Rampvlucht

Sinds de Boeing van Malysia Airlines is verdwenen, regent het complotten, maar wel van het soort dat Barracuda in nog geen minuut zonder al te veel na te denken uit zijn eigen duim kan zuigen. En zolang geen brokstukken zijn gevonden, gaat het onverminderd door. Hele lappen tekst met plaatjes las Barracuda deze week bij Guido Jonkers, die natuurlijk weer alles verdacht vindt.

'Hoe kan het dat de Maleisische autoriteiten een persconferentie beleggen, die wereldwijd de massa begoochelde, en die feitelijk NIETS inhield.. Het vliegtuig is in zee gestort, dát was de officiële mededeling.. Maar waarop was deze melding gebaseerd..?!? Weet jij het..? Van de aanvullende informatie, die de Maleisische autoriteiten zouden geven, de volgende dag, is NIETS vernomen..! Op grond waarvan is het vliegtuig ‘dood’ verklaard…???'

Plottertjes willen altijd direct antwoorden op vragen, zelfs als die er domweg niet zijn, maar de veronderstelling dat het vliegtuig in zee is verdwenen na erge pech onderweg lijkt vooralsnog de meest voor de hand liggende, tenzij je in de Burmuda Triangle gelooft.

Maar al na enkele alinea's komt Jonkers weer met Anton Teuben van Niburu.nl aanzetten, die meent dat toestellen in energievelden kunnen verdwijnen. En dat de vermeende rampvlucht iets van doen heeft met...stealth technologie.

Barracuda zal zijn lezers de vele details besparen, maar het komt er op neer dat Beijing en Washington zijn verwikkeld in een race om een soort ‘omhulsel-techniek’, waarbij het mogelijk is onzichtbare vliegtuigen te creëren Maar waarom je dat dan niet in het geheim oefent, met eigen vliegtuigen, in plaats van een lijnvliegtuig van van Malaysia Airlines, dat legt Jonkers weer niet uit.

Het probleem is natuurlijk dat Jonkers (57) en Teuben (61) eigenlijk mentaal nog jongetjes van dertien zijn, voor wie de wereld een grote Flash Gordon-strip is. In zo'n wereld doet logica er niet toe. Betrouwbare feiten al evenmin.

Aanwijzingen voor deze theorie zou zijn dat er twintig Pentagon medewerkers meevlogen. Waar Jonkers die info vandaan heeft gehaald weet Barracuda ook niet. De passagierslijst bevat overwegend Maleisische en Chinese namen, er vlogen slechts drie Amerikanen mee, onder wie de voor IBM werkzame Phil Wood.

Deze laatste zou vanuit een meegesmokkelde mobiel in zijn kontzak een SMS hebben gestuurd met de mededeling dat het vliegtuig is gekaapt en hij gevangen wordt gehouden, vermoedelijk op de strategische luchtmachtbasis Diego Garçia. Dat zou af te leiden zijn uit data van een meegezonden selfie (helaas een geheel zwarte foto).

Aan wie die SMS is verstuurd vertelt Jonkers niet, in elk geval niet aan de vriendin van de man, want die zat vorige week nog op een teken van leven te wachten. Wood had haar toch minstens ook even een SMS-je kunnen sturen.

De informatie komt dan ook - het zal ook weer niet zo zijn - van een mallotensite. Die volgens de samensteller ook voortdurend wordt gehacked, waarbij alle originele informatie verloren is gegaan. Auteur Jim Stone meende trouwens ook dat de ramp in Fukushima is georganiseerd door de Israëlische IDF, de Mossad en de Dimona Dozen, een 12-tal Israëlische bedrijven die nucleaire technieken beheersen. Logisch dat Jonkers zo iemand serieus neemt.

Maar misschien kan Jonkers eens te rade gaan bij Uri Geller. De mentalist zet zijn zogenoemde 'remote viewing'-techniek in om vanuit zijn huis in Los Angeles te zoeken naar de Boeing. Geller, de mentale lepeltjesbuiger, beweert dat hij met deze techniek heeft gezien dat er vuur ontstond aan boord van het verdwenen vliegtuig.