Directeuren

Zes voormalige gevangenisdirecteuren hebben aangifte gedaan tegen minister Ivo Opstelten van Veiligheid & Justitie vanwege zijn rol in de zaak-Demmink, zo werd gisteren bekend op een doordeweekse zaterdag. 'Er zijn zes aangevers maar het hadden er 30 kunnen zijn', verklaarde oud-bajesdirecteur Bart Molenkamp. En daar begint de eerste vraag al: waarom heeft de rest dan zijn handtekening niet gezet? Omdat Molenkamp allerlei oud-collega's heeft gebeld die voor de eer bedankten?

We kennen Molenkamp en zijn collega Jacques van Huet al van de civiele verhoren voor de rechtbank in Utrecht. Niet lang daarvoor hadden beiden een verklaring bij de notaris afgelegd over een werkbezoek aan Engeland, waar een 'persoonlijke assistente' van Demmink zich erover beklaagde dat ze vlak voor het weekend 'jonge jongens' voor hem moest regelen, alsof die zo in de Gouden Gids staan. De rest van het reizende gezelschap kon zich dit incident niet herinneren, en erger: de desbetreffende 'persoonlijke assistente' ontkende in alle toonaarden. In Utrecht moest Van Huet ook nog eens toegeven dat wat er was verklaard niet geheel juist was. De bedoelde persoon was geen persoonlijke assistente van Demmink, wat het verhaal alleen maar onwaarschijnlijker maakt. Overigens, in november 2013 heeft de justitiemedewerkster aangifte wegens smaad tegen Van Huet en Molenkamp gedaan.

Van Huet overlaadde de rechter commissaris met zoveel details over zijn prachtige carrière dat die aandrong om er wat sneller doorheen te gaan. Nou ja prachtig, vanwege zijn grote mond kreeg hij een conflict met Donner. Dat eindigde - maar daar begon Huet niet over - in een kort geding. Destijds vond Van Huet dat hem een 'loer was gedraaid'.

Molenkamp had nog minder te melden dan zijn collega Van Huet, maar drong op basis van roddels wel aan op een parlementaire enquête. Daarna versprak Molenkamp zich ook nog eens door Demmink 'actief pedofiel' te noemen. Maar dat betekende in zijn opvatting dus niet alleen dat iemand toegeeft aan zijn lusten en een kind misbruikt. Kennelijk werd Molenkamp niet gevraagd of hij daar überhaupt enig bewijs voor had.

De lijst van zes aangevers is een interessante. Niet toevallig staat daar de naam op Cees Boeij. Die werd door topambtenaren van het ministerie van justitie tien jaar geleden naar huis gestuurd. Hij en Van Huet hielden een toespraak tijdens een afscheid van een collega-directeur Peter Scheffelaar Klots, niet verrassend een van de ondertekenaars. Daarin uitten zij kritiek op het versoberde gevangenisregime dat minister Donner voorstond. Donner noemde ze deloyaal.

De volgende ondertekenaar Jos Poelmann, ooit hét gezicht van de TBS, stapte zelf op bij justitie. De toenemende druk vanuit Den Haag werd hem te veel. Altijd was hij bereid tot commentaar in de media als commotie was ontstaan rond TBS. Dat werd hem niet altijd in dank afgenomen. Er ontstaat wederom een beeld van rancuneuze oud justitie medewerkers die nog een appeltje te schillen hebben met hun oud-werkgever.

Dan de aangifte. Die komt er op neer dat Opstelten ten aanzien van Demmink nooit had mogen verklaren 'Het was niks, het is niks en het zal niks worden' 'In plaats van het voortvarend opdracht geven tot een gedegen strafrechtelijk onderzoek wekt de minister met zijn voorbarige uitspraken dat zijn (voormalige) secretaris-generaal boven alle verdenking verheven is de indruk het Openbaar Ministerie te belemmeren in zijn taakuitoefening.'

Het tweede deel van die beschuldiging wordt niet hard gemaakt. Opstelten verwees ter ondersteuning van zijn uitspraken immers naar AIVD onderzoeken en het Rolodex onderzoek, waarin Demmink uiteindelijk geen verdachte was (ook al viel zijn naam in het roddelcircuit). Sterker nog: er loopt inmiddels gewoon een strafrechtelijk onderzoek naar Demmink, waarbij ook andere beschuldigingen dan die van de Turkse verdachten worden meegenomen. Laten de gepensioneerde directeuren dat onderzoek nou eens rustig afwachten, al was het maar omdat Van Huet en Molenkamp actief hebben bijgedragen aan het verspreiden van kantoorroddels waarvan ze zelf hebben toegegeven dat die louter op hearsay waren gebaseerd.