Luie interpretaties

Ton Hofstede (Haagse Complot) is er eindelijk achtergekomen dat op het adres Riouwstraat 13 in Den Haag, de vroegere woning van Joris Demmink, geen kinderdagverblijf was gevestigd en dat een vermelding in het regionale huis-aan-huis blad De Posthoorn naar dat adres berust op een vergissing. Barracuda kwam al tot die conclusie na 1 minuut nuchter nadenken en een snelle check in de Kamer van Koophandel, maar niet onze Ton. Die ging al WOBbend door tot het gaatje.

Want wat had Ton toch vurig gehoopt dat dit waar was. Joris die de kinderen als het ware gratis en voor niets kreeg aangeleverd onder het mom van kinderopvang. Ton zag zich alweer staan in het Katholiek Nieuwsblad. 'Bossche burger legt pedonetwerk justitie bloot'.

Ton schreef ook nog de directie aan van Zo Kinderopvang, die in de directe omgeving van de Riouwstraat kinderopvang vestigingen heeft. Daar zag men de bui al hangen ('Toch denk ik dat u zich ook kunt voorstellen dat ik er erg ongelukkig van wordt als mijn prachtige kinderopvangorganisatie ook maar in de verte gerelateerd wordt aan een vermeende pedoseksueel.'), dus werd Ton door de directeur op de koffie uitgenodigd. Maar daar had Ton geen trek aan. Die was helemaal niet geïnteresseerd in ontkennende verhalen. Uiteindelijk moest de Gemeente Den Haag Ton uit de droom helpen met een dik pak in- en uitschrijfformulieren. Toen kon Ton niets anders meer dan toegeven.

Tot grote teleurstelling van Micha Kat, die er vervolgens zijn eigen luie interpretatie op losliiet: 'Natuurlijk ging het bij Riouwstraat 13 niet om ‘gewone’ of ‘reguliere’ kinderopvang zoals op Sijzenlaan 13 of Riouwstraat 216. Er was geen opvang gevestigd op Riouwstraat 13 want het was de privé-woning van Demmink. Wij denken dat zijn adres in het register terecht is gekomen omdat er kinderen naar toe werden ‘gesmokkeld’ om door Demmink ‘stiekem’ te worden misbruikt, precies zoals gebeurde vanuit ‘t Hofnarretje in Amsterdam waarvandaan ook kinderen werden ‘uitgeleverd’ aan prive-adressen.' Het blijft opvallend hoe plotters hun eigen waarheid blijven spinnen.

Hofstede is trouwens zelf ook niet vies van luie interpretaties. Zo meent hij dat Hüseyin Baybasin, de door plotters als zakenman witgewaste drugscrimineel, op 24 december 1995 op onrechtmatige wijze is gearresteerd. Hij heeft zelfs aangifte gedaan. Baybasin werd destijds aangehouden omdat hij internationaal gesignaleerd stond. Daar zijn gewoon stukken van, meldt het Ministerie van Veiligheid en Justitie verwijzend naar het door de Hoge Raad behandelde uitleveringsverzoek, maar die behoren tot het strafdossier, en vallen niet onder de WOB, dus krijgt Ton die stukken niet aangeleverd.

Ton ziet zo'n weigering dan meteen als valsheid in geschrifte, of het 'mogelijk achterhouden en/of manipuleren van bewijs'. Zo weet Barracuda er nog wel een paar. Zonder geldige stukken was het niet eens gelukt om het uitleveringsverzoek uiteindelijk aan de (hoogste) rechter voor te leggen, die in dit onderhavige geval ook nog in het voordeel van Baybasin besliste.

Nog voordat Ton goed en wel antwoord van justitie krijgt van justitie, gaat hij al alinea's lang speculeren over onrechtmatigheid. Als dan ergens staat dat er een verzoek tot 'uitlevering schriftelijk (is) gedaan door toezending langs diplomatieke weg aan de Minister van Justitie' trekt Ton de conclusie dat daaraan geen opsporingsbevel ten grondslag ligt, doch de Turkse overheid slechts een simpel briefje heeft gestuurd. Waarna deze luie veronderstelling vanzelf feit wordt bij Boudine 'Boublog' Berkenbosch, die doodleuk meldt dat 'er in 1995 zelfs geen geldig arrestatiebevel was'.