Google. De zoekgigant rukt steeds verder op. Ook bij journalisten. Duitse wetenschappers claimen nu 's werelds omvangrijkste studie te hebben verricht naar de manier waarop journalisten hun informatie verzamelen en de rol die Google daarin speelt. Het gebruik van Google domineert zodanig dat we misschien van een Googleisering moeten spreken.
En die sluipende Googleisering is volgens de onderzoekers wel degelijk een gevaar. Journalisten maken zich voor een groot deel afhankelijk van de selectie- en ranking criteria van slechts één aanbieder.
Nu lijkt ons dat laatste niet zo'n punt. Die ranking is deels gebaseerd op wat andere websites relevante informatie vinden. Weliswaar valt ook daar flink op af te dingen, maar van een journalist mag je verwachten dat hij verder kijkt dan de eerste tien resultaten. De Nieuwe Reporter constateert dat de meeste journalisten door de mand vallen als “middelmatige” Googelaars, maar veel belangrijker is de vraag of de gevonden informatie wel betrouwbaar is.
Van blogjes die pretenderen nieuws te maken, kun je verwachten dat ze stoppen bij de eerste de beste link die ze op internet vinden, en de rest er domweg bij verzinnen. Veelal haastige conclusies op basis van bij elkaar geschoven feiten. Maar ook steeds meer (vak)journalisten denken dat de informatie die zij op internet tegenkomen betrouwbaar is. De voorbeelden van gefingeerde nieuwsberichten die zonder dubbelcheck worden overgenomen zijn inmiddels bekend.
Of om een van de reaguurders bij de Nieuwe Reporter te citeren: Wikipedia zegt iets, journalisten zeggen het dan ook, andere sites ook, dus weer andere journalisten en sites dan ook, allemaal op basis van elkaar, zelfs als het fout is.
De wet van Barracuda stelt dat internet met de dag onbetrouwbaarder wordt en dus helemaal niet is wat journalist Stan van Houcke in zijn idealistische onschuld veronderstelt: "Het revolutionaire nu van internet is dat gebruikers zelf de bronnen kunnen raadplegen, en zo niet langer afhankelijk meer zijn van de gefilterde informatie".
En zo is het maar net!
BeantwoordenVerwijderen"[..] en dus helemaal niet is wat journalist Stan van Houcke in zijn idealistische onschuld veronderstelt: [..]"
BeantwoordenVerwijderenLeuke sneer. Tenminste, ik neem aan je dit niet letterlijk bedoelt. Wat Stan hier doet is een klassiek stukje retoriek voor beginners die je wel vaker ziet bij alternatieve mediablogjes. De veronderstelling die van Stan's stellingname uitgaat is dat de reguliere media een een door bovenaf geregisseerd beeld van de werkelijkheid geven en daardoor niet betrouwbaar zouden zijn. Kiene Stan heeft dit mechanisme zogenaamd doorzien en presenteert op zijn blogje een onafhankelijk verkregen werkelijkheid die de reguliere media zouden censureren, en aangezien de reguliere media dat beeld censureren zal het waarheidsgehalte ervan hoger liggen. Immers, de reguliere media betichten zich van propaganda, filteren informatie 'om zo hun eigen belangen te kunnen dienen en natuurlijk die van de eigenaren van de massamedia' en al wat dies meer zij, en zijn derhalve per definitie onbetrouwbaar.
Stan zegt eigenlijk niet veel anders dan:
“Jij sufferd hebt je laten belazeren tot een standpunt, ik verlichte, heldere denker, ben zelfstandig tot een rationeel standpunt gekomen.”
Er wordt dus niet zozeer geargumenteerd, als wel een retorische wending gebruikt: een vorm van het autoriteitsargument, waarbij hij suggereert dat hijzelf de autoriteit is. Daar ligt dan ook de aantrekkingskracht van deze retoriek, en daarom wordt het veelvuldig gebruikt. Kijk maar op argusoog, klokkenluideronline, hetvrijevolk, zaproeder en natuurlijk stanvanhoucke voor praktijkvoorbeelden.
