Babbeldebabbel

Nog één keer de supergetuige, de ex-advocate die haar schoonfamilie probeert zwart te maken na haar scheiding met de meest waanzinnige crimiverhalen over haar ex-man en drie zwagers. En weliswaar zijn de meeste complotblogjes (behalve Micha Kat en een paar malloten) erachter dat wat de vrouw vertelt niet waar kan zijn, inmiddels is de supertuige een complot op zichzelf geworden. De onverbeterlijke Drs Bou: 'Overigens vermoed ik zelf ook dat deze dame (bewust of onbewust) door een geheime diender wordt aangestuurd om de zogenaamde complotsites in diskrediet te brengen.'

Ja hoor, vast. Barracuda houdt het gewoon op krankzinnigheid. Die conclusie trekt hij na beluistering van negentien interviewsessies die weer online zijn gezet nadat ze op verzoek van de familie waren verwijderd. Er valt namelijk meteen iets op: de advocate is een gezellige babbeldebabbel met Goois accent die haar verhalen net iets te vlot en vrolijk vertelt. Hoewel ze getuige is geweest van de meest vreselijke dingen, hoor je geen spoor van emotie. Nou ja, heel even, als haar ex-man ter sprake komt, die inmiddels is hertrouwd.

In de eerste sessies is Wim Dankbaar nog te horen, die nog wel eens een kritische vraag durfde te stellen. 'Het kan ook zijn dat u uw eigen hallucinaties gelooft', waarop de vrouw zegt: 'Ik vertel al zestien jaar hetzelfde'. Op de vraag of er mensen zijn die haar verhaal kunnen bevestigen, komt een voorspelbaar antwoord: die maken allemaal deel uit van de 'groep'. Per slot van rekening is het niet de bedoeling dat haar verzinsels worden nagetrokken.

De vrouw gelooft dat zij is uitverkoren om getuige te zijn van alle gruweldaden als een soort levend dagboek, maar haar geheugen werd wel door haar zwagers en ex-man gewist. Op wonderbaarlijke wijze kwam dat geheugen weer terug. En op even wonderbaarlijke wijze leeft ze nog steeds.

Aluhoedjes wringen zich in allerlei bochten om dit toch nog geloofwaardig over te laten komen, terwijl overduidelijk is dat de vrouw lijdt aan een aandoening die links en rechts uitgebreid is beschreven: Pseudologia fantastica. En ja, zo iemand kan op het eerste gezicht heel normaal, innemend en charmant overkomen. Wim Dankbaar, die contact heeft met de familie, schrijft: 'Het heeft een behoorlijke impact op deze eerzame familie, met name op de kinderen. Die kinderen willen niets liever dat haar moeder geneest. Logisch ook. Je zal zo’n moeder hebben. Het is natuurlijk gewoon een (psychische) ziekte, maar ook nog één waar niet alleen de zieke last van heeft, maar de hele familie.'