
Het is nergens veilig meer. Zelfs niet in de bieb. Want: Bibliotheken werken mee aan de - ja, hier komt-ie weer - Big Brother State. "Als u jaren lid bent geweest van de bibliotheek spreekt uw leenhistorie namelijk letterlijk boekdelen over wie u bent en bovendien; uw boekenkast kan toevallige plankvulling zijn, terwijl uw leenhistorie bestaat uit een aaneenschakeling van bewuste keuzes."
Nu wordt die leenhistorie niet echt bewaard, anders dan om administratieve redenen, maar dat gaat natuurlijk weer veranderen. De Wet bevoegdheden vorderen gegevens’ van 2005 geeft de overheid namelijk de macht uw leengegevens, zoek-, surf-, lees, luister- en kijkgedrag of andersoortig internetgebruik in de bibliotheek op te vragen als zij dat nodig acht.
Zou het? Dat opvragen is tot dusverre trouwens maar een keer gebeurd. In een onderzoek naar een gewapende overval in 2005 op een juwelier in Vught heeft de officier van justitie gegevens van 250 bezoekers van de nabijgelegen bibliotheek opgeëist. Alleen niet om te zien welke boeken er geleend waren, maar om mogelijke getuigen te vinden van de overval (vlak bij de bieb) op een bepaald tijdstip. De bieb bleek dit soort gegevens alleen niet te vergaren.
Alleen die nuance laat je natuurlijk weer weg in een betoog dat suggereert dat de bieb alles over u weet. "Het verschil met Albert Heijn is echter dat het bij de supermarkt om de relatief onschuldige informatie over uw pak melk, brood en vleeswaren gaat, terwijl - zoals boven al geschetst - uw leenhistorie fundamentele en soms gevoelige informatie kan bevatten over wie u bent."
Gevoelige informatie? Misschien als je de handleiding "Hoe maak ik bommen?" leent in combinatie met "Hoe kom ik ongezien de Nederlandse Bank binnen?", maar dat soort boeken staan meestal niet in de bieb. En een gemiddelde moordenaar slaat toch echt niet toe nadat hij een paar Havanks of Baantjes uit de bieb haalde. Het valt toch echt niet mee om in een leenhistorie specifieke aanwijzingen te vinden en dat vervolgens als sluitend bewijs te gebruiken.
Dat de overheid de burger kapselt "in een allesomvattend digitaal net waarbij zij elke betaling, vervoersbeweging, aankoop, email, opvatting, medische afwijking, politieke overtuiging, religie, geaardheid, elk telefoongesprek, surfgedrag, energiegebruik in kaart brengt" - zoals blogger Anarchiel stelt - is dus weer eens complete onzin, maar Barracuda wacht op het moment dat het ook bij de bakker niet meer veilig is. Uw broodhistorie wordt straks ook bewaard. Na het bestellen van een Weense snijder in combinatie met een knipwit wordt u ongetwijfeld in de boeien geslagen. Vraag alleen niet waarom.