Al een aantal jaren volg ik op deze weblog de producten van mijn collega's en onderwerp die aan een kritische maar altijd gefundeerde analyse. Ik heb redelijk veel theoretische en praktische studies over de werking van de massamedia gelezen en weet waarover ik het heb. Daarnaast ken ik tamelijk veel journalisten van nabij. Desondanks ben ik nooit, maar dan ook nooit, een keer gevraagd door een School voor de Journalistiek of door een mediaprogramma om mijn gedocumenteerde kritiek te komen toelichten. Dit is geen klacht van me, maar een constatering. Ik wil daar slechts mee aangeven dat er in Nederland geen serieuze mediakritiek bestaat, de kritiek mag nooit wezenlijk zijn, gericht op de journalistiek als fenomeen.
BeantwoordenVerwijderenEen voorbeeld: ik ken Felix Meurders persoonlijk al minstens eenkwart eeuw, maar nooit zal hij het ook maar in zijn hoofd halen om mij te vragen in zijn programma De leugen regeert om mijn fundamentele kritiek op deze of gene collega te komen verdedigen. Felix kijkt wel uit, want dan loopt hij het gevaar door andere journalisten niet serieus te worden genomen. Ik ben namelijk gemarginaliseerd, ik ben een dissident, en zoals overal, mogen dissidenten niet gehoord worden. Nogmaals, dat is geen klacht, integendeel, ik voel me er prettig bij. Ik zou mezelf gaan wantrouwen als een van die programma's of scholen me zouden uitnodigen. Ik wil er alleen mee zeggen dat ook journalisten niet door feiten overtuigd kunnen worden zodra ze vastzitten aan een ideologie. Die ideologische kijk op de wereld maakt ze blind voor de werkelijkheid. Zo werkt een ideologie nu eenmaal. Ondertussen hoef ik met nagenoeg niemand rekening te houden in mijn beschrijving van de werkelijkheid. Ik voel me wat dat betreft zo vrij als een vogeltje. Wie zou dat nu niet willen?
Stan ontmaskeraar...:
Want hij laat maar een klein gedeelte van 'zijn' realiteit in opdracht en desinformatief zien. Daar hebben zijn broodheren van het wereldwijde-joodse-criminele-netwerk veel voordeel van kijk maar:
http://img184.imageshack.us/img184/8269/att13644vo1.jpg
Het eerste deel van je opmerkingen klinken redelijk, maar bij "het wereldwijde-joodse-criminele-netwerk" haak ik toch echt weer af.
BeantwoordenVerwijderen"...haak ik toch echt weer af..."
BeantwoordenVerwijderenOK je bent weer eens te vlug en zwaar bevooroordeeld. Jammer echt, dan maar op deze manier? Druk a.u.b. op Mijn aka 'borat' en studeer vooraleer je zonder onderzoek weer te SNEL afhaakt mijn beste feedbacker. Zo beter?
Desondanks ben ik nooit, maar dan ook nooit, een keer gevraagd door een School voor de Journalistiek of door een mediaprogramma om mijn gedocumenteerde kritiek te komen toelichten. Dit is geen klacht van me, maar een constatering. Ik wil daar slechts mee aangeven dat er in Nederland geen serieuze mediakritiek bestaat, de kritiek mag nooit wezenlijk zijn, gericht op de journalistiek als fenomeen.
BeantwoordenVerwijderenOnzin. Joris Luyendijk heeft behoorlijke kritiek op het journaille en mag die gewoon open en bloot verkondigen. Raoul Heertje is momenteel met een programma bezig die de mechanismen achter de media probeert bloot te leggen. Dat jij niet wordt uitgenodigd heeft volgens mij niet zozeer met de volgens jouw vermeende taboe op kritiek te maken, maar eerder met de malle ideeen die je erop na lijkt te houden gezien je links.