Waardigheid

Onno Hoes geeft zijn rol als burgemeester op nadat hij had geprobeerd een 'akelig etterbakje' te versieren, terwijl hij met een verborgen camera gefilmd werd.

Dat 'versieren zou in strijd zijn met de waardigheid van het burgemeestersambt', schrijft Han van der Horst onder de kop Affaire Hoes: daar gaat onze persoonlijke vrijheid. 'In de jaren zestig wierp een groot deel van de Nederlandse bevolking het juk van de hypocrisie van zich af om te kiezen voor een libertijnse levenshouding. Dat wordt nu aan alle kanten teruggedraaid. Als we niet oppassen wordt de op een breed front ingezette aanval op de persoonlijke vrijheid door de overheid en het benepen deel van de publieke opinie met succes bekroond.'

Hoes zal er naar eigen zeggen voor strijden dat een openbaar bestuurder niet vogelvrij wordt verklaard en er een zeker privédomein blijft zodat 'hij of zij in balans zijn of haar functie kan vervullen.'

Tja, nu gunt Barracuda iedereen een privéleven, en jarenlang had Hoes er een als 'de man van...', naast een vlekkeloze loopbaan in de VVD politiek, maar naarmate het huwelijk sleet, werd de verveling pregnanter en gedroeg Hoes zich gaandeweg niet meer als burgemeester, maar als een ondeugende puber: vrijend met een 24-jarige jongen in een hotel in de Limburgse hoofdstad, slippertjes hier en daar. En dat mag hij allemaal doen, maar dan moet je niet raar opkijken als je uiteindelijk in de val loopt van PowNed. Simpelweg omdat dit gedrag inderdaad wordt gezien als strijdig met de waardigheid van het burgemeestersambt. Dat had Hoes zich moeten realiseren.

Noem Barracuda conservatief, maar een echte burgemeester is in zijn ogen nog steeds Bert Dijkstra in Swiebertje, waardig grijs met grote ketting, vaderlijk van karakter, met een Saartje aan zijn zij. En hij koestert de illusie dat ze er nog zijn, en niet alleen in Oudewater.