is het dan alleen het archief. Per saldo is Anarchiel daarmee immers niets opgeschoten.
Vlak voor het verscheiden kregen schrijvers die al maanden niets meer van zich lieten horen nog even last van schrijfdiarree, resulterend in verhandelingen waar zoals gebruikelijk bij Anarchiel weer eens geen touw aan was vast te knopen. Ook zag Barracuda zijn naam diverse keren genoemd, alsof hij persoonlijk schuldig was aan de ondergang van het blog.
Nu kan het best zijn dat een groot deel van de dopehead aanhang van Anarchiel vandaag niet eens doorheeft dat de site uit de lucht is, aangezien overtrekkende wietwolken het gezicht op het scherm beletten. Maar zeg zelf: luchtgitaar spelen kun je ook in je hoofd.
En dus ook niet aan plottermarktkoopman Kraven, die zelfs al een domeinnaam voor deze mooie erfenis had opgetuigd. Kraven heeft het niet zo op een groot deel van de alternatieve media, maar steekt dan wel weer de helpende hand uit als plotters even geen onderdak meer hebben.
Barracuda kreeg ook een beetje de indruk dat Anarchiel eigenlijk maar een ding wilde: zijn verleden op internet wegpoetsen. Dan is het niet handig als die hele meuk elders weer opduikt. Ook al is het dan alleen het archief. Per saldo is Anarchiel daarmee immers niets opgeschoten.
Vlak voor het verscheiden kregen schrijvers die al maanden niets meer van zich lieten horen nog even last van schrijfdiarree, resulterend in verhandelingen waar zoals gebruikelijk bij Anarchiel weer eens geen touw aan was vast te knopen. Ook zag Barracuda zijn naam diverse keren genoemd, alsof hij persoonlijk schuldig was aan de ondergang van het blog.
Nu kan het best zijn dat een groot deel van de dopehead aanhang van Anarchiel vandaag niet eens doorheeft dat de site uit de lucht is, aangezien overtrekkende wietwolken het gezicht op het scherm beletten. Maar zeg zelf: luchtgitaar spelen kun je ook in je hoofd.