Hajo

Neerlands meest gelezen en besproken online platform over klimaatverandering, luidt nog altijd de omschrijving van Climategate.nl, maar 'meest gelezen'? Niet echt. Met de rel over uitgelekte e-mails van VN-klimaatpanel IPCC, waaruit zou blijken dat ontlastende data was achtergehouden en gemanipuleerd, was er genoeg om over te schrijven. Tegenwoordig weten Climategaters van gekkigheid niet meer waar ze het nu weer over moeten hebben.

Zo dook een dezer dagen de De Climategate Verklarende Woordenlijst voor de Milieubeweging op, waarin de Postcodeloterij wordt omschreven als 'grotendeels onbelaste door staat gelegitimeerde gokautomaat van progressief utopistische snit, grootfinancier betuttelingsindustrie (zie Fondsenwervend bedrijf) en hindermacht midden en klein bedrijfsleven.' En de ijsbeer als 'Arctisch plaagdier, dat gered word door windmolens in Nederland, het Europees Parlement, Willem Lageweg, een supergrid in de Noordzee, donateurs, en beleggingen via de Rabobank'.

Climategate.nl wordt al geruime tijd gemaakt door een handjevol maatschappelijke losers: de een noemt zich wetenschapsjournalist, maar is stiekem tennisleraar, de ander tikt en fotografeert maandelijks een paar artikeltjes bij elkaar, maar leeft vermoedelijk van de bijstand. Slechts twee schrijvers uit het colofon lijken een serieuze baan te hebben.

Neem Hajo Smit, die zich 'freewriter' noemt. We hadden hem vorig jaar als eens gespot, deze veelkunner: skileraar en lawinekennerd, wintersport weather guy, verkoper van boekjes en uitbater van paar vage sites. Zoekt serieuze potentiële klanten het liefst op met een van zijn vele Peugeot 205′s uit de Greenwheels-collectie. De Twitter gadget doet het niet, de CV geeft een 404, kortom, erg professioneel.

Ergens moet het zijn misgegaan met Hajo, die toch ooit hard op weg was om een wetenschapper van formaat te worden, maar 'bij mijn besluit de wetenschap te verlaten in 1991 speelde zeker ook een klein beetje mee dat ik op alle wetenschappelijke instituten en conferenties waar ik had vertoefd – van mijn stage aan het Max Planck Insituut voor Atmosferische Chemie in Mainz tot aan mijn eindpresentatie op NCAR in Boulder Colorado - me soms een beetje als in een “academische dierentuin” had gevoeld met een duidelijk verhoogd percentage lichamelijke handicaps, vreemde gezichten, bizarre kledingstijlen, paranoïde wereldvisies en gemankeerde ego’s.'

Na zijn switch tot skileraar was het gemiddelde IQ in zijn umfeld (Hajo bedoelt waarschijnlijk umfelt) zeker een punt of 30 gedaald, maar Smit voelde zich onder die “normale” energieke, levenslustige, sportieve, optimistische mensen toch veel meer thuis.

Barracuda vermoedt dat dit niet de reden is dat Hajo nooit de wetenschappelijke ladder heeft willen bestijgen, maar er kennelijk iets gebeurd is dat zijn huidige haatgevoelens jegens de wetenschap verklaart: onderzoek afgewezen dan wel te veel bekritiseerd?

Zo moet bij hem onder meer Kari Norgaard het ontgelden, een Amerikaanse wetenschapper met een gezichtshandicap, die volgens Hajo een uiterlijk heeft waarbij je onwillekeurig denkt 'ze hebben de deur van het gekkenhuis per ongeluk open laten staan'. Kari zou hebben beweerd dat klimaatsceptici cq krachten uit de maatschappij 'behandeld' zouden moeten worden. De soep wordt natuurlijk, zoals gebruikelijk bij de Climategaters, weer eens te heet opgediend. Het staat er een stuk genuanceerder: 'Resistance at individual and societal levels must be recognized and treated before real action can be taken to effectively address threats facing the planet from human-caused contributions to climate change.' 

Maar zelfs als het ze letterlijk zou hebben bedoeld dan toont dat de rare paradox nog eens aan: Climategate maait doorgaans iedere klimaatwetenschapper met harde woorden over de kling, maar terugblaffen is uit den boze.