Waarheidskrachten

Daar gaat Wim Dankbaars zogenaamd onthullende boek met fragmenten uit het dagboek van Maaike Vaatstra, de moeder van de omgebrachte Marianne. Frides Laméris, die in een diep gat is getuimeld nadat Ben van den B. hem aan de kant heeft gezet, pleurde de inhoud online nadat Dankbaar van Maaike te verstaan had gekregen dat hij het dagboek niet mocht publiceren. 'Vanzelfsprekend ga ik de confrontatie aan met de gevolgen van deze stap die ik bewust gezet heb', klonk het zalvend vanuit Zuid Laren. 'Ik vertrouw er daarbij op dat de waarheidskrachten zullen zegevieren over de machten van het duister!'

Barracuda ging ook maar eens lezen, maar van waarheidskrachten en de machten van het duister natuurlijk weer geen spoor. Er staat ook niks onthullends in, laat iets dat een stevige leest schuift in de slappe stof van verdenkingen van Dankbaar C.S.

Dit is het dagboek van een radeloze moeder die in de maanden na de dood van haar dochter antwoorden wil op brandende vragen, gefrustreerd raakt als die niet snel genoeg komen en de indruk krijgt dat het plaatselijke asielzoekerscentrum uit de wind wordt gehouden. Achteraf weten we waarom: uit een verkeerd soort politieke correctheid. En toch: uiteindelijk zijn wel degelijk alle sporen en geruchten nagetrokken, tot en met de identiteit van de medegedetineerde van Gerrit Veldman in Noorwegen, waaraan Wim Dankbaar zich zo fanatiek vastklampt. Dat de zaak alsnog is opgelost kwam niet door het gedram van domme aluhoedjes, maar door een nieuwe vorm van DNA-onderzoek dat sinds 1 april 2012 wettelijk mocht worden gebruikt.

Het is trouwens vreemd dat Dankbaar meende te kunnen publiceren vanwege een ooit afgegeven 'onvoorwaardelijke toestemming'. In december 2012 wist hij wel beter.

UPDATE: Frides heeft een sommatie ontvangen.