zaterdag 2 oktober 2010

Hoogmoed

Weer een wijze les voor al die zelfverklaarde internet speurneuzen die niet gehinderd door enige kennis van zaken menen dat zij achter hun pc wel even een moordzaak kunnen oplossen. Maurice de Hond mag alsnog 120.000 35.000 euro schadevergoeding betalen aan klusjesman Michaël de Jong van de Deventer Moordzaak. Het cassatieberoep is afgewezen. Een jaar geleden werd De Hond al in hoger beroep veroordeeld tot twee maanden voorwaardelijke celstraf  vanwege smadelijke uitlatingen jegens De Jong. De Hond wees de klusjesman aan als de dader van de geruchtmakende moord, terwijl Ernst Louwes, de fiscaal adviseur van de weduwe Jacqueline Wittenberg, daarvoor was veroordeeld.

En nu de hamvragen. Kende De Hond de betrokkenen toevallig persoonlijk? Nope. Had hij de beschikking over extra bewijs? Nope. Deed hij aan wederhoor? Nope. De Hond had op televisie gewoon de beelden gezien van een woedende Ernest Louwes nadat die te horen had gekregen dat hij wél zou worden veroordeeld. De Hond trok er de conclusie uit dat deze man onschuldig moet zijn en met alle middelen mobiliseerde hij de publieke opinie.

Mag hij een mening verkondigen op grond van het politiedossier? Of course. Mag De Hond ''laten zien hoezeer de essentie van de rechtsstaat niet primair door mij geschonden wordt, maar door degenen die professioneel door de wetgever in Nederland zijn aangewezen om die rechtsstaat te dienen'? Vanzelfsprekend. Mag hij louter gedreven door emotie iemand herhaaldelijk van moord beschuldigen? Het antwoord daarop ligt voor de hand. Helaas is De Hond een treurig gevalletje van gelijk willen krijgen, dus dat eindigt straks weer in mineur bij het Europees Hof.

12 opmerkingen:

  1. Zonder hier nu een oordeel te willen vormen over het wel of niet schuldig zijn van Ernest Louwes, kan ik je uit eigen ervaring vertellen dat het je geestelijk sloopt als je ten onrechte veroordeeld zou worden voor iets wat je niet hebt gedaan. Ik heb zelf 3 maanden in voorarrest doorgebracht vanwege een valse beschuldiging aan mijn adres. [Gelukkig had ik een rechter die aan mij kant stond [vrijspraak + schadevergoeding voor ten onrechte in detentie doorgebrachte tijd] Ik wilde al die tijd dat ik in voorarrest doorbracht mijn onschuld bewijzen, maar hoe bewijs je dat je niet schuldig bent?

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ach, dat was je in Iran vast niet overkomen, Arminius!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Nu plaatst Arminius eens gewoon een eerlijke en normale post, begin jij weer te flamen @TH . Wat is dat toch? Kan men hier soms niet meer normaal met elkaar communiceren ofzo?

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Normaal communiceren met een antisemiet?

    nee, die hoop heb ik allang opgegeven...

    BeantwoordenVerwijderen
  5. @TH: Nu moet je ophouden. Arminius schreef hier een hele normale post en daar kun je op reageren of niet op reageren. In dit geval was niet reageren misschien het beste geweest aangezien je toch maar loopt te flamen.

    En als je niet met iemand kunt communiceren, doe het dan ook niet. Dat houd het hier een stuk leuker.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. niemand verplicht je om de reacties te lezen, deweb...

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Niemand verplicht jou om te reageren (mij evenmin trouwens). Maar het mág wel.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Eens kijken of die Billy hier ook zo consequent naar anderen reageert

    BeantwoordenVerwijderen
  9. ongetwijfeld, hij heeft al eerder reacties van mij weggehaald.

    Anders dan jij klaag ik daar niet over.

    Maar back on topic:

    "maar hoe bewijs je dat je niet schuldig bent?"

    is inderdaad lastig.
    Het kan met een alibi, dus dat je aantoont dat je onmogelijk op de plek van het misdrijf kunt zijn geweest toen dat plaats vond.

    Maar dat geldt uiteraard alleen voor bepaalde misdrijven, niet voor alle.

    Daarom is het ook mooi dat je onschuldig bent, tenzij het tegendeel wordt bewezen.

    Dat de rechter je vrij sprak: ik neem aan dat hij dat niet deed omdat hij aan jouw kant staat, maar omdat de tegenpartij geen goede bewijslast tegen je had om je schuldig te verklaren..

    Dat is iets wat ik hier vaak in discussies mis: vaak worden personen of groeperingen ergens van beschuldigd, en als je dan om bewijs daarvoor vraagt geeft men niet thuis, maar wordt er gevraagd om het tegendeel te bewijzen.

    Ik heb nog nooit meegemaakt dat je daar tegen hebt geageerd, wat raar is als je zelf slachtoffer bent geweest van valse beschuldigingen...

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Kijk, ik ben weliswaar vrijgesproken [omdat mijn schuld niet wettig en overtuigend bewezen was] maar er blijft toch altijd een zweem van schuld hangen. [Waar rook is is vuur] Om maar niet te spreken van de mensen die wel zijn veroordeelt maar niet schuldig waren [Lucie de B. / Puttense moordzaak / Balpenmoord etc.] Ik zou gek worden denk ik. Ik voel erg met deze mensen mee, want ik weet wat zij doorgemaakt hebben.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. @arminius: Dat kan ik begrijpen. Zelf vind ik het al vreselijk als ik eraan denk, maar jij hebt het dus ook ervaren en dan is het helemaal erg omdat je weet wat zij ongeveer ervaren. En dat zal een behoorlijk frustrerend iets zijn. Begrijp dan ook helemaal dat die Ernest Louwes(?) wild werd toen hij weer een veroordeling naar zijn kop kreeg.

    En dan in zo'n cel. Je blijft waarschijnlijk maar malen en alles nalopen omdat je maar wil begrijpen of maar wilt oplossen (iets wat ik zelf wel heb ervaren, ware het dan niet in een dergelijke situatie).

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Klopt Deweb. Het was soms zo dat ik dacht dat ik gek werd. Dat ik het wel had gedaan, maar het had verdrongen. Je mind speelt spelletjes met je. Gelukkig is het goed afgelopen.

    BeantwoordenVerwijderen