Bommetje

Aan de vooravond van de bodemprocedure van Joris Demmink tegen het AD liet de Stichting Roestige Spijker - een van de vele ex-vehikels van Jan Poot - zondag nog even een bommetje vallen. De deftige krant NRC kreeg de primeur, want die wordt in Den Haag ten minste door politici gelezen, zo moet zijn gedacht.

De Roestige Spijker brengt een kersverse belastende verklaring in. En ja, het leek heel even ernstig voor Joris: 'Het gaat om een getuigenis van een Nederlandse zakenman die in 1995 in Praag in “een besloten club met uitsluitend genodigden” zegt te hebben gezien hoe Demmink ontucht pleegde met twee “erg jonge jongens” van naar schatting 15 en 16 jaar. De ontuchtpleger werd door de Nederlandse gastheer geïntroduceerd als Joris Demmink, ‘een hoge ome van de Nederlandse ambassade’.'

Caught with pants down. Of toch niet? Laten we het zo formuleren. De Roestige Spijker heeft geen al te gelukkige hand als het gaat om het selecteren van zogenaamde getuigen, zo bleek dit voorjaar bij openbare verhoren in Utrecht. Zo was er een nogal labiele getuige die er stellig van overtuigd was dat hij ooit bij een Joris op de achterbank had gezeten, maar duidelijke herinneringen aan de man had hij niet. Ook schoven nog een tweetal oud-gevangenisdirecteuren aan met een paar slappe hearsay-verhalen. Een schaamteloze poppenkast die geen enkele duidelijkheid heeft opgeleverd.

En wat heeft de Roestige Spijker nu weer opgetakeld? 'De getuige, die anoniem wil blijven om “mogelijke schadelijke gevolgen voor mijn professionele leven te vermijden”, zegt zich pas dit jaar door gepubliceerde foto’s te hebben gerealiseerd wie hij in 1995 zag.'

Maar wacht eens even, dat wist hij toch al? Of was de naam Joris Demmink nou weer niet twintig jaar blijven hangen? De vermeende zakenman heet toch toevallig niet Koos van Woudenberg?

In een portret genaamd De Geest uit de Fles van de Volkskrant van zaterdag (betaalmuur) lezen we dat Demmink een 'tikkeltje stijf en ongenaakbaar' is. En mysterieus. Geen fan van het homohuwelijk. Demmink vindt dat Nederland zich er internationaal belachelijk mee maakt. Zeggen intimi.

Maar als we alle spannende verhalen mogen geloven deed Joris het op de achterbank van de auto terwijl de chauffeur toekeek (of wegkeek) en in een Praagse club niet eens achter gesloten deuren, in het bijzijn van een Nederlandse zakenman die daar heel toevallig verzeild was geraakt. Waarbij je ook nog iedereen laat weten wie en wat je bent (hoewel, dat van de ambassade klopt dan weer niet).

Thomas Ross, die dan wel weer een roman schrijft op basis van al deze geruchten, formuleerde het als volgt: 'Er bestaat absoluut een netwerk van hooggeplaatste pedoseksuelen maar – oei, oei, oei -  schuld moet bewezen worden en dat is bij Demmink tot nu toe niet het geval. As simple as that.'