zaterdag 15 november 2014

Perdiepgate

Afgelopen week ging dagblad Trouw door het stof vanwege Perdiepgate. Journalist Perdiep Ramesar werd de wacht aangezegd omdat hij zou hebben gesjoemeld met bronnen in zijn artikelen. Of laten we het zo formuleren: die bronnen bestaan vermoedelijk niet. Perdiep leek zonder enige moeite iedere polderjihadist aan de praat te krijgen.

Zo eens een de zoveel tijd duikt dit soort incidenten op: Ramesar heeft een illustere voorganger in de persoon van Jayson Blair, die in 2003 werd ontslagen bij de New York Times vanwege verzonnen bronnen en zo waren er nog een paar die als gevolg van scoringsdrift een ethische grens passeerden. Niets menselijks is journalisten vreemd. Wetenschappers ook niet. Vraag het Diederik Stapel maar.

Maar dan komt het: blijkbaar om de geloofwaardigheid weer wat op te krikken heeft Trouw besloten een commissie in het leven te roepen met hoogleraar journalistiek Jeroen Smit en oud-rechter bij het Europees Hof Egbert Myjer, tevens vicevoorzitter van de Raad voor de Journalistiek. En wat moet die commissie precies gaan doen? Barracuda heeft werkelijk geen idee. De Haagse Schilderwijk intrekken soms om daar nog eens met niet bestaande polderjihadisten te praten? Of gaan beide heren gewichtig achterover leunen en bedenken wat Trouw allemaal had moeten doen om dit soort zaken te voorkomen?

Een voorproefje van het wetenschappelijke advies stond de afgelopen dagen al bij de Nieuwe Reporter. Daar kwam Gerard Smit, docent filosofie en onderzoeksjournalistiek op de School voor Journalistiek in Utrecht, met een zogenaamde geloofwaardigheidstest. Belangrijkste ingrediënten: 'afstand’, ‘toon’ en ‘zelfreflectie'. Waarom heeft Smit dan niet eerder bij Trouw aan de bel getrokken? Omdat achteraf interpreteren heel makkelijk is. Krapuul gokte toevallig goed, in 2010.

Het stukje van Smit werd dan ook al snel door vakgenoten door de vleesmolen gehaald. Henk Blanken (Dagblad van het Noorden): 'Het stuk had met weinig moeite zo kunnen worden herschreven dat ook jij het met jouw criteria niet had herkend als een fake (als het dat is). Omgekeerd lees ik vaak verhalen die we met jouw criteria ook zouden moeten ontmaskeren als verzonnen stukken, terwijl ik toch echt denk dat ze authentiek zijn.'

Met andere woorden: de volgende Ramesar rammelt ongetwijfeld alweer ergens aan de deur. En met een beetje pech weer bij Trouw.

3 opmerkingen:

  1. Die Perdiep Ramesar kan zich gelijk omscholen, die komt nooit nergens meer aan de bak.

    Net als die Glass trouwens
    http://www.newrepublic.com/article/120145/stephen-glass-new-republic-scandal-still-haunts-his-law-career

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Mijn opa zei het vijftig jaar geleden al: "Je moet niet alles geloven wat er in de krant staat."
    Nou krijgt Perdiep de schuld, maar de schuld ligt net zo goed bij het lezerspubliek dat het verhaal van de shariadriehoek met een "zie je nou wel" gretig verslindt.
    Zonder dat publiek was er aan dat verhaal geen behoefte geweest en had Perdiep er waarschijnlijk niet aan gedacht om zoiets op te schrijven.
    Ook in de journalistiek bestaat de wet van vraag en aanbod.

    Een corrupte MSM, die bewust dagelijks leugens verspreidt, bestaat niet, hooguit in de perceptie van mensen met een persoonlijkheidsstoornis.
    Aan de andere kant is het de verantwoordelijkheid van de lezer, om bij een schokkend verhaal in de krant even vijf minuten te googelen of de soep niet een beetje al te heet wordt opgediend.
    En dan blijkt bijvoorbeeld, dat er in die shariadriehoek slijterijen, kroegen, sigarenboeren en varkensslagers gevestigd zijn, die daar gewoon een goedbelegde boterham lijken te verdienen, om maar eens één facet van het verhaal dood te checken.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Toch is er een trend waar te nemen als het om allochtonen/moslims verslaggeving gaat. Zie het debacle met Martijn Koolhoven
    http://www.nrc.nl/handelsblad/van/2011/september/22/telegraaf-zet-verslaggever-martijn-koolhoven-op-non-12036526
    Blijkbaar moet het volk opgehitst worden.

    BeantwoordenVerwijderen