De berichtgeving rond de inmiddels overleden BBC-presentator Jimmy Savile neemt bizarre vormen aan. 'BBC-presentator Jimmy Savile had seks met lijken', kopte Metro. De nieuwsgierigheid was meteen gewekt. Waren de lijken soms tot leven gekomen en hadden ze alsnog aangifte gedaan, of had iemand Jimmy tijdens de daad betrapt?
Geen van beide. Het blijkt een nogal boude veronderstelling in een rapport van de NHS (de Britse gezondheidsraad), gebaseerd op wat evengoed als morbide humor kan worden uitgelegd: Savile verzamelde als vrijwilliger bij de Leeds Mortuary naar eigen zeggen 'glazen ogen' van overledenen (hoeveel mensen hebben een glazen oog, een op 500.0000?), en ook zou hij hebben opgeschept over de liefde die hij met lijken zou hebben bedreven. Als vrijwilliger had hij toegang tot moratoria, suggereert de NHS, maar bewijs voor misbruik is er niet.
Niettemin regende het afgelopen dagen van de psychoanalyses, die vooral inzoomden op de bijzondere relatie met zijn moeder. 'Most probably the dissociated position from which he abused – a coldheartlessness – resulted from a lack of responsiveness from his mother in the early years.'
Dat Savile zijn handen niet kon thuishouden is genoegzaam bekend. Gedurende zijn hele volwassen leven circuleerden er al geruchten over aanranding, maar elke keer wist de eeuwige vrijgezel vervolging te ontlopen. Maar nu de man eenmaal dood en begraven is, lijkt Savile uit te groeien tot een monster groter dan Jack the Ripper. De vraag is of dat beeld klopt.
Een groot deel van de 500 (!) aanrandingen is domweg niet te bewijzen. Een deel van de aangiftes evengoed een ander doel hebben gehad: de vele miljoenen die Savile achterliet. Daarnaast vonden veel incidenten plaats in de jaren van 'seksuele bevrijding' van de jaren zestig en zeventig, waardoor Savile er mee weg kon komen.
Het filmpje van de tiener (boven) die in Top of the Pops door Saville met de hand werd 'aangeraakt' is een goed voorbeeld. Tegenwoordig zou dit gedrag niet meer geaccepteerd worden, maar destijds zag niemand er iets kwaads in. Ook de tiener zelf niet, die het getuige haar gezichtsuitdrukking het eerder grappig en ondeugend vond. Maar veertig jaar later krijgt het hele verhaal een andere lading en suggereert de vrouw dat zij werd misbruikt. Aanranding op televisie en de BBC zond het nog uit ook